اهالی هنر،به ویژه سینما که تعامل نزدیکی با مردم دارند و دست اندرکاران این هنر،به خصوص بازیگران،همیشه سعی دارند با رفتار،کردار و گفتار درست خود روی مردم تاثیر بگذارند.یکی از شرایط ماندگار شدن در عرصه هنر،رعایت این سه اصل است.این اصول را هم باید هالیوودی ها محترم بشمارند،هم ایرانی ها و هم دیگر ممالک.بی شک هر کشور فرهنگ خاص خود را دارد و این اصول در قالب آن جای می گیرد.
بدپوشی فقط در ایران اتفاق نمی افتد،برخی بازیگران خارجی نیز لباس هایی بر اندام خود می کنند که شایسته یک هنرمند نیست،اما بازیگران بزرگ و اسطوره ای سینما، مانند گریگوری پک،همفری بوگارت،اسپنسر تریسی،کاترین هپبورن، رابرت دنیرو،آل پاچینو، جولیا رابرتز، ژان رنو و بسیاری دیگر از نامداران این حوزه، با وجود شهرت بسیار،هرگز نخواسته اند با بدپوشی و رفتار،گفتار و کردار نامناسب برای خود به صورت کذایی نامی دست و پا کنند.این ستاره ها دارای توانایی در هنر خود هستند،بنابراین لزومی را حس نمی کنند تا برای درچشم بودن،اصول اخلاقی و حرفه ای را زیر پا بگذارند.تمام این بازیگران بزرگ با هنرشان شناخته می شوند،نه پوشش و گفتارشان.
مطمئنا کسانی که از هنر بی بهره یا کم بهره اند،برای در چشم مردم بودن حاضرند دست به هر کار نامناسبی دست بزنند.
متاسفانه مدتی است که در ایران، بدپوشی، زشت کرداری و هرزگفتاری، بین عده ای به اصطلاح بازیگر اپیدمی شده و بد تر اینکه این گونه حرکات را از دید خود مناسب و مطابق با اصول می دانند!بی شک کسانی که این گونه می اندیشند و رفتار می کنند،تازه به دوران رسیده هایی هستند که اصالتی در نهان و عیان شان مشاهده نشده و نمی شود.
از حدود ۲۰ سال پیش که جشنواره فیلم فجر دچار افول شد، دبیران اسبق و سابق و حال ،به دلیل اینکه این ضعف های آشکار به چشم نیاید و برای خود نامی دست و پا کنند،این جشنواره معظم را تبدیل به یک شوی بی کیفیت کردند!
مراسم ناهمگون و دور از شان سینمای ایران،مانند فرش قرمزهای آنچنانی و فتوکال های اینچنینی را به راه انداختند تا مردم و علاقه مندان سینما،به جای متن حاشیه را ببینند و جذب آن شوند.
این بداعت های غیر اصولی بزرگ ترین ضربه ها را به سینمای ایران و جشنواره فیلم فجر،زده و می زند.عده ای معدود از بازیگران تازه به دوران رسیده و از اصالت به دور،این گونه مراسم را مکان مناسبی دیدند برای خودنمایی های کذایی!
اغلب بازیگران ریشه دار،هرچند مجبور بودند در این مراسم شرکت کنند،اما هرگز بدپوشی و بدرفتاری از خود نشان نداده و نمی دهند،زیرا اصالت شان این اجازه را به آنان نمی دهد.
برخی از نابازیگران،در این مراسم چنان می پوشند و رفتار می کنند که صدای بی خیال ترین افراد جامعه را هم در آورده اند.ای کاش این گونه افراد،هنگامی که لباس های نامناسب و هفت رنگ را به تن می کردند،یک بار در آینه های واقعی خود را برانداز می کردند،اگر خود را با چشم بصیرت دیده بودند،محال بود با چنین پوششی در مراسم شرکت کنند.
هنرمندان و بازیگرانی چون علی مصفا،لیلا حاتمی و بسیاری دیگر ،هرگز حاضر نشده و نمی شوند چنین لباس هایی را برتن کرده و چنان رفتارهای زننده ای را از خود بروز دهند.
علی مصفا در خانواده ای بزرگ شده که پدربزرگش شاعر سرشناس،پدر و مادرش نیز از استادان و شاعران کارکشته و بنام هستند،با این عقبه وی چگونه می تواند رفتار و پوشش نامناسب داشته باشد؟لیلا حاتمی با وجود داشتن پدری که هنرمندی یگانه بود و مادری که با هنر بزرگ شده ،آیا می تواند وارد حاشیه شده و همرنگ تازه به دوران رسیده ها شود.
مانند این دو نفر در عرصه هنر و سینمای ایران بسیارند.در سینمای قبل از انقلاب،حتی مردان و زنان بازیگری که در فیلمفارسی های آنچنانی بازی می کردند،بیرون از فضای سینما و در مراسم رسمی و غیر رسمی،بد پوشی نکردند. محمدعلی فردین و ناصر ملک مطیعی که خدا رحمت شان کند،کی لباس های نامناسب به تن کرده و خود را انگشت نمای خاص و عام کردند؟آذر شیوا بازیگر نام آشنای پیش از انقلاب،کجا لباس نامناسب و مضحک می پوشید؟با وجود شهرت همیشه سنگین و رنگین بود.بهروز وثوقی که نفر اول بازیگران ایران بود،در کدام مراسم رسمی و غیر رسمی لباس جلف پوشید؟اکنون نیز که سال ها خارج از ایران زندگی می کند،باز لباس های نامناسب نپوشیده و نمی پوشد.
متاسفانه،دبیران و مدیران جشنواره فیلم فجر،نه تنها مقابل این نابهنجاری هانایستاده و نمی ایستند،بلکه آن را تقویت کرده و می کنند.
جشنواره فیلم فجر،یک جشن مردمی است که به تمام مردم و اهالی سینما تعلق دارد،همه حق دارند لباس های شیک بپوشند و بگویند و بخندند،هیچ کس مخالف این نیست،مخالفت با رفتار،کردار و گفتار نامناسب و بد پوشی و انگشت نما شدن است.
آنانی که هنجار شکنی می کنند و بد می پوشند،بدانند با این رفتار فقط به اندازه چشم برهم زدنی ممکن است به چشم بیایند،اما اگر به جای این رفتارهای نابهنجار،تلاش کنند و بر هنرشان بیفزایند،برای تمام عمر در چشم خواهند بود.
دبیر جشنواره فیلم فجر و مدیران این جشنواره نیز تلاش کنند از این گونه رفتارهای نامناسب اتفاق نیفتد،زیرا توهین به هنر،هنرمندان واقعی و مردم است.
بیشتر از اصول فنی،توجه نکردن به اخلاق کاری و حرفه ای باعث شده سینمای ایران دچار افول شده و میل به قهقرا داشته باشد.
