در ابتدای این نشست محمد رضا فهمیزی به ذکر توضیحاتی در خصوص سریال پرداخت و گفت: «آینه سیاه» سریالی در ژانر علمی–تخیلی و محصول بریتانیاست که توسط چارلی بروکر خلق شده است. هرکدام از اپیزودهای سریال، داستان و گروه بازیگران جداگانه ای دارند و آن چیزی که نخ تسبیح است و سریال را به هم متصل می کند، این است که محور تمام داستان ها فناوری اطلاعات و زیر مجموعه های آن است و تمام آنها تصویری سیاهی از آینده دنیا را نشان می دهند،دنیایی که در آن تکنولوژی پیشرفت زیادی کرده است و سرویس های خیلی خوبی را به انسان می دهد که در رفاه او نقش دارد، اما عملا مشکلات زیادی را نیز برای انسان فراهم کرده است. در همین داستان می بینید که از تکنولوژی به عنوان یک ابزار مجازات استفاده می شود. داستان های دیگر هم هر کدام موارد دیگری را در حوزه فناوری عنوان می کند.
حامد کبود جامه متخصص IT در پاسخ به سوال نقره کار در خصوص اینکه در این اپیزود چه نوع فناوری استفاده شده است؟ گفت: این اپیزود تلاقی بین فناوری و اخلاقیات بود . اخلاقیاتی که ما در شبکه های اجتماعی با آن درگیر هستیم. به نظر من در این اپیزود اخلاقیات عنصر بسیار مهمی بود . امروزه شهروند گزارشگر در شبکه های اجتماعی بسیار مطرح می شود و با لایک و ستاره دادن بسیار پررنگ می شوند و ممکن است اشخاصی مطرح شوند که اخلاقیات اجتماعی و قضاوت را بلد نباشند و ما وارد جامعه ای می شویم که پر از هجویات است و نمی دانیم چگونه با آن برخورد کنیم. در این سریال اخلاقیات به شدت بازیچه قرار گرفته شده است و هر کس می خواهد لایک بیشتری داشته باشد.
این اتفاق بعد از انقلاب صنعتی به وجود آمد، زمانی که شهرهای بزرگ به وجود آمدند، اما به صورت نهفته بود و بعد از ورود تکنولوژی رایج شد. الان اخلاق بیشتر بازیچه قرار گرفته است و در این سریال بسیار نمود پیدا می کند. نکته جالب در این فیلم این بود که تماشاگرها داشتند لذت می بردند و کارگردان می خواست این را به ما بگوید که چه کسی که جنایت را انجام داده بود، چه کسی که حکم را صادر کرده بود، چه کسانی که داشتند حکم را اجرا می کردند و چه تماشاگر و چه کسانی که این سریال را تماشا می کنند، همه اخلاق را زیر پا می گذارند و از چیزی لذت می برند که در آن انسانیتی وجود ندارد.
در ادامه کیوان نقره کار به تکنولوژی شبکه های اجتماعی اشاره کرد و گفت: تکنولوژی های گوشی های همراه باعث شده است تا افراد در برخورد با حوادث به جای بروز احساسات آن را یک فرصت برشمرده و سعی در انتشار آن اتفاق داشته باشند تا به دیگران بگویند که آنها هم آنجا بوده و از نزدیک اتفاق را دیده است، یعنی نوع فعالیت انسان ها با ورود تکنولوژی شبکه های اجتماعی تغییر کرده است و باعث شده است تا در برخورد با حوادث به جای کمک دادن به تصویر برداری و پخش آن اتفاق روی بیاورد.
محمد رضا فهمیزی در پاسخ به این سوال که این سریال تکنولوژی را چگونه معرفی می کند، گفت: تا زمانی که کسی پشت ابزار تکنولوژی نباشد، عملا تکنولوژی کارایی ندارد . بخشی از سریال یا تمام قسمت های این سریال بازتاب دهنده نگاهی است که در بخشی از جامعه غرب وجود دارد که نسبت به آینده پیشرفت تکنولوژی واهمه دارند، به خصوص در بخش هوش مصنوعی.
این منتقد سینما افزود: در سینمای هالیوود هم فیلم های بسیاری راجع به هوش مصنوعی ساخته شده اند که محور همه آنها دنیای تیره ای است که با پیشرفت تکنولوژی به وجود آمده و انسان به نوعی برده ابزاری شده است که به دست خودش ساخته است. درواقع خالق اسیر دست مخلوق شده است.
وی در پایان گفت: ترفند سینمایی در این فیلم این بود که شما تا یک مقطعی فکر می کردید یک زن بی پناه را می خواهند بکشند و در ادامه می فهمید که گول خوردید و او جنایتی انجام داده است و دارد تقاص آن را پس می دهد و می بینیم که اسم آن مجموعه مکان هم «پارک عدالت » است. یعنی هر کدام از آن دو سناریو را که صحیح بدانیم ، به خصوص سناریویی که زن مجازات پس می دهد و عدالت اجرا می شود، این نتیجه را می گیریم که این سریال در هیچ کدام از قسمت ها نه قضاوت می کند و نه راه حل ارائه می دهد. در واقع آینه ای است که تاریکی و سیاهی را نشان می دهد.
