آرت کافه-سیدرضااورنگ:فیلم «مجبوریم» درمیشیان با حضور بازیگران نسل های مختلف سینمای ایران ساخته شده است.آنچه از شواهد پیداست،زندگی کارتن خواب ها و گورخواب ها در این فیلم به تصویر کشیده درآمده است.
درمیشیان چند سالی است که از دستیاری به کارگردانی روی آورده ،اما همچنان با عصبانیت فیلم می سازد،چرا؟ فیلم های اجتماعی و سیاسی در همه جهان ساخته می شوند،اما تعداد بسیار کمی از آنها محصول عصبانیت کارگردان است.
هر هنرمند و کارگردانی حق دارد جهان بینی و دیدگاه سیاسی خود را داشته باشد و نمی توان این حق را از وی گرفت.گروهی به صراحت اعلام می کنند که عضو فلان حزب و مسلک هستند و آثارشان نیز در ستایش آنهاست.تعداد معدودی نیز هنرمندانی مستقل هستند دارای روح آزادگی و آنچه را که باید نشان داد به تصویر می کشند،فارغ از دیدگاه های جناحی و حزبی.این گونه فیلمسازان همواره در جهان از اعتبار و احترام خاصی برخوردار هستند.
طیف سومی نیز هستند که با وجود گرایش شدید سیاسی به حزب و گروه خاصی،اصرار دارند خود را مستقل نشان دهند.
به نظر رضا درمیشیان هنوز به گروه سوم تعلق دارد،زیرا با وجود اینکه از جناح خاصی طرفداری کرده و پرچم آنها را در دست گرفته و تکان می دهد،اما ادعا دارد وابسته به جناح خاصی نیست و مستقل می اندیشد و عمل می کند.
این درست که درمیشیان چند فیلم را ساخته،اما هنوز در ابتدای راه قرار دارد و آینده ای پیش روی اوست که خودش باید آن را بسازد،اما نه با عصبانیت و لجاجت.او باید بزرگ شود تا بتواند در این سینما بزرگی کند.
داریوش مهرجویی،بی شک استاد درمیشیان است و او از این هنرمند بسیار آموخته است،اما هنوز این مهم را نیاموخته یا دوست نداشته بیاموزد که همه درهای سینما روی یک پاشنه نمی چرخند و یک کارگردان باید فضاهای مختلف را تجربه کند تا صاحب سبک و امضا شود.
استاد مهرجویی وقتی می خواهد یک معضل اجتماعی را نقد کند،مانند فیلم به یاد ماندنی «اجاره نشین ها» آن را در قالب طنز می ریزد و بیان می کند، تا هم طیف مخاطبان را گسترده کند و هم یک معضل را خوب موشکافی کرده و روی پرده ببرد.این هنر مهرجویی و دیگر کارگردانان مطرح جهان و ایران است که رضا درمیشیان و دیگر کارگردانان جوان باید آن را یاد بگیرند.
فیلم «مجبوریم» دیر یا زود روی پرده می رود تا همگان شاهد باشند که درمیشیان بزرگ شده یا هنوز بر طبل عصبانیت و لجاجت کوبیده و کودکی می کند!در این فیلم دوباره باید شاهد طرفداری وی از جناح یا شخص خاصی باشیم یا پرچم استقلال در دست می گیرد؟
رضا درمیشیان اگر می خواهد در این حرفه بزرگ شود و بزرگی کند،باید موضع سیاسی و جهان بینی خویش را واضح بیان کرده و نشان دهد.این مهم نیست که وی عاشق سینه چاک حزب یا سیاستمدار خاصی است،این مهم است که درمیشیان لااقل با خودش روراست باشد.اگر با خودش و مردم روراست باشد،شکی وجود ندارد با استعدادی که دارد می تواند به فیلمساز موفق و قابل احترامی تبدیل شود.
خوب است که دغدغه های اجتماعی از درون آدم به بیرون راه پیدا کنند،نه از بیرون به درون.
@nasrodinmolla