آرت کافه-حبیب باوی ساجد:از دیروز که خبر پایان فیلم سینمایی داستانی «سامی» منتشرشد، تازه دارد باورم می شود ازاین فیلم رهاشدم؛ فیلمی که هفت سال پیش موضوع اش مرادرگیرکرد که ابتدا مستندبود و بعدها خودش را به ذهن و روانم تحمیل کرد و تخیل برآن افزوده شد و دیگر به قطعیت رسیده بودم که «سامی» را روایی روایت کنم؛ فیلمی که پیش ازاین نامش چیز دیگری بود و یک شب درشب بیداری ام در خانه فیلمساز و رفیق واستادگران مایه ام؛ کیانوش عیاری بود که گفت :«نام فیلم زیادی روشنفکرانه است، نام سر راست تری انتخاب کن» و شد «سامی». فیلمی که بعدها یک سال روند تولیدش پیرم کرد، اما مرا نکشت (آنچنان که روانشاد سرهنگی درباب سینمای مستندگفت). فیلمی که در آن دوشادوش یک گروه هم دل، نه ادعای جابه جایی سینما را داریم و نه خلق چرخ از نو!! جز این که از همان اول براین باوربوده ایم آموزه نازنین داغ بردل گذاشته مان؛ :عباس کیارستمی رافراموش نکنیم که :«خلق زندگی دشوارترازسینماست». از همان ابتدا بر این باور بودیم که درخلق زندگی، اغراق نباید باشد. فیلمی که در آن کوشش کردیم آدم ها همانی باشند که در واقعیت هستند. می دانستیم(همه مان می دانستیم) که در عمر پرافتخار وپرفراز و نشیب سینمای وطنی، فیلم سینمایی روایی وجود ندارد که تمامأ متعلق و برآمده ازمردم عرب جنوب کشور باشد. بسیار فیلم سینمایی روایی برای مردم عرب جنوب ساخته شده اند، اما درباره آنها فیلم سینمایی روایی ساخته نشده است؛ اغلب موضوع فیلم های ساخته شده یا درباره کشورعراق بوده است یا درباره عراق و ایران ویا درباره خود مردم عرب جنوب کشور،اما با زبان فارسی و لهجه غیر واقعی. چرا باید برخی فیلمسازان و هنرمندان قومیت های کشور، در باب جغرافیا و فرهنگ شان منفعل باشند؟ پس کوشش کردیم یک بارهم شده به بستر جغرافیایی، زبانی،فرهنگی و اجرای درست لهجه عربی مردمان جنوب کشورچندان که شایسته است توجه کنیم.باری، گفته ها فراوان است و برمن است از یکایک عزیزانی که دوشادوش من بوده اند در این یک سال سپاسگزاری کردن؛ محبوبه هنربان که با مهر بی مثال تهیه کننده ام شد، عمادسلمانیان جان سخت و کاربلد که مدیر فیلمبرداری شد، مهدی فرطوسی که صاحب اصلی فیلم شاید او باشد، سعیدنگراوی که یک سال پای اجرای نقش سامی پیرترشد، بهشاد مطعیی و دقت اش درصدا، علیرضاشجاع نوری ارجمند و تواضع اش، رسول حق جو(این معجزه پیش رویم)، سیدمحمدال مهدی(این پیرترجمه واندیشه) که سختی را به جان خرید تاعقیده ایام شباب اش را بازآفرینی کند ودیگران و دیگران و دیگران که شرح لطف شان دراین مجال نمی گنجد،حتی آنهایی که درطی این یک سال کوشش کردند سنگی باشند پیش پای ما، ستایش بسیار نثارشان.
