دمیرچی که همواره در آثارش کانسپت‌های مختلفی را با متریال مطرح می‌کند و در نمایشگاه قبلی خود از رنگ‌های ارگانیک و دست‌ساز استفاده کرده بود. در مجموعه «مرگ لوکس» از رنگ صنعتی ماشین‌های پورشه که رنگی خاص و گران قیمت است استفاده کرد تا همراه با ایده انتقادی خود به تجمل‌گرایی، گفتمانی نیز با ماده و متریال اثر داشته باشد.
موضوع آثار دمیرچی نیز مرگ بر اساس کهن الگوهای ایرانی است. او فرهنگ سوگ در تاریخ گذشته ایران را با خوانشی متفاوت در آثار خود ارائه کرده است.
در استیتمنت این نمایشگاه به قلم مجید رضاییان استاد دانشگاه و پژوهشگر رسانه آمده است: همیشه از «هستن » به «نیستن» نمی‌رسیم. همیشه از «اینجایی» به «آنجا بودگی» نمی‌رسیم، گاه از «نیستن» به «هستن» باید رسید و به تعبیر هایدگر«آنجابودگی» که گاه از نیستی، تاریکی و سیاهی ریشه می‌گیرد، حرکت را معنا می‌بخشد، با وجود آنکه ما از حرکت به «آنجا بودگی» رسیده‌ایم، اما لزوما به معنای تابیدن نور نیست. «نیستی و مرگ» هم، رنگ خود را دارد تا این رنگ سیاه را حس نکنیم و بدون نور آن را نبینیم؛ رسیدن به جهان چند وجهی پرطمطراق و پر زرق و برق را - که نوعی دیگر از نیستی و مرگ است- درک نخواهیم کرد.
باید از زندگی بدون معرفت، «مردگی» را در برابر گذاشت که ده‌ها برابر بر «زندگی در دستی» شرف دارد.
قلم را از سیاهی بر سیاهی بکشیم، تا سیاهی اول «اراده و نگاه» ما باشد و سیاهی دوم «اینجا بودگی» و زندگی تکراری و ملالت‌آور.
این سیاهی بر سیاهی شلاقی است بر ذهن‌های همه ما - که مصطفی دمیرچی(داچی) استادانه و خلاقانه در طول ٥ سال مرارت آثاری را بیافریند- تا بتوانیم از «ظاهر» اشیا به «باطن» آن پی ببریم و انسان و جهان را «فرادستی و عارفانه» درک کنیم.
چشمان خود را که ببندیم، آن گاه تاریکی سراغ‌مان می‌آید؛ اما، تو گویی چشمان دل‌مان باز می‌شود و از ظاهر به باطن می‌رسیم. پس، تو بگذار این سیاهی، ظاهرا «نور و رنگ» را از ما بگیرد؛ اما ارمغانی بزرگ‌تر را برای‌مان بیاورد: «حرکت» و «آنجابودگی»- «هستن» پس از «نیستن»- «شدن »پس از «ماندن».
نمایشگاه «مرگ لوکس» ۲۳ آذرماه در گالری هتل اسپیناس پالاس افتتاح و تا ۳۰ آذر به نشانی سعادت آباد، میدان بهرود، خیابان عابدی، خیابان ۳۳، شماره ۲۱، هتل اسپیناس پالاس میزبان علاقه‌مندان است.
