او افزود: من دو متن به تئاتر شهر و موازاتش به خانه هنرمندان ارائه کردم. یکی از آنها نمایشنامه «شجاع» بود که مناسب سالن های کوچک است و دیگری «ارباب پونتیلا و نوکرش متی» که نوشته برشت است ، متنی موزیکال و بسیار جالب و مناسب سالن اصلی است. فعلا با اجرای متن «مردی به نام دایک» موافقت کرده اند. می بینیم که ما را به کدام سمت هل می دهند، اما همچنان به دنبال اجرا برای نمایشنامه «ارباب پونتیلا و نوکرش متی» هستم. نمایشنامه ای که در حال حاضر قرار است به صحنه ببریم ، اثر بسیار خوبی است و تماشاگران خودشان قضاوت خواهند کرد. من حس کردم این نمایشنامه مناسب وضعیت امروز و حس و حال من است.
میامی در مورد آخرین حضورش در تئاتر توضیح داد: من همیشه عاشق بازیگری هستم و اولویت اولم بازیگری است. با گروه «کوچ» که همه جا در موردش گفته ام کار تئاتر را از آن روز شروع کردم و هنوز هم از جمع ۳۰ نفری ما ۲۵ نفرمان کار تئاتر می کنیم. از همان زمان هم وقتی کارگردانی می کردم، بازی نمی کردم. به این دلیل که اعتقادی به آن ندارم. چون عاشق بازیگری ام در کارهای مختلف بازی می کردم و اگر متنی را می دیدم که دوست داشتم کارگردانی اش کنم، این کار را می کردم.
وی گفت: فکر می کنم نزدیک به ۲۰ سال از اجرای نمایش «آتش افروزان» نوشته مارکس فریش می گذرد که در سالن اصلی تئاترشهرآن را به صحنه بردم. بعد از آن دیگر کارگردانی نکردم تا دوسال پیش در سالن انتظامی خانه هنرمندان نمایش کوچکی با عنوان «برگشتی در کار نیست» را اجرا بردم وحالا هم «مردی به نام دایک» را اجرا برده ام.
مهدی میامی در مورد داستان نمایش توضیح داد: یک نفر قرار است تا یک ساعت دیگر اعدام شود. او هیچ هویتی از خودش رو نکرده است و سراسر آمریکا ناراحت هستند که او کیست؟! رییس زندان می گوید از سراسر ایالت های آمریکا نامه رسیده و هرکس نسبتی با این فرد دارد و هرکس خود را مالک او می داند . در این بین فرماندار زنگ می زند و می گوید اعدام را به تعویق بیندازید،به این دلیل که داستان کمی پلیسی است بهتر است تماشاگران خودشان بیایند و نمایش را ببینند.
او در ادامه درباره احساسش به بازیگری و کارگردانی گفت: بازیگری و کارگردانی واقعا دو مقوله جدا هستند. بازیگری عشق و خلاقیت است و کارگردانی عشق ،خلاقیت و مدیریت را هم می خواهد ،البته در بازیگری هم مدیریت هست، اما در کارگردانی مدیریت اهمیت بیشتری دارد و قابل قیاس نیستند. اینکه بعضی از افراد از کارگردان شدن یک بازیگر تعجب می کنند و این حس القا می شود که کارگردانی مرتبه برتری از بازیگری است، به نظرمن این عقیده و دیدگاه درست نیست. من هردو کار را واقعا دوست دارم.
میامی در مورد سالن قشقایی برای اجرای نمایش توضیح داد: زمانی که متن را به مدیریت تئاترشهر دادم، گفتم فقط یک سالن کوچک می خواهم، یعنی به غیر از سالن اصلی، هر سالن دیگری برایم مناسب بود و آنها هم سالن قشقایی را به من دادند. بعضی از نمایش ها اصلا برای سالنی کوچک خلق می شوند و باید متناسب با متن سالن را انتخاب کرد.
او ادامه داد:نمایشی مثل «ارباب پونتیلا و نوکرش متی» به این دلیل که حس کارناوال دارد باید در سالن بزرگی مثل سالن اصلی تئاترشهر اجرا شود. در واقع تفاوت مثل بازی در تئاتر و سینماست. بازی که ما در تئاتر می کنیم اگر مقابل دوربین داشته باشیم خیلی غلو شده و تصنعی به نظر می رسد. در سالن های تئاتر کوچک هم همین شرایط وجود دارد، یعنی باید حرکات را کنترل کرد و فاصله با تماشاگر را در نظر داشت.
مهدی میامی در مورد پیش بینی اش نسبت به بازخورد مخاطبان نمایش «مردی به نام دایک» گفت: حس می کنم کسی که یک بار به تماشای اثر بنشیند، دوست دارد چندبار دیگرهم به دیدنش بیاید.
او در آخر در مورد انتخاب بازیگرانش نیز توضیح داد:انتخاب بازیگر مقوله بسیار سختی است. من اولین کسی هستم که در سینمای ایران انتخاب بازیگر کردم. زمانی که انتخاب بازیگر فیلم «شلیک نهایی» به من سپرده شد تا به حال کسی چنین کاری نکرده بود، نه قبل انقلاب نه بعد از انقلاب. این مقوله بسیار جالب است و باید ویژگی های ظاهری و غیرظاهری بسیار زیادی را در نظر داشت. در نهایت من هم با توجه به همه این نکات بازیگرانم را انتخاب کردم . حالا هم بسیار راضی هستم. امیدوارم مردم یک بارهم که شده به دیدن این اثر بیایند، به این دلیل که ما فقط ۱۵ شب اجرا خواهیم داشت و بعد از آن به خارج از کشور می رویم . شاید فرصت اجرای مجددی برای این نمایش در کشور پیش نیاید.
نمایش« مردی به نام دایک» تا ۳۰ آذر هر روز ساعت ۳۰/۱۹ در تالار قشقایی روی صحنه می رود .
علاقه مندان برای خرید بلیت می توانند به سایت تیوال به مراجعه کنند.
