کرمی ادامه داد: «در گذشته اجرای نمایش مردمی در فضاهای محیطی و با حضور مردم یک اتفاق کاملا مرسوم بود، اما با تغییر و تحولاتی که در حوزه نمایش پیش آمد، به تدریج نمایش در آمفی تئاترها مستقر شد و در طول قرن‌هایی که ماشینیسم ظهور کرد، نمایش صحنه‌ای گسترش پیدا کرد و در زمان رواج نمایش تجربی و آزمایشگاهی، سالن ها به شکلی دستخوش تغییر شد.»
دبیر پیشین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک با اشاره به اینکه در یک قرن اخیر نمایش در فضای باز با عنوان نمایش مردمی گسترش یافته و اهدافی را دنبال کرده است، افزود: «اول اینکه مخاطب نمایش میدانی، مردمی است؛ یعنی مخاطبان مردمی وسیعی می‌توانند این نوع نمایش را ببینند. دوم اینکه؛ نمایش‌های محیطی سعی می‌کنند از اشکال رسمی و شیوه‌های رایج و کلیشه‌ای دور شوند. سوم اینکه؛ سوژه‌های قابل فهم و موضوعات روز برای عموم مردم انتخاب می شود.»
او با تأکید بر اینکه این سه ویژگی مهم ترین قابلیت نمایش‌های مردمی هستند، افزود: «معتقدم مهم ترین ویژگی نمایش میدانی جنبه مردمی آن است و این اتفاقی ارزشمند است، چون ما برای مردم نمایش اجرا می‌کنیم. وقتی گونه‌ای از نمایش به سمت جذب مخاطب بیشتر می‌رود، در حال شکل دادن به جریان نمایش واقعی است.»
کارگردان نمایش «خانه کاغذی» در پاسخ به اینکه به‌طور معمول چه داستان‌هایی ظرفیت اجرای میدانی دارند و آیا فقط در قالب داستان های مذهبی می گنجند، گفت: «همه نوع نمایش اعم از نمایش مذهبی، اجتماعی و وقایع جنگ در قالب این نوع نمایش‌ها می‌گنجند.»
او ادامه داد: «اجرای نمایش‌های نشاط‌آور که برای مردم هیجان ایجاد می‌کند یا مردم آن را در حافظه تاریخی خود دارند، اتفاقی است که می‌تواند دستمایه این آثار قرار بگیرد، اما با توجه به ساختار، بافت، فرهنگ جامعه و سابقه تاریخی کشورمان، مردم از نمایش‌هایی با مضمون مذهبی نظیر تعزیه استقبال خوبی می‌کنند.»
کرمی در پاسخ به این پرسش که آیا از گذشته تاکنون نمایشی وجود داشته که با داشتن داستان در فضای باز روایت شود، عنوان کرد: «در تاریخ نمایش ما اتفاقات مختلفی افتاده است و همه نوع نمایشی داشتیم و این چیز جدیدی نیست و در حال فراگیر شدن است.»
او در خصوص اینکه آیا چنین نمایش‌هایی می‌توانند فرهنگ تماشای نمایش را بین مردم زنده کنند، گفت: «بدون شک نمایش‌های میدانی و محیطی به فرهنگ تماشای نمایش مردم کمک می‌کند و این نوع کارها ارتباط مردم را با نمایش بیشتر می‌کند.»
