پیش از انقلاب اکثر سینماهای کشور متعلق به بخش خصوصی بود و آنها به خوبی آن را اداره کرده و هیچ گاه نیز کمبود سینما به چشم نیامد،زیرا تصمیم گیرنده اصلی سینمادارها بودند،نه شورای کذایی صنفی نمایش و شورای عالی اکران!
پس از انقلاب تعدادی زیادی از سینماهای ایران و به ویژه تهران تعطیل شده یا به دست ارگان ها افتادند.برای همین بخش خصوصی دچار ضعف مفرط شد که همچنان ادامه دارد.تصمیم ضد ملی و هنر ممنوع و محدود کردن اکران فیلم های خارجی،سینماهایی را که پس از انقلاب نیز رونق داشتند به تعطیلی کشید.
چند سالی است که نهادهای دولتی و خصوصی به تکاپوی سینما سازی افتاده و در تهران و شهرستان ها پردیس هایی را راه اندازی کرده و می کنند.از نهادهای دولتی،سازمان سینمایی حوزه هنری و وزارت ارشاد پیشتاز هستند.در بخش خصوصی نیز علی سرتیپی را باید موفق ترین شخص در این عرصه دانست.
در بخش خصوصی افرادی نیز به تکاپو افتادند تا در این عرصه فعال باشند.سید جمال ساداتیان که از شغل رییس دفتری به حوزه سینما هل داده شده است!پس از تهیه کنندگی چند فیلم وسوسه شد تا به شغل شریف سینماداری نیز بپردازد،منتهی نه با سرمایه شخصی خویش.برای همین سینمای همیشه مرده آستارای تهران را با سرمایه گذاری کلان محمدصادق رنجکشان بازسازی کرد و خودش را صاحب بی چون و چرای این سینمای از رونق افتاده دانست!در حقیقت با این کار سرمایه ارزشمند رنجکشان را هدر داد،برای اینکه سینما آستارا به دلیل موقعیت شهری و بافت جمعیتی،چه پیش از انقلاب و چه بعد از آن جزو سالن های پر رونق نبوده و نخواهد بود.
ارتش جمهوری اسلامی ایران مجتمع بزرگ صبا مال را در میدان حر تهران راه اندازی کرده و پردیس سینمایی را نیز در این مجمع ساخته است.مدیران این مجتمع برای رونق این پردیس تصمیم گرفتند مدیریت آن را به دست بخش خصوصی بسپارند.گویا اول قصد داشتند آن را به دست علی سرتیپی بدهند که وی به دلیل مشغله زیاد نپذیرفته.
سیدجمال ساداتیان موقعیت را مغتنم شمرده و گویا با مدیران صبامال به توافق رسیده تا زمام آن را به دست بگیرد.سینماداری کار هرکسی نیست و تنها افرادی که دارای توانایی و مدیریت بالا هستند می توانند این مهم را به عهده بگیرند.ساداتیان خودش نیز به خوبی می داند که نمی تواند با علی سرتیپی در زمینه سینماداری رقابت کند،زیرا می داند که سرتیپی با سرمایه و فکر خویش سینماسازی می کند،اگر شریکی هم دارد هدایت و مدیریت با وی است.تا کنون نیز موفق بوده است،به خصوص با راه اندازی پردیس پررونق کورش.سرتیپی در حال حاضر ساخت چند سینما و پردیس را در تهران و شهرستان ها در دست دارد که یکی از آنها در محله پرجمعیت و بدون سینمای نازی آباد است.ساداتیان می داند که رقابت با سرتیپی بیهوده است و نمی تواند یک امپراطوری مانند او در عرصه سینما داشته باشد،اما به تلاش بیهوده خود ادامه می دهد.
ارتش جمهوری اسلامی ایران با دیسیپلینی که بر آن حاکم بوده و هست باید در زمینه هنر و سینما مشاوران قابل،با سواد و دلسوزی را به کار بگیرد تا دچار نقصان نشود.افراد تازه نفس و با دانشی هستند که می توانند پردیس صبامال را در دست گرفته و آن را رونق دهند،اما چرا قرعه به نام یک یا دو نفر افتاده است؟!مدیران و مشاوران ضعیف عمل کرده اند یا موضوع دیگری وجود دارد که دیگران از آن بی اطلاع هستند.اگر مدیران بخش هنر و سینمای ارتش کمی تحقیق می کردند و تفحصی در امور سینما آستارا انجام می دادند،بعید بود برای مدیریت صبامال انگشت روی نام سیدجمال ساداتیان بگذارند!
ارتش دارای توانایی های بالفعل و بالقوه ای در زمینه ادبیات،هنر و سینما دارد که متاسفانه با مدیریت های ضعیف و مشاوره های غیر حرفه ای به اهدافی که باید دست یابد،دست نیافته است،از سرمایه گذاری روی کتاب گرفته تا فیلم و سریال سازی.
متاسفانه با وجود قهرمان های بزرگی که در ارتش ایران وجود داشته و دارد،هرگز یک فیلم سینمایی و سریال قوی و با کیفیت درباره این قهرمانان و جانفشانی ارتشی ها در زمان دفاع مقدس تولید نشده است.
یکی از اشتباهات دیگر ارتش سرمایه گذاری روی سریال «شهید صیاد شیرازی» است که به خاطر عدم توانایی سازندگان آن،نه تنها کمکی به شناخت ارتش ایران و شهیدان بزرگواری مانند شهید صیاد شیرازی نمی کند،بلکه آسیب زا نیز خواهد بود.
امیدواریم ارتش جمهوری اسلامی ایران با در اختیار گرفتن مشاوران با سواد و دلسوز در عرصه فعالیت های فرهنگی،سینمایی و هنری، بتواند آنچه را که برای شناخت ارتش و قهرمانانش تاثیر گذار و مفید است به مردم ارائه دهد.
@nasrodinmolla
