همه ممالک عالم فیلم های ساخته شده در سینمای خویش را توسط کارشناسان متخصص بررسی دقیق کرده یا به نظرخواهی می گذارند تا در نهایت بدون اعمال سلیقه،بهترین فیلم از نگاه خودشان را انتخاب و به اسکار معرفی شود.فیلمسازان نیز یا اعتراض نکرده و یا در حد یک گله کوچک مخالفت خود را اعلام می کنند.
در کشور ایران نیز سال هاست فیلم هایی توسط هیأت معرفی نماینده سینمای ایران برای جوایز اسکار انتخاب شده و معرفی می شوند،اما بعد از هر انتخاب حرف و حدیث هایی به وجود می آید و اعتراض ها از هر گوشه به گوش می رسد،چرا؟ این مخالفت ها به این دلیل است که به عملکرد هیاتی که حسب دستور یا سلیقه ای عمل می کند اعتراض دارند که در بیشتر موارد نیز حق با معترضان است.
وقتی فیلم های اصغر فرهادی به اسکار معرفی شدند،کسی اعتراض نکرد،زیرا جامعه سینمایی و اهالی رسانه همه متفق القول بودند که این فیلم ها در مقایسه با آثار دیگر سینمای ایران بهتر هستند. هیأت معرفی نماینده سینمای ایران برای جوایز اسکار نیز،نه توانست حسب دستور رفتار کرده و نه جرات کرد اعمال سلیقه کند،زیرا توافق عمومی جامعه بود.هردو فیلم اصغر فرهادی هم خوشبختانه موفق به کسب جایزه اسکار شدند،اگر هم جایزه ای نمی گرفتند باز کسی اعتراض نمی کرد،زیرا خواست عموم بود.
غیر از فیلم های اصغر فرهادی، هر فیلمی را که هیأت معرفی نماینده سینمای ایران برای جوایز اسکار معرفی کرد،مورد مناقشه و اعتراض قرار گرفتند،چون اکثر آنها در تضاد با نظر اهالی سینما و رسانه بود و خواست عموم نیز آنها را نمی پذیرفت.
امسال برای اولین بار یک فیلم مستند به نام «در جستجوی فریده» با وجود تمام مخالفت ها،بدون سر و صدا و چراغ خاموش از طرف هیأت معرفی نماینده سینمای ایران برای جوایز اسکار انتخاب و معرفی شد.پس از این انتخاب، اعتراض های زیادی از سوی سینماگران و اهالی رسانه صورت گرفت که مسوولان آنها را به هیچ گرفتند!معترضان اعتقاد داشتند چنین فیلم مستندی هرگز نمی تواند مورد توجه آکادمی علوم و هنرهای سینمایی قرا بگیرد که اکثر آنان متخصص فن سینما هستند.
متاسفانه با لجبازی و یکدندگی خانه سینما،مسوولان و مدیران سینمایی این فیلم به اسکار معرفی شد،با اینکه می دانستند موفق نخواهد بود.
آکادمی علوم و هنرهای سینمایی شانزدهم دسامبر (۲۵ آذر) فهرست نامزدهای بخش‌های بهترین مستند بلند، بهترین مستند کوتاه، بهترین فیلم بین المللی، بهترین چهره‌پردازی و آرایش مو، بهترین موسیقی متن، بهترین ترانه، بهترین انیمیشن کوتاه، بهترین فیلم کوتاه و بهترین جلوه های تصویری نود و دومین دوره جوایز اسکار را اعلام کرد و طبق پیش بینی‌ها نظر معترضان درست از آب درآمد و مستند «در جستجوی فریده» ساخته آزاده موسوی و کوروش عطایی که برای حضور در دو بخش بهترین مستند بلند و بهترین فیلم بین المللی از سوی ایران معرفی شده بود، در هر دو بخش ناکام ماند.
این ناکامی قابل پیش بینی بود و متخصصی در ایران شک نداشت که این اتفاق بد و تلخ به خاطر لجبازی خانه سینما و مدیران سینمایی ایران خواهد افتاد که افتاد.اکنون نیز مسببان این ماجرا زبان در دهان گرفته و لام تا کام چیزی نگفته و نخواهند گفت!
