این کارگردان تئاتر درباره وجه مشترک اپراهایی که تا کنون کارگردانی کرده گفت: اپرا نیاز به متن منظوم دارد و هدف من نیز استخراج شاهکارهای منظوم ادبی بوده و هست. از زمانی که زندگی قلل ادب فارسی را کار کردم تمام کوششم این بوده که این بزرگان و آثار بی مانندشان در تاریخ تمدن بشری آشکار شود و آثار نمایشی ام قدرت نظم و اندیشه آنها را به نمایش بگذارد.
وی درباره داستان این اثر نمایشی توضیح داد: در «رستم و سهراب» به یک داستان سروده فردوسی اشاره کردم، «لیلی و مجنون» نیز یک داستان شرقی بود که در شعر محمد بغدادی و نظامی به آن پرداخته شده است. «شیخ صنعان و دختر ترسا » نیز داستان منظومی به قلم فریدالدین عطار نیشابوری است که از نظر شکل داستانی ،بی نظیر است. کم نبوده اند کسانی که به آن پرداخته اند که بیشترین تعداد آن هارا در باله های قبل از انقلاب شاهدبوده ایم. این داستان آنقدر ارزشمند است که باید بیشتر به آن پرداخته شود.
غریب پور این داستان منظوم را از منظر دراماتیک با «فاوست» گوته برابر دانسته و اذعان کرد: از منظر دراماتیک این اثر نسبت به «فاوست» برتری نیز دارد، چرا که در آن شیطانی وجود ندارد که شیخ صنعان را فریب بدهد. اتفاقات این اثر کاملا دورنی است و مسیر تسویه روح را طی می کند. در این داستان عطار ،هرچند روح صنعان به حضیض می رود ولی با پافشاری که در مسیر عشق دارد و هر چه معشوق بخواهد را انجام می دهد، اما در نهایت دختر ترسا را به سمت اندیشه خویش هدایت می کند. داستانی که تمامابه معرفت بشری اشاره دارد.
وی درباره موسیقی این اپرا توضیح داد: به دلیل نوع موسیقی که هم باید غربی می بود و هم شرقی و ایرانی ، باید آهنگسازی را پیدا می کردم که هر دو نوع را خوب می شناخت .درهمین گشت وگذار شورا کریمی را پیدا کردم که گرچه پیشینه نوشتن اپرا ندارد، اما در حوزه موسیق پاپ شخص توانمندی بود.
غریب پوردرباره این اپرا ادامه داد: بیش از ۶۰ عروسک ماریونت برای این اثر تولید شده اند که طراحی آنها را علی پاکدست و مریم اقبالی بر عهده داشته اند . طی هشت ماه با همکاری بخش عروسک سازی گروه تئاتر
« آران» آماده شده اند. قاسم رحمتی دستیار کارگردان ، حجت هاشمی و خودم دکورهای جدیدی طراحی کرده ایم که کاملا متفاوت باشند. در آخرین کارمان که در بابل اجرا شد و در تهران دیده نشده است از این تکنیک استفاده کرده ایم.
وی آواگران اپرا را که در صدرشان داوود آزاد قرار دارد ، روشنک کی منش، حامد فقیهی ، رهام خورشیدوند معرفی کرد و افزود: داوود آزاد ،هم خواننده قدر آثار عرفانی است و هم نوازنده ای است که حداقل پنج ساز را می نوازد. روشنک کی منش نیز که نقش دختر ترسا را می خواند و قبلا در اپرای سعدی نیز حضور داشت بی نظیر است. فقیهی و خورشیدوند هم دیگرخواننده های قدرتمند این اثر هستند.
وی دوزندگان لباس های این اپرا را مرضیه نادری و همکاران بخش لباس گروه «آران» معرفی کرده و گفت: جمعا در این اپرا ۱۵۰ نفر همکاری داشته اند که شامل خواننده گان و نوازنده گان و گروه کر و سازنده گان ، اپراتورها ، طراحی های نور و تصویر و ... می شوند.
