محمدمهدی حیدریان رییس سازمان سینمایی، فخرالدین انوار، سعید سعدی، کیانوش عیاری، ابوالحسن داوودی، محمدرضا هنرمند، سیروس الوند، محمدرضا داوودنژاد، علیرضا داوودنژاد، بهروز شعیبی، فرهاد توحیدی، محمدرضا جعفری جلوه، منوچهر شاهسواری، محسن امیریوسفی، فرشته طائرپور، همایون اسعدیان، مصطفی کیایی، هنگامه قاضیانی، محمدمهدی عسگرپور، مسعود جعفری جوزانی، حبیب ایل بیگی، علیرضا رضاداد، علی روئین تن، بیژن میرباقری، هادی حجازی فر، علیرضا تابش و... از جمله حاضران در مراسم بودند.
در ابتدای این مراسم کامران ملکی در جملاتی کوتاه با بیان اینکه همه اجزای این خانه تا ابد دلتنگ خواهد بود؛ دلتنگ مهربانی و عطوفت مدیری که یکی از دوران خوب این خانه را رقم زد گفت: سینمای ایران یکی از همراهان شریف و نجیب خود را از دست داد. مردم میهن مان همواره در هر لبخند، یدالله صمدی را به یاد خواهند داشت، چراکه معجزه خنده را به آنها هدیه کرده بود.
در ادامه ستاره اسکندری سوگنامه ای شاعرانه برگرفته از اسامی فیلم های یدالله صمدی را قرائت کرد.
در ادامه سیروس الوند گفت: سال شوم و غریبی است امسال. در همین چند ماه چند عزیز را از دست داده ایم و امروز هم یکی از میوه های شیرین دهه ۶۰ سینما را از دست دادیم.
وی ادامه داد: آن روزها ما چند فیلمساز قبل از انقلاب بودیم که بود و نبودمان محل تردید بود. سینمای ایران تحت حمایت آقایان انوار و بهشتی به راه افتاد که دو جلوه به یاد ماندنی آن دوره مرحوم محمدرضا اعلامی با فیلم «نقطه ضعف» و یدلله صمدی با «مردی که زیاد می دانست» بودند.
این کارگردان سینما با اشاره به آثار ساخته شده یدالله صمدی در منطقه آذربایجان گفت: روزی به یکی از مسوولان سینمایی گفتم برای سینمای ملی باید سراغ فیلمسازانی مانند یدالله صمدی بروید که بومی می سازند.
وی افزود: صمدی فیلمسازی بود که ادا و اطوار نداشت. او به فعالیت صنفی بسیار پایبند بود. زمانی که رییس کانون کارگردانان بود بخش زیادی از بچه های کانون را صاحب خانه کرد.
هنگامه قاضیانی نیز گفت: خیلی چیزها آماده کرده بودم بگویم. بعد از فوت پدرم تا امروز این گونه گریه نکرده بودم. آقای صمدی برای همه ما پدر بود.
محسن امیریوسفی رییس کانون کارگردانان هم گفت: مایلم در این فرصت کوتاه دو ویژگی مهم یدالله صمدی را یادآوری کنم؛ اول اینکه سینمای آقای صمدی هنوز هم یک الگو و نشان راهنما برای سینمای ما محسوب می شود؛ فیلم هایی که همچنان برای طنز امروز سینمای ایران الگو است. ویژگی دیگر آقای صمدی فعالیت های صنفی ایشان بود. خدمات و تلاش هایی که در همین ساختمان داشتند هیچ گاه از یاد خانه سینما و اهالی سینما نخواهد رفت. امیدوارم امانت دار خوبی برای یادگارهای صنفی او باشیم.
منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما نیز گفت: بغض های ما در رثای مردی که به زعم همه ما شریف، صادق و سلامت بود، به ما یادآور می شود که می توان یکدیگر را دوست داشت و به هم احترام گذاشت تا تلخی های روزگار غریبی را که در آن هستیم فراموش کنیم.
شاهسواری تاکید کرد: صمدی برای همه ما رفاقت کرد ،اما گاهی ما به رفاقت های او ارج نگذاشتیم. سال ها بی اجر و منت کار کرد و اگر امروز فرصتی دست داد که مراسم را در این خانه برگزار کنیم به احترام تمام قدم هایی است که در این خانه برای سینما برداشت.
بنفشه صمدی فرزند زنده یاد صمدی هم گفت: سلام باباجان. رفتی پیش حضرت عشق و آنجا با عباس بابایی عاشقانه می سرایید. در یکی از فیلم ها گفته بودی زیباترین پدیده هستی مرگ است. به من کمک کن این زیبایی را درک کنم تا مگر این درد کمتر شود. کاش مرا این قدر وابسته خود نمی کردی. با رفتنت تکه ای از من را کندی و بردی.
وی ادامه داد: از روزی که رفتی همه می نویسند نجیب ترین، شریف ترین، مهربان ترین و با عزت ترین مرد سینمای ایران رفت. من فرزند نجیب ترین، شریف تری و بامعرفت ترین مرد این سینما هستم و تمام عمر به این افتخار کردم.ما برای نجات تو عهد بسته بودیم اما عهد تو با کس دیگری بود.
در پایان پیکر زنده یاد صمدی به بهشت زهرا منتقل و دفن شد.
