بسم‌الله الرحمن الرحیم
هنر هفتم، زبانی گویا برای انتقال مفاهیم و از کارآمدترین ابزارهای توسعه فرهنگی است. صنعت سینما، زبان مشترک همه انسان‌ها و بلکه نسل‌ها، و یکی از قدرتمندترین وسایل ارتباطی جهان است که به دلیل درهم‌تنیدگی با ذوق، سلیقه، هنر و نبوغ انسانی، می‌تواند در پیچیده‌ترین لایه‌های روح انسان‌ها نفوذ کند و کاری که از هزاران صفحه متن و سخنرانی برنمی‌آید را در چند لحظه بر جان مخاطب بنشاند. قابلیت‌های فراوان این هنر جامع و صنعت جهانی، سرچشمه بسیاری از روشنایی و دانایی‌هایی است که می‌تواند جامعه‌ها را به دنیایی بهتر و فرداهای روشن‌تر، رهنمون کند.
بهره‌‌وری از آثار ارزشمند سینما اما نیازمند شناخت هوشمندانه، نگرش عمیق و مواجهه خردمندانه با این پدیده جهان‌شمول است که به‌ویژه امروز، از پیچیده‌ترین و موثرترین مظاهر حرکت فرهنگی به‌شمار می‌رود. تلاش‌های مجدانه هنرمندان فهیم، فروتن، مردمی و صاحب سبک ما، خوشبختانه باورهای سنتی و کهنه در مواجهه با سینما را به حاشیه رانده و الگویی واقع‌بینانه و پیشرو برای این مواجهه، ایجاد کرده است. الگویی که هم پاسدار ارزش‌های دینی و ملی ماست، هم روایتگر طبع هنرمند ایرانیان و فرهنگ زنده و مبتکر ایرانی است؛ و نیز واجد بالاترین استانداردها که می‌تواند صدرنشین رقابت در عرصه‌های بین‌المللی باشد.
در چهل‌سالگی انقلاب شکوهمند اسلامی، سینمای ایران به همت سینماگران و فعالان این عرصه، به درخت ریشه‌دار و پرشاخ‌وبرگی تبدیل شده که از اعتباری جهانی برخوردار است و ثمرات آن از مهم‌ترین نمادهای بلوغ ملت ایران به شمار می‌رود. این سینمایِ نجیب و بالنده، در بُعد هنری تجلی‌گاه نبوغ جوانان ایرانی، در بُعد پیام، ابزار انتقال عالی‌ترین مفاهیم انسانی و در بُعد صنعتی، زمینه‌‌ساز تحولی فرهنگ‌پایه و جامعه‌محور بوده و خواهد بود.
شجره تنومند سینمای ایران برای ادامه ثمردهی و در امان ماندن از گزند آفات زمانه، بیشتر از همه به مراقبت و مواظبت خودِ اهالی محترم سینما، اهتمام دولت به‌ویژه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همراهی مخاطبان گوهرشناس خود نیاز دارد. تهی شدن از معنا، فراموشی ارزش‌ها، فاصله گرفتن از دغدغه‌های مردم، زمان‌نشناسی، انفعال در برابر سختی‌ها، و اختلال در تشخیص ضرورت‌ها و نیازها، از جمله خطرات در مسیر بالندگی سینمای ملی ما است. مهم‌ترین سد در برابر خطرات بینشی و مدیریتی، بی‌تردید خود سینماگرانند که برای حال و آینده سینما، دلسوزترین و برای اداره آن شایسته‌ترین به‌شمار می‌روند. این باور مبنایی دولت تدبیر و امید در عرصه مدیریت فرهنگی و هنری است که اینجانب، هیچ‌گاه از آن عدول نخواهم کرد.
در روزهایی که بدخواهان ایران و ایرانی، با تمام توان و همه ابزارهای سخت و نرم خود در مقابل این ملت صف‌آرایی کرده‌اند و بیش از همه، برای صدمه به «امید» آنها کمر بسته‌اند، سینما در عین تعهد به بازنمایی دغدغه‌های مردم، می‌تواند در این مصاف سرنوشت‌ساز به همراهی ملت بیاید و با امیدآفرینی هنرمندانه و هوشمندانه، محرم و مرهم مردم باشد و عبور از دشواری‌های فعلی را آسان‌تر کند. سینمای ایران می‌تواند در عین آموزندگی و ایجاد سرگرمی، با اشتغال‌زایی عظیم، در عرصه اقتصادی هم نقش‌آفرین باشد و هم با ترمیم شکاف‌ها و تقویت ارزش‌های مشترک، وحدت‌آفرینی کند. فعالان این سینما می‌توانند با آثار خود برای هم‌میهنان، آرامش مناسبی در برابر التهاب‌آفرینان بسازند. مردمی که بزرگترین سرمایه و پشتوانه سینما هستند.
جشنواره فیلم فجر، نه تنها مهم‌ترین رویداد سینمایی کشور است، بلکه می‌تواند فرصتی مغتنم برای انتقال پیام بلوغ، رشد و پویایی ایران اسلامی به جهانیان باشد. نیل به این هدف البته مستلزم افزایش سهم ایران از صنعت جهانی سینماست و برای این کار باید چه از نظر نیروی انسانی، چه از نظر فناوری و تجهیزات، و چه از نظر بسترهای آفرینش هنری، هر روز گامی به پیش برداریم و با دیروزمان متفاوت باشیم.
اینجانب ضمن گرامیداشت شهدای هنرمند و یاد بزرگان شهیر سینمای ایران، که امروز در میان ما نیستند، و با قدردانی از همه دست اندرکاران این رویداد شگرف فرهنگی، مقدم همه سینماگران را در این جشنواره باشکوه پاس می‌دارم و توفیق آنان را در خلق آثار فاخر و جذاب در راستای خواست مردم، تحقق اهداف اصیل انقلاب و توسعه ایران عزیز، مسالت دارم.
