
۷ ساله بود که با آغاز جنگ دوم جهانی به آمریکا رفت و با خانواده در لسآنجلس ساکن شد. زیبایی و چشمان آبی او توجه فیلمسازان را به خود جلب کرد.
۱۰ ساله بود که در برابر دوربین ظاهر و نقشی کوتاه در فیلم «دقیقهای یکی به دنیا میآید» بازی کرد. از آن پس، پیوسته تا ۶۹ سالگی هر سال در فیلمی نقشآفرینی میکرد که از ماندگارترین آنها فیلم تاریخی «کلئوپاترا» بود.
۱۲ ساله بود که پیشنهاد اولین نقش اصلی را داشت، ولی چون هنوز بسیار کوچک بود گروه منتظر رشد او ماند.
امتیازش برای گزینش در فیلم «ولوت ملی» لهجه بریتانیاییاش بود. در این نقش، سوارکاری آموخت، موهایش را رنگ کرد و برای دندان هایش ارتودنسی انجام داد. پیشنهاد نام مستعار را نپذیرفت و با نام خود به شهرت رسید.بعدها درباره بازی در فیلم ولوت ملی گفت: «با بازیگر شدنم، کودکیام به پایان رسید.»
الیزابت تیلور در بیش از ۵۰ فیلم بازی کرد و یک بار در ۲۹ سالگی برای «باترفیلد ۸» و بار دیگر در ۳۵ سالگی برای «چه کسی از ویرجینیا وولف میترسد» برنده جایزه اسکار شد.
۸ بار ازدواج کرد که دو بار آن با همبازی هالیوودیاش ریچارد برتون بود. شخصیتهای بسیاری برای به دست آوردن دل او جواهرات گرانبهایی به او بخشیدند که همه را در میانسالی به حراج گذاشت تا برای بیماران ایدز و پژوهش برای دستیابی پادزهر آن سرمایهگذاری کند.
الیزابت تیلور در ۷۹ سالگی در کالیفرنیا درگذشت.
آرت کافه:الیزابت تیلور به خاطر چهره و بازی های گیرایش از بازیگرانی است که سینمای جهان هرگز خاطره او را فراموش نکرده و نخواهد کرد.حدود ۶۰ سال در فیلم های سینمایی نقش های مهم را بر عهده داشت و همه را با توانایی و هنر بازیگری خویش به خوبی مقابل دوربین اجرا کرد.وی گرچه همسر بازیگر بزرگ و توانایی چون ریچارد برتون بود،اما هرگز زیر نام این بازیگر سرشناس قرار نگرفت.تیلور از بازیگرانی است که از کودکی پای به عرصه سینما نهاد و هرگز حاضر نشد با نامی غیر از نام و فامیل خود روی پرده سینما ظاهر شود.چهره ای استثنایی و منحصر به فرد داشت که به هنر بازیگری اش شکوه خاصی داده بود.پر بیراه نیستاگر او را «کلئوپاترا»ی سینمای جهان بخوانیم،زیرا در زیبایی و شکوه چیزی از او کم نداشت.