از زمانی که برگزاری این جشنواره معظم به دست ناتوانان افتاد،هر دوره از شان آن کم شد و طولی نکشید که به یک «شو» تبدیل شد.امروز اغلب سینماگران،حتی آنانی که فیلم شان برای نمایش در جشنواره انتخاب شده،منتخبان و داوران آن را باور ندارند،چه رسد به اینکه بخواهند آنان را تایید کنند.اعتراض محسن امیر یوسفی کارگردان فیلم «آشغال های دوست داشتنی» در نشست خصوصی خبری جشنواره فیلم فجر نمونه ای از خروار است.
این چه نشستی است که استخوان خردکرده های رسانه های سینمایی در آن حضور ندارند؟!کسانی که سینمای جهان و ایران را در روح خود هضم کرده اند،افرادی که صدها برابر هر مسوول سینمایی دانش دارند و علم مدیریت،اشخاص توانایی که مشکلات سینمای ایران می توانست با دست یا راهکار آنان به راحتی حل شود.
چرا وزرای ارشاد و مسوولان سینمایی در دوره های مختلف
،به جای استفاده از آنان و بهره وری از دانش شان همواره از حضور این دلسوزان هراس دارند؟!در صورتی که عاشقان واقعی سینما و کسانی که می توانند بدون چشمداشت به اعتلای سینمای ایران و جشنواره فیلم فجر کمک کنند،همین افراد بی ادعا هستند.
عجیب است که از شاگردان شاگردان این موی سپیدان مشاوره گرفته و به کار می گمارند شان،اما از استادان آنان دوری کرده و می کنند.
این فقط و فقط یک دلیل دارد،مسوولان می دانند آنانی که عمرشان را به پای سینما و رسانه ریخته و تمام وجودشان در کار درست و شرافتمندانه حل شده است،هرگز حاضر نیستند برای خوشایند این و آن، پا روی عدالت و کرامت خود گذاشته تا مانند بز اخفش برای هر خواسته ای که مسوولان ، برخی از دست اندرکاران سینما و مدیران جشنواره دارند سر تکان دهند!این کار از آنان برنیامده و نخواهد آمد،اگر بر می آمد الان مسوولان جشنواره آنان را روی سر گرفته و حلوا حلوا می کردند.
در روزگاری که دیگر به خاطره ها پیوسته،وقتی روزنامه نگاران و خبرنگاران خبره در نشست های خبری جشنواره فیلم فجر یا هر نشست سینمایی و هنری شرکت می کردند،مسوولان دست و پای خود را جمع می کردند،زیرا می دانستند با عده ای قلم به دست با سواد روبرو هستند که اجازه کجروی را به هیچ کس نمی دهند.
امروز در نشست خبری جشنواره فیلم فجر که اغلب خبرنگارانش دستچین شده هستند،افرادی وجود دارند که حتی نمی توانند چهار خط، خبر بی غلط بنویسند!وقتی چنین است،چگونه می توانند با سوال های فنی مسوولان جشنواره را وادار به پاسخگویی صحیح کنند؟تعداد اندکی هم در این نشست با هدایت هدایتگران ، با طرح سوال های به ظاهر چالشی و مخالف نظر مسوولان ،نمایشی را به اجرا می گذارند تا بگویند این نشست آزاد بود و از هرطیف خبرنگاری در آن حضور داشتند!
باندهای سینمایی فقط در بدنه تهیه کنندگی یا پخش وجود ندارد،به رسانه هم رسوخ کرده است،الان باندهایی روابط عمومی جشنواره های مختلف را با حمایت مسوولان قرق کرده و اجازه عرض اندام به هیچ کس دیگری غیر از باند خودشان نمی دهند!با این وجود چه کسی می تواند انتظار پیشرفت در امور سینمایی و اعتلای جشنواره ها را داشته باشد؟
حدود ۲۰ سال است که برخی از فیلم های جشنواره،به جای انتخاب یا داوری ملی،به صورت میلی انتخاب و داوری می شوند.برای همین است که کارگردانان و سازندگان فیلم ها از زور درد مدام زمین را به دندان گرفته و می گیرند!
هنوز مرکب اعلام اسامی بخش فیلم های سودای جشنواره خشک نشده،صدای اعتراضات بلند شده،بعضی هم که زرنگی کرده و فیلم های خود را در جشنواره شرکت ندادند تا لااقل اعصاب شان راحت باشد!
با این حساب چشم به کدام آینده ای باید دوخت که تحولی در سینمای ایران و جشنواره فیلم فجر روی دهد؟!بسیاری از عاشقان واقعی سینما،چشم از افق آینده گرفته و نگاه به گذشته واقعی و درخشان دوخته اند.
