جنگ جهانی اول مانع ادامه تحصیلش در رشته موسیقی شد و او را به پرستاری و دستیاری داروخانه زیر پوشش صلیب سرخ کشاند. در آنجا به داروها به ویژه زهرهای گوناگون برخورد که بعدها در رمان‌های جنایی‌اش نمود پیداکردند.
۴۰ ساله بود که پس از چند سال جدایی از همسر نخستش با ماکس مالوان ازدواج کرد. می‌گفت: «با یک باستان‌شناس ازدواج کردم، چون هر چه پیرتر می‌شوم بیشتر قدرم را می‌داند.»
او به همراه همسرش که برای کاوش‌های باستان‌شناسی می‌رفت، از کشورهای گوناگون دیدار کرد و تجربیات این دیدارها را در رمان‌هایش انعکاس داد. در داستان «قطار سریع‌السیر شرق» رد پای حضورش در آسیا و خاورمیانه دیده می‌شود.
آگاتا کریستی ۶۶ رمان جنایی پرکشش که هر کدام معمایی برای خواننده هستند، ۲۲ نمایشنامه، ۶ رمان عشقی چند جُنگ شعر و بیش از ۱۵۰ داستان کوتاه نوشته که تا کنون در دو میلیارد نسخه به فروش رسیده و در فهرست ترین‌های گینِس ثبت شده‌اند.
او همچنین داستان‌های عاشقانه‌اش را با نام مِری وستماکوت منتشر کرده است. نمایشنامه «تله موش» بیش از ۶۵ سال است که هر روز در تئاتر وِست اِند لندن روی صحنه رفته است.
این نویسنده علی‌رغم انتقاد منتقدان ادبی که آثارش را ساده، کلیشه‌ای و روزمره ارزیابی کرده‌اند، ۷۰۰۰ شخصیت آفریده که بلندآوازه‌ترین شان کارآگاه پوآرو و خانم مارپِل هستند. کارآگاه پوآرو نخستین بار در رمان «پرده» و خانم مارپل در «قتل در ویساراگا» معروف شدند.
همسر اول آگاتا آرچیبالد کریستی، افسر نیروی هوایی بود. از این رو او مدتی را در عراق و سوریه بوده و در این زمان به ایران نیز سفر کرده و به همدان، تهران و شیراز رفته است. گویا باغ نارنجستان قوام برای او به یاد ماندنی بوده ،به طوری که در خاطراتش از آن یاد کرده است. در سفر دوم اصفهان را دیده و در هتل عباسی اقامت داشته است.
او نشان بانو را در سال ۱۹۷۱ دریافت کرد که بالاترین نشان امپراطوری بریتانیاست.
آگاتا کریستی در ۸۵ سالگی در جنوب شرقی انگلیس درگذشت.
منبع:دویچه وله
