سکوت خوب است، اما...

آرت کافه-سیدرضااورنگ:سکوت، پدیده‌ای است منحصر به فرد که بودن و نبودنش، هم خوب است، هم بد. گاهی سکوت جایز است، گاهی نه، گاهی باید سکوت کرد، گاهی نه.
یکی از درگیری‌ها و مشکلات انسان این است که نمی‌داند کجا سکوت کند و کجا آن را بشکند! سکوت قدمتی دیرین‌تر از هیاهو دارد، زیرا خلقت در سکوت اتفاق افتاده است. حضرت آدم نیز از سکوت به نطق رسیده است.
آدمی، ۹ ماه در رحم مادر سکوت اختیار می‌کند، به محض آنکه بیرون آمد سکوت خود را می‌شکند، اگر هم نشکند، آن را می‌شکنند، زیرا اگر شکسته نشود، حیاتی شکل نخواهد گرفت. جالب است که بشر از بدو تولد با گریه پای به دنیا می‌گذارد و با گریه سکوت را شکسته و نفس کشیدن آغاز می‌کند. شکست سکوت برای انسان یعنی حیات. بنابراین از همان ابتدا به او آموخته می‌شود سکوت وقتی باید بشکند که تولید حیات کند، یا به خود زندگی ببخشد یا به دیگران. سکوت برای خود قیمتی دارد، حق السکوت را برای همین قرار داده‌اند! حق السکوت مادی دو وجه دارد، گاهی ما به کسی پولی یا قولی می‌دهیم تا طرف مقابل سکوت کند، گاهی نیز طرف مقابل به ما پول یا قول می‌دهد تا سکوت اختیار کنیم. در بسیاری از موارد سکوت ناشی از ترس است، ترس از مرگ یا از دست دادن داشته‌ها یا موقعیت‌ها. گاهی سکوت انسان باعث مرگ انسان دیگری می‌شود که به آن سکوت مرگبار می‌گویند، این گناهی است بزرگ و نابخشودنی. گاهی علی وار باید ۲۵ سال سکوت کرد، گاهی نیز باید حسین وار سکوت را شکست. انسان موفق کسی است که بداند کی سکوت کند و کی سکوت را بشکند. جالب اینجاست، آدمیانی که خود یک لحظه سکوت اختیار نکرده و دائم گوش این و آن را آزار می‌دهند، وقتی به دامن طبیعت می‌روند، فریاد می‌کشند: وای... چه سکوت دلپذیری! اگر سکوت خوب است، چرا خودت رعایت نمی‌کنی؟! بیچاره کودکان باید همواره به حرف بزرگ‌ترها گوش دهند، اما وقتی خود می‌خواهند حرف بزنند، همه انگشت روی بینی نهاده و می‌گویند هیس! یک سکوت را هرگز نباید اختیار کرد، آن هنگامی است که دارد حقی از انسانی ضایع می‌شود، اینجا باید سکوت را شکست و فریاد کشید، حتی در مقابل حق خود نیز نباید سکوت کرد. بنده حقیر تا آنجا که توانسته‌ام در برابر ضایع شدن حق دیگران با قلم و دهان فریاد کشیده‌ام، اما در برابر حق خودم، حتی توسط نزدیک‌ترین دوستانم سکوت اختیار کرده‌ام. برای گرفتن حق مسلم خود نیز از هر کس و ناکسی سکوت پیشه کرده‌ام، هر چند سکوتم از روی ترس نبوده و نیست، اما نباید می‌گذاشتم حقم را پایمال کنند. آنانی که حقم را خورده و من سکوت اختیار کرده‌ام، این گونه تصور می‌کنند که نامردی‌شان رندانه بوده و من متوجه نشده‌ام. این نادوستان بیهوده قند در دل خود آب نکنند، زیرا بنده کاملاً از همه چیز آگاه بوده و هستم، حتی پیش از آنکه اتفاق بیفتد. سکوت خوب است، اما نه هر جا و نه به هر قیمتی.

@nasrodinmolla