در وصیت‌نامه آلفرد نوبل آمده است: افتخار دریافت نوبل به فردی می‌رسد که آثارش را «در مسیری ایده‌ال نوشته باشد.» برنده هر سال توسط اعضای آکادمی سوئدی انتخاب می‌شود و جزئیات انتخاب برنده تا ۵۰ سال فاش نمی‌شود.
مستندات سال ۱۹۶۸ پس از ۵۰ سال در اختیار عموم قرار گرفته است و نشان می‌دهد آندره اوسترلینگ، رییس کمیته داوران نوشته بود :«متأسفانه باید اعلام کنم درباره همخوانی آثار این نویسنده با روح وصیت‌نامه آلفرد نوبل تردید زیادی دارم. البته منکر ارزش‌های هنری نمایشنامه‌های بکت نیستم، اما هجونامه‌های انسان‌گریزانه نویسنده به روش سوئیفت و بدبینی افراطی‌اش به سبک جاکومو لئوپاردی بسیار پررنگ است.»
اوسترلینگ سال ۱۹۶۴ هم مخالف انتخاب بکت به عنوان برنده نوبل بود و نوشته بود: «برنده شدن بکت در این جایزه را به سبک خودش پوچ و عبث می‌دانم.»
البته دیگر اعضای آکادمی در سال ۱۹۶۸ علاقه زیادی به انتخاب بکت داشتند و شفقت انسانی را که الهام‌بخش آثارش هستند مورد تمجید قرار دادند. دیگر افراد مطرح‌شده برای دریافت نوبل در آن سال دبلیو. اچ. آدن، آندره مالرو، و یاسوناری کاواباتا، اِزرا پاند، ای. ام. فورستر، چینوآ آچه‌به و گراهام گرین بودند. ولادیمیر ناباکوف را هم به دلیل غیراخلاقی خواندن «لولیتا» کنار گذاشتند.
اوسترلینگ تلاش کرد مالرو به عنوان برنده انتخاب شود با اینکه آن زمان وزیر فرهنگ دوگُل بود. با وجود مخالفت اوسترلینگ، بکت یک سال بعد برنده جایزه نوبل ادبیات شد و آکادمی دلیل انتخابش را نوشته‌هایی که با فرمی جدید در رمان و نمایشنامه در زمانه فقر انسان امروزی به دنبال عروج است اعلام کرد.
قانون انتظارِ ۵۰ ساله برای اطلاع از نظرات اعضای آکادمی بدان معناست که باید تا سال ۲۰۶۶ منتظر بمانیم تا دریابیم چگونه باب دیلن به عنوان برنده نوبل انتخاب شد؛ انتخابی که مورد استقبال بعضی و انزجار بعضی دیگر قرار گرفت.
این در حالی است که آکادمی سوئدی در سال ۲۰۶۸ حرفی برای گفتن نخواهد داشت، زیرا به دلیل رسوایی‌های جنسی بعضی از اعضا برگزار نشد و قرار است سال ۲۰۱۹ دو برنده برای نوبل ادبیات معرفی شود.
منبع:ایبنا