مستند «در جستجوی فریده» شرایط حداقلی موفقیت در جایزه اسکار را نیز نداشت و فقط به خاطر حسب دستور و اعمال سلیقه معرفی شد.هیأت معرفی نماینده سینمای ایران برای جوایز اسکار بدترین انتخاب تاریخ خود را انجام داد تا به سینمای ایران و سینماگران لطمه بزند.
تعدادی از سینماگران ایرانی عضو آکادمی علوم و هنرهای سینمایی هستند و با زیر و بم این آکادمی و نوع فیلم هایی که مورد توجه قرار می گیرد آشنا هستند،اما خانه سینما هیچ کدام از آنها را برای حضور در هیأت معرفی نماینده سینمای ایران برای جوایز اسکار دعوت نکرد!با دعوت نشدن از این هنرمندان، مشخص بود قرار است فیلمی انتخاب شود که مورد خواست خودشان باشد، نه خواست عمومی که چنین هم شد.
همه آنانی که در این هیات حضور داشتند را نمی توان متخصص سینما دانست،هرچند که سینماگر باشند،زیرا متخصص سینما فردی است که بر تمام جوانب سینما احاطه دارد و با مناسبت های سینمای جهان نیز آشناست.وقتی متخصصی در هیات انتخابی نباشد،طبیعی است که از این ندانم کاری ها رخ دهد.
شاید به نظر خنده دار بنماید،اما برخی از اعضای هیأت معرفی نماینده سینمای ایران برای جوایز اسکار و مدیران سینمایی اعتقاد داشتند که چون شخصیت اول مستند «درجستجوی فریده» زنی است که در خارج از کشور زندگی می کرده و در فیلم نیز صحنه هایی وجود دارد که وی حجاب بر سر ندارد،حتما چشم اعضای آکادمی علوم و هنرهای سینمایی را گرد کرده و نظرشان را برای اهدای جایزه اسکار به این فیلم جلب می کند!این گونه تفکرها کودکانه است و خواهد بود.همین افکار است که سینمای ایران را عقب انداخته و به سوی قهقرا می برد!
بعضی از اعضای هیات و مدیران فکر کرده اند که متخصصان سینمای جهان سیاسی عمل کرده و تعهدشان را زیر پا می گذارند تا به خاطر چند فاکتور سطحی،فیلم های دیگر جهان را که امسال آثار شاخصی در بین آنها هستند ،نادیده گرفته و به مستند «درجستجوی فریده» رای دهند؟!
این چه خیال خام و کودکانه ای است که عده ای در سینمای ایران در سر دارند ؟! مدام اشتباه پشت اشتباه انجام می دهند و باز از خطای خویش درس نمی گیرند؟این افراد و افکار کی از هنر و سینمای ایران خارج خواهند شد تا همه نفسی به راحتی بکشند؟
جایزه اسکار مایملک ما نیست که به دلخواه ما رای دهد یا نظر خود را به خاطر ما عوض کند.برای اینکه دیگر چنین اتفاقاتی نیفتد یا کمتر رخ دهد،دو پیشنهاد ارائه می شود.
پیشنهاد اول:سالی که در سینمای ایرانی فیلمی شرایط حضور در جایزه اسکار را نداشته و مورد خواست عموم نباشد،هیچ اثری از کشور به اسکار معرفی نشود تا سرافکندگی پیش نیاورد.
پیشنهاد دوم: هیأت ناکارآمد معرفی نماینده سینمای ایران برای جوایز اسکار منحل شود و هر سال از نخبگان و متخصصان سینما و اهالی خبره رسانه ها نظرسنجی شود تا فیلمی که رای اکثریت را جمع کرده به اسکار معرفی شود.حداقل حسن این کار،این است که اعتراضی را به دنبال نخواهد داشت،زیرا انتخاب اکثریت نخبگان سینما و اهالی رسانه است.مدیران دولتی نیز در این کار دخالتی نداشته باشند و اگر متخصصی در بین آنها وجود دارد می تواند فقط مانند بقیه حق رای داشته باشد.
@nasrodinmolla
