آرت کافه-حبیب باوی ساجد:حتما فیلم «سرخ پوست» ازفیلم اول کارگردانش ؛«ملبورن» که فیلم خوبی نبود، بهتراست. حتما نویدمحمدزاده خوب دارد، با ته چهره گریم وبازی ای که یادآور چاپلین بزرگ در «دیکتاتوربزرگ» است،اما واقعا قصه فیلم چه بود؟هزاران بار روی پرده سینما وصفحه تلویزیون موضوع زندانبان وظیفه شناس وبی رحم و زندانی مظلوم و مبارز را ندیده ایم؟ حالا این بار مبارز فیلم گیریم انقلابی نیست و ارباب رعیتی است. دوربین سیال وموسیقی ای که ازآغازتا پایان روی مخ تماشاگراست، جاهایی از فیلم را بدل به نماهنگ می کند (فیلمبرداری بهمنش وموسیقی خوب اند،اما مستقل از فیلم هستند واین بشدت به فیلم لطمه زده است). گیریم فضاسازی زندان عالی است، خب این فضا را بارها ندیده ایم؟ (دالان سبزرافراموش کردیم؟)، قصه ای که دردهه ۴۰ روایت می شود، مابه ازای امروزی اش کجاست؟مانی حقیقی چرا باید این همه راه را بیاید و برگردد که به این زیردستش درجه ترفیع را اعلام کند؟ تلفنی نمی شد بگوید؟ آمدن او در آن بدوبدو تحمیل کارگردان است، نه ضرورت فیلمنامه.حبیب رضایی (زندانی) چه بود؟ از کجا سر از قصه درآورد؟ گیریم کلک ونقشه آن خانم بود، چطور این همه مامور با اوبرای نقشه اش همکاری کرده اند؟ درآخرکه زندان روبه خراب شدن می رود، چرا زن زندانی فریاد واعتراض نمی کند؟ می دانست شوهرش فرار کرده است؟ ازکجافهمیده است؟ فیلم سرشار از حفره های فیلمنامه ای است که فیلمساز کوشش کرده با توسل به بازی و فیلمبرداری وموسیقی آن حفره ها را پوشش بدهد. با این همه فیلم چند لحظه درخشان دارد؛ جایی که زندان بان برای لحظاتی در سلول زندانی می شود، وبلاخره پلان پایانی که نقطه دید زندانی است وهمان پلان نجات دهنده فیلم شد. (هرچند متحول شدن زندانبان در مواجه بازندانی، بشدت دور از منطق فیلم است که قصه اساسأ برآن بنا شده بود). در کل براین باورم، ذوق زدگی گاها کاذب در برابر فیلم «سرخپوست» بیش از پیش نشان می دهد سینمای ایران از آن همه شکوه سینمایی خصوصا دهه ۶۰ ونیمه اول دهه ۷۰ دور افتاده و از فرط کمیت فیلم خوب، روبه ستایش گاها افراطی «سرخپوست» آورده است.سینمای ایران بی شک یک گمشده دارد و آن هم اقلیم در سینمای روایی است..متأسفانه گاهی دیده شده است حتی فیلمسازان دیگر نواحی کشور ذوق زده سینمای شهری مرکز شده اند و از فضای بکر دیگر نواحی کشور بشدت دور افتاده اند.در چنین دور افتادنی است که «سرخپوست» می شود بهترین به زعم دیگران! با این همه سینما به راه خودش ادامه می دهد.
