او ادامه داد: من فکر می کنم کشورهای زیادی نباشند که از این بابت با ایران قابل مقایسه باشند اما من این سوال را از شما باید بپرسم که شما چگونه عمل کرده اید که به این سطح از پیشرفت رسیده اید؟
بنیانگذار فستیوال «اومه آ» در سوئد در پاسخ به این سوال که آیا شرایط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی در رشد یک رسانه در منطقه ای خاص تاثیرگذار است؟ گفت:من این روزها در کشور چین و در جشنواره «هانچنگ چینژن» مشغول فعالیت هستم. در این یکسال نزدیک به ۳۰ هزار فیلم در کشور چین تولید شده است، اما هیچ حمایتی از سمت دولت از این فیلم ها نمی شود.
او افزود: کیفیت این ۳۰ هزار فیلم اصلا با فیلم های ایرانی قابل مقایسه نیست، نه اینکه من بخواهم مقایسه ای صورت بدهم تاکید می کنم که اصلا قابل قیاس و در حد و اندازه ای نیست که بتوان آنها را با فیلم های ایرانی مقایسه کرد.
پالمن گفت: من وظیفه خودم می دانم که با عناوین مختلفی در فضای فیلم کوتاه حضور داشته باشم. گاهی به عنوان مدرس، گاهی به عنوان تهیه کننده، گاهی به عنوان داور جشنواره و در برخی موارد نیز به افراد مشاوره بدهم که چگونه فیلم بسازند.
او درباره پیشی گرفتن تکنولوژی از محتوای فیلم ها توضیح داد: اگر به تاریخ سینما برگردیم همیشه این گونه بوده که تکنولوژی بر سینما حکومت کرده است و این امر جدیدی نیست، اما مزیت امروز که می تواند یک عیب هم باشد این است که هر کسی یک دوربین در دست دارد و می تواند فیلمی درست کند ،اما با این کار فیلم ساز نمی شود.
پالمن درباره فعالیتش در حوزه انیمیشن نیز گفت: من مدرس انیمیشن نیستم فقط مشاوره می دهم که برخی بتوانند انیمیشن های خودشان را ارائه کنند و این که بتوانند برای خودشان سرمایه گذار پیدا کنند و خودم هیچ گاه انیمیشن کار نکردم. من همواره تهیه کننده فیلم مستند و داستانی بوده ام.
او درباره کیفیت فیلم های جشنواره فیلم کوتاه تهران هم عنوان کرد: من فیلم های ایرانی بسیار کمی دیدم و امیدوارم بتوانم فیلم های کوتاه بیشتری از ایرانی ها ببینیم ،اما به نظر من بخش بین الملل بخش گسترده ای است و من شنیدم که ۵۰۰۰ فیلم در جشنواره حضور پیدا کرده اند. در کل من فیلم های جشنواره را فیلم های خوبی دیدم، هرچند برخی از این فیلم ها با سلیقه من همراه نبود.
