اکثر هنرپیشه‌های سالخورده به ندرت نقش مناسبی برای بازی پیدا می‌کنند، اما هانهلوره السنر چنین مشکلی نداشت. او در کودکی شاهد مرگ برادر ۵ ساله‌اش در بمباران هوایی و مرگ پدر در ه۸ سالگی بود و از ۱۴ سالگی به خاطر فقر خانواده کار می‌کرد.
السنر در کتاب خاطراتش نوشته: در نوجوانی هیچ وقت در خانه نبود ،چون باید کار می‌کرد و پول در می‌آورد.
استعداد بازیگری او در ۱۶ سالگی و تصادفی کشف شد. تنها یک سال طول کشید تا همبازی هنرپیشه و خواننده محبوب آن دوران، فردی کوئین شود؛ در فیلمی به نام «فردی زیر ستاره‌های عجیب و غریب».
هانهلوره السنر پس از فراگیری بازیگری در مونیخ، در سال ۱۹۶۱ پا به تئاتر گذاشت.
او در طول سال‌های بازیگری در بیش از ۲۰۰ فیلم سینمایی و تلویزیونی ایفای نقش کرد که فیلم‌های سرگرم‌کننده و بازاری هم در میان‌شان بودند. در مصاحبه‌ای سال ۲۰۱۱ با زوددویچه تسایتونگ گفته بود: «می‌دانم کارهای بی‌خود انجام دادم، اما نباید به این خاطر سرزنش شوم چون پول لازم داشتم.»
بازی در فیلم «برلینگر» در سال ۱۹۷۵ برای او شهرتی بین‌المللی به ارمغان آورد. در میانه دهه ۱۹۸۰ میلادی، هانهلوره السنر یک وقفه ۱۵ ساله در سینما داشت، اما به همان اندازه در سریال‌ها و فیلم‌های تلویزیونی حضور یافت. آخرین فیلم السنر به نام «شکوفه‌های گیلاس و شیاطین» مارس ۲۰۱۹ اکران شد.
او بیش از همه در سریال ۶۶ قسمتی «خانم کمیسر» محبوبیت عمومی یافت که در فاصله سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۶ از شبکه تلویزیون سراسری آلمان پخش می‌شد. این اولین بار در سریال‌های پلیسی جنایی آلمانی بود که نقش اصلی به یک کمیسر زن داده می‌شد. تیل شوایگر، هنرپیشه معروف آلمانی، در قسمت‌های اولیه این سریال همبازی السنر بود.
السنر سال ۲۰۰۰ با فیلم «غیرقابل لمس» با کارگردانی اسکار روهلر دوباره به سینما برگشت. این فیلم ماجرای آخرین روزهای زندگی مادر روهلر را بازگو می‌کند. مادری نویسنده از آلمان شرقی که با فروپاشی دیوار برلین، علت وجودی خود را گم می‌کند و در نهایت دست به خودکشی می‌زند.
هانه لوره السنر برای بازی زیرپوستی در این فیلم، تحسین شد و جایزه گرفت. او خود در مصاحبه‌ای، این نقش را غایت کار هنری خود خوانده بود.وی سه سال بعد هم جایزه بهترین بازیگری سال را برای نقش آفرینی در «آخرین فیلم من» ربود. او در این فیلم، زنی سالمند است که در یک تک‌گویی ۹۰ دقیقه‌ای به شرح فراز و فرود زندگی قبلی، جدا شدن از شوهر و از نو شروع کردن می‌پردازد.
او گفته بود: آمادگی برای ایفای این نقش چندان سخت نبود: ،چون از ۲۰ سالگی به جنایات نازی‌ها فکر می‌کردم، آن دوران را در درون خود حس کرده‌ام.
السنر زندگی خصوصی خود را از حاشیه‌های رسانه‌ای دور نگاه می‌داشت. در کتاب بیوگرافی‌اش شکوه کرده که از ۲۵ سالگی همیشه باید در مصاحبه‌ها راجع به سن و سالش حرف می‌زد: «نگاه بودایی‌ها را می‌پسندم که می‌گویند ۶۰ سالگی جوان هستی و بعد از آن دیگر ۶۰ ساله نیستی.»
هانهلوره السنر دو بار ازدواج کرده و یک پسر به نام دومینیک دارد. مرگ او در ۲۱ آوریل به علت ابتلا به سرطان بود.
