«بربادرفته» محصول سال ۱۹۳۹ ساخته ویکتور فلمینگ است که کلارک گیبل و ویوین لی دو نقش اصلی را دارند. لسلی هاوارد، اولیویا دی هاویلند و هتی مک‌دنیل نیز از دیگر بازیگران این فیلم هستند.
«بربادرفته» یکی از پرفروش‌ترین و پربیننده‌ترین فیلم‌های ساخت هالیوود است. این فیلم در زمان اکران فروشی ۵۸۸ میلیون دلاری داشت که با احتساب نرخ تورم امروز،پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینماست و بی شک خواهد ماند،زیرا فروشی افسانه ای و اعجاز برانگیز داشته و دارد.
بسیاری از کارشناسان،مدرسان،دست اندرکاران و منتقدان سینمای ایران ،متاسفانه دوران فیلم های کلاسیک را پایان یافته می دانند و خطی قرمز دور آن کشیده اند.فروش بالای فیلم «بربا درفته» و فیلم های کلاسیک دیگری که در آمریکا و دیگر کشورها اکران شده و می شود،خط بطلانی است بر این اشتباه.
این درست که هنر-صنعت سینما پا به پای دیگر پدیده ها مدام در حال پیشرفت است،اما موفقیت در آینده، بدون نگاه به گذشته، هرگز میسر نشده و نمی شود.این تجربه ای است که بارها ثابت شده،اما عده ای با عناد و لجبازی کودکانه ای همواره می خواهند آن را انکار کنند.
هالیوود اگر همچنان سلطان سینمای جهان است،به خاطر این است که گذشته خویش را فراموش نکرده و همواره به آن احترام گذاشته و ادای دین می کند.هنوز فیلم های کلاسیک را در برخی از سینماهای آمریکا و جهان به نمایش می گذارد و این فیلم ها از طرف مخاطبان نسل های مختلف مورد استقبال قرار می گیرند.
متاسفانه جمع کثیری در مملکت ما بر اساس ضرب المثل «نو که اومد به بازار،کهنه می شه دل آزار!» همیشه سعی داشته و دارند گذشته را انکار کنند،گذشته ای که هموار کننده راه آینده بوده و هست.برای همین است که فرهنگ دیرین و شیرین ایران زمین این همه آسیب دیده و بسیاری از آداب و رسوم دچار فراموشی شده اند.آیا حتما باید فرهنگ دیرین را از دست داد تا شاهد پیشرفت را در آغوش کشید؟این اشتباه مهلک آسیب جدی و فراوانی به ساختار اجتماعی ایران زده و می زند.هنوز ایران را با فرهنگ گذشته و هنرمندان و ادیبان دیرین اش می شناسند،هنر و ادب معاصر ایران چه چیزی را به جهان ارائه داده تا خط فراموشی بر نام بزرگان گذشته کشیده و در جهان مطرح شود؟هیچ!
بسیاری از مدیران،منتقدان و دست اندرکاران سینمای ایران،بارها و بارها گفته اند که مردم حوصله دیدن فیلم های قدیمی را ندارند و از آنها استقبال نمی کنند!چه کسی به آنان اجازه داده و می دهد جای مردم تصمیم گیری کنند؟چرا فیلم های کلاسیک را در برخی از سینماها نمایش نمی دهند تا خود مخاطبان عقیده شان را بگویند؟سینمای ایران به هیچ وجه برای مخاطبانش احترام قائل نیست،برای همین است که درجا زده و عقب عقب می رود!
مرحوم صابر رهبر در سینمای خاطره انگیز کریستال،هر از گاهی فیلم های عظیم سینمای کلاسیک را با عنوان هفته فیلم اکران می کرد که همیشه سالن سینمایش مملو از تماشاگر بود.ای کاش دیگران نیز اندیشه والا و روشن او را داشتند.
اکران معدود و محدود فیلم «برباد رفته» در سینماهای آمریکا،در عرض چهار روز و نمایش در تنها ۶ سینما،فروشی به مراتب بالاتر از اکران یک سال ایران داشته است! ۸۰ سال از تولید این فیلم می گذرد،اما هنوز پر مخاطب است.اگر در سینماهای ایران نیز نمایش داده شود،بی شک این فیلم هشتادساله فروشی به مراتب بالاتر از هر فیلم جدید و به روز ایرانی خواهد داشت.اگر کسی به این مهم شک دارد،امتحانش سخت نیست.
این مهم را انکار کنندگان سینمای کلاسیک به خوبی می دانند،اما ترس از تغییر ذائقه مخاطب، باعث شده از اکران فیلم های کلاسیک و مدرن هالیوود در سینماهای ایران جلوگیری کنند.
اگر می خواهیم در هنر و سینما پیشرفت داشته باشیم،باید گذشته را چراغ راه آینده قرار داده و به مخاطبان احترام بگذاریم.بی احترامی به مخاطب و پشت کردن به گذشته،می شود همین هنر و سینمایی که به جای عصای دست شدن،وبال گردن ایران شده است!