این کارگردان تئاتر با ابراز امیدواری از این که اپرای «عشق »بتواند مخاطبان را راضی کند عنوان کرد: تمام تلاشم که به سال های دور بر می گردد را انجام داده ام تا آن گونه که استادم فریدون رهنما ما را با داستان های بی نظیر ادبیات فارسی آشنا می کرد این داستان های منظوم را به مخاطبان هدیه بدهم. هدیه ای به نسلی تازه که علاقه مندبه داستان ایرانی اند.
غریب پور با اشاره به این که حتی در بین دانشجویان رشته ادبیات، دانش وسیع نسبت به آثار عطار و قدرت داستانسرایی او دیده نمی شود تصریح کرد: عطار ، فردوسی، نظامی ، خواجوی کرمانی و بسیاری دیگر از شعرای ایران ، داستانسرایی هایی کرده اندکه ادبیات مان را غنی کرده است اما متاسفانه کمتر در صحنه دیده می شوند.
کارگردان اپرای «عاشورا» درباره حضور مستمرش در جشنواره بین المللی تئاتر فجر تصریح کرد: وقتی که جامعه تئاتری ؛ (کمابیش تمام جامعه تئاتری)، در بدترین یا بهترین حالت ،آثارشان را در جشنواره ای عرضه می کنند ، حضور در آن رویداد و رنگارنگی آن گرد هم آیی لذت بخش است. طی این سال ها آثارم را در حاشیه جشنواره تئاتر فجر و در بخش مهمان ارائه کرده ام که نشان دهنده میل به حضور در جمع و این رنگارنگی است و نه رقابت.
وی ادامه داد: تصورم این است که این نوع جوایز هر چند ممکن است نام آدم را در سر زبان ها بیندازد، اما باعث می شود آن شخص از خانواده دور شود. جوایز نشان می دهد که از دیگران جلو افتاده و همین موضوع او را از جمع دور می کند. امسال هم اگر با اپرای «عشق» وارد جشنواره شدم ، اول برایم حضور در این نشاط جمعی مطرح بود.
کارگردان اپرای «رستم و سهراب» جشنواره تئاتر فجر را فرصتی برای ادای دین به مخاطبان شهرستان ها که کمتر مجال دیدن کارهای تهران را می یابند و همچنین مهمانان خارجی دانست و گفت: گروه«آران» در دو جشنواره تئاتر فجر و جشنواره نمایش عروسکی (که متاسفانه دوسالانه است) شرکت می کند و قطعا با حضور در این جشنواره بسیاری از آثار را نمی توانم ببینم ولی به این ادای دین احترام می گذارم.
بهروز غریب پور درباره دستاورد چهل ساله تئاتر ایران نیز بیان کرد: در نگاه به مسیر چهل ساله تئاتر پس از انقلاب ذکر چند نکته بسیار مهم است. اول اینکه در این سال ها از نظر کمی بر تعداد نیروهای متخصص ، کارگردانان ، بازیگران ، طراحان و نویسندگان افزوده شده است، حتی تعداد سالن ها در سطح کشور بیشتر شده است.
وی ادامه داد: به رغم مشکلات اولیه و گاه ادامه دار ، حضور بانوان هنرمند نیز در تئاتر بیشتر شده است. شاهدیم که در نقاط دورافتاده کشور که ممکن است تعصبات بیشتری نسبت به شهرهای بزرگ وجود داشته باشد نیز بانوان روی صحنه حضور دارند و این دستاورد کمی نیست. می دانیم که اختلاف سلیقه و برداشت از قوانین شرعی و رفتارهای عرفی وجود دارد اما طی سال های پیروزی انقلاب ترازو به سمت حضور بیشتر بانوان بر صحنه سنگین شده است.
وی در پایان تاکید کرد: به رغم ورود سلبریتی ها به تئاتر و تئاتر لاکچری و... اعتقاد دارم که تئاتر زنده است . یک موجود زنده بیمار می شود و درونش کاستی ها و کمبود ها ، حرکت های مثبت و منفی به وجود می آید.امیدوارم روز به روز این کاستی ها که بیشترش اقتصادی است رو به بهبود برود و شرایط بهتری برای تئاتر رقم بخورد.
