هر ملتی، با هر تفکری دارای فرهنگ خاصی است که شناسنامه آن محسوب می‌شود. هر کشوری دارای خط، زبان، موسیقی، هنر و... است که در جهان با آن شناخته می‌شود. فرهنگ مردم یا عامه، چون از ذات بی‌ریای انسان‌ها بر آمده، حکم روح یک ملت را دارد. در جای جای هر کشوری، به‌خصوص ایران بزرگ، خرده‌فرهنگ‌هایی به چشم می‌آید و بر گوش می‌نشیند که معرف مردم آن منطقه است. فرهنگ عامه، فرهنگی است شفاهی که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده و می‌شود. فرهنگ عامه مردم، فرهنگی مکتوب نبود، برای همین بسیاری از آنها از بین رفته و تنها بخشی از آن در قرون اخیر مکتوب شده است. فرهنگ عامه، منحصر به قصه و شعر نمی‌شود، بلکه موسیقی، مراسم، رفتارها، سنت‌ها و... را نیز شامل می‌شود. هنر بسیاری از ملت‌ها برآمده از همین فرهنگ عامه است. سینما، تئاتر و تلویزیون، عرصه‌هایی هستند که می‌توانند فرهنگ عامه را نشر داده و آن را زنده نگه‌دارند.
بسیاری از کشورهای صاحب سینما، همواره گوشه چشمی به فرهنگ عامه مردم خویش و حتی جهان داشته و دارند. آنها می‌دانند که برای ارتباط با مردم، باید به فرهنگ مردم و سنت‌های آنان احترام گذاشت و برای جذب مخاطب و زنده ماندن خورده فرهنگ‌ها، از آنها در آثار خود بهره ببرند. هر ملتی دارای اصطلاحات، ضرب‌المثل‌ها، اشعار عامیانه و غیره است که آینه زندگی‌شان محسوب می‌شود. هر جزیی از فرهنگ عامه، برآمده از روح و تجربه ملت‌ها بوده و هست. کشوری که فرهنگ نداشته باشد، جایی بین دیگر ملل نخواهد داشت. کشور آمریکا که سابقه‌ای حدود ۲۰۰ سال دارد، همواره سعی می‌کند، همین تاریخ مختصر خود را نگه داشته و آن را از طریق، سینما، تلویزیون و دیگر رسانه‌ها نشر دهد.
کشور پهناور، قدیمی و فرهنگ خیز ایران، خاستگاه فرهنگ‌های مختلف است، بسیاری از فرهنگ‌های ایرانی در کشورهای دیگر منتشر و جزو فرهنگ آن ملت شده اند. امروزه که رسانه‌ها به پیشرفت غیر قابل باوری رسیده‌اند، باید احیاگر فرهنگ مردم و گسترش آن باشند.
هنرمندان عرصه‌های مختلف هنر در ایران، آنچنان که بایسته و شایسته است به فرهنگ مردم خود توجه ندارند.در روزگاری که در آن به سر می‌بریم، کمتر فیلمی ساخته شده، سریالی تلویزیونی تولید و اثری تئاتری اجرا می‌شود که از فرهنگ مردم در آنها استفاده کرده باشند. همین مهم باعث شده بسیاری از خرده‌فرهنگ‌ها، از بین رفته و یا در حال از بین رفتن باشند. تلویزیون به‌عنوان آینه جامعه وظیفه دارد فرهنگ مردم را با ساختن سریال‌ها و برنامه‌های متنوع، به مردم منعکس کند، به‌خصوص به نسل جدید که فاصله بسیاری از فرهنگ کشور خویش گرفته است.
تئاتر، از دیرباز هنری بوده که توسط آن فرهنگ را گسترش می‌دادند. در سال‌های گذشته نمایش‌های خوبی با رویکرد فرهنگ عامه روی صحنه می‌رفتند که بسیار هم پرمخاطب بودند، اما امروزه کمتر چنین نمایش‌هایی را روی صحنه می‌توان دید. تلویزیون که روزگاری نه‌چندان دور، مجموعه با ارزشی چون «مثل آباد» را روی آنتن فرستاده و مخاطبان زیادی جذب کرده بود، اکنون سال هاست به فرهنگ مردم، حتی گوشه چشمی نیز ندارد، همین باعث وارد آمدن آسیب‌های فراوانی در جامعه شده که مهم‌ترین آن گسست بین نسل‌هاست. اینکه درسی به‌عنوان فرهنگ مردم یا عامه در دانشگاه‌ها برای پر کردن واحدهای درسی تدریس شود اصلا شایسته فرهنگ یک ملت بزرگ مانند ایران نیست. باید هم تدریس کرد و هم استفاده کاربردی از آن را به هنرجویان نسل جدید آموخت. تدریس فرهنگ مردم اگر کاربردی نباشد، فایده‌ای برای هنرجو یا جامعه نداشته و نخواهد داشت.
