فیلم های زیادی در سینمای ایران با وجود گذر از هفت خوان شوراهای متعدد سینمایی و غیرسینمایی رنگ اکران را به خود ندیده یا پس از روی پرده رفتن به زیر کشیده شده اند.
«رستاخیز» ساخته احمد رضا درویش یکی از این فیلم هاست،اما حکایتی متفاوت با بقیه دارد.این فیلم عاشورایی سال ۱۳۹۱ ساخته شده،سال ۹۲ جوایز دوره سی و دوم جشنواره فیلم فجر را درو کرده ، سال ۱۳۹۴ اکرانی یک روزه داشته و سپس با اعتراض هایی خارج از سینما از روی پرده پایین آورده شده است!چهار سال است که کارگردان و دیگر دست اندرکاران این فیلم تلاش می کنند بار دیگر «رستاخیز» روی پرده برود تا این بار مردم درباره آن قضاوت کنند.
احمدرضا درویش کارگردان این فیلم فرد کم تجربه ای نبوده و نیست، مطمئا قبل از کلید زدن «رستاخیز» مجوزهای لازم را از معاونت سینمایی اسبق وزارت ارشاد کسب کرده است،اگر غیر از این بود محال بود شخص با تجربه ای چون درویش دست به ریسک زده و سرمایه سرمایه گذاران را به خطر بیندازد.
وی با توجه به برخی از حساسیت ها نسبت به نمایش دادن چهره های مقدسانی چون حضرت ابوالفضل (ع) و دیگر شهدای واقعه عظیم کربلا موافقت بعضی از مراجع و روحانیون را اخذ کرده بود،اما کافی نبود.
شاید تنها اشتباه احمدرضا درویش این بود که حساسیت های مردم نسبت به این بزرگان را نادیده گرفته است،با اینکه خودش در خانواده ای مذهبی و عاشق اهل بیت زندگی کرده و بزرگ شده است.
مطمئنا نیت فردی مانند درویش خیر بوده است که خواسته با نمایش دادن چهره این بزرگان دین، شجاعت،غیرت،دینداری،آزادگی و مردانگی آنان را مقابل چشم مردم قرار دهد تا خوانده ها و شنیده ها به تصویر تبدیل شود.
بی شک وی می دانسته که قدم در راه سختی گذاشته است،بنابراین به زعم خودش سعی کرد مجوزهای لازم را به دست آورد که آورد،اما کافی نبود.
مهم این است که وزارت ارشاد و سازمان سینمایی آن، چرا پای مجوز خویش نایستاده و تمام قد از فیلم «رستاخیز» حمایت نکرده و نمی کنند؟احمدرضا درویش پروانه ساخت گرفته است،این یعنی وی فیلمنامه و اتفاقاتی که قرار است در فیلم بیفتد را در اختیار اعضای شورا قرار داده و آنان دانسته حکم به ساخت این فیلم داده اند.اگر فیلمنامه مشکل داشت،نباید به آن پروانه ساخت داده می شد!در این صورت نه احمدرضا درویش و عواملش بخشی از عمر خود را روی این فیلم می گذاشتند و نه بودجه حدود ۳۰ میلیار تومانی آن سوخت می شد.
جالب اینجاست که وزارت ارشاد دولت پیشین حکم به ساخت فیلم «رستاخیز» داده و دولت کنونی نیز مجوز اکران آن را صادرکرده ،اما فیلم دچار مشکل شده است!این تقصیر احمدرضا درویش نیست که باید دچار مشکل شود.وزارت ارشاد امین جمهوری اسلامی ایران است و اگر حکم به کاری می دهد،یعنی تمام جوانب را در نظر گرفته بعد مجوز داده است.
هر اتفاقی که برای فیلم احمدرضا درویش افتاده و می افتد،متهم ردیف اول وزارت ارشاد است که نتوانسته و گویا نمی تواند از مجوزی که داده پشتیبانی کرده و پای آن بایستد.اگر قرار بود موافقت های خاصی برای اکران «رستاخیز» گرفته شود،باید سازمان سینمایی و وزارت ارشاد وارد عمل می شدند،اگر مشکلی نبود مجوز اکران می دادند،اگر هم مشکلی بود رفع می کردند.فیلم ساخته شده را نمی توان زیاد دست کاری کرد،زیرا محتوا و فرم خود را از دست می دهد.احمدرضا درویش می خواهد فیلمی که خود ساخته است روی پرده برود،نه فیلمی که دست کاری اساسی شده!
به قول خودشان این همه نخبه در سازمان سینمایی و شوراهای رنگارنگ جمع شده و بابت کاری که درست انجام نمی دهند دستخوش کلان می گیرند،اما از خرد جمعی که همیشه فریاد می کردند و می کنند خبری نیست!چگونه است که این خرد جمعی تصمیم می گیرد جشنواره فیلم فجر را دو پاره کرده و از ارزش بیندازد،اما نمی تواند مشکل اکران یک فیلم را که ۸ سال از تولیدش می گذرد و چهار سال از دادن پروانه نمایش آن،حل کند؟!
پخش فیلم «رستاخیز» در اینترنت ضربه ای سنگین بر پیکر این فیلم و سرمایه گذارانش بود و هست.وزارت ارشاد و سازمان سینمایی اش نیز مانند همیشه ناظری بی منظور بوده و هستند.مشاور اعظم حسین انتظامی که در سایه نشسته و همه چیز را دیکته می کند،چرا درباره فیلم احمدرضا درویش سکوت کرده؟!
اکران فیلم «رستاخیز» و حمایت از این فیلم جزو تعهدها و مسوولیت وزارت ارشاد و سازمان سینمایی است که تا کنون به آن عمل نکرده اند،اما باید عمل کنند.توزیع این فیلم عظیم و پر خرج پیش از اکران عمومی در شبکه نمایش خانگی نیز کاری غیر حرفه ای است که نباید انجام شود.«رستاخیز» روی پرده عریض سینما جلوه بصری دارد، نه قاب تنگ تلویزیون.احمدرضا درویش می خواهد فیلم خود را روی پرده و در کنار مردم ببیند،این حق وی است که باید احقاق حق شود.
@nasrodinmolla
