آرت کافه-سیدرضااورنگ:فرق بزرگ انسان و حیوان در هوش و قدرت تفکر نیست،زیرا بسیاری از حیوانات برای شکار و استتار تدبیرهایی اندیشیده و می اندیشند که عقل هیچ انسانی به آنها نرسیده و نمی رسد.مهم ترین و برجسته ترین تفاوت میان حیوان و انسان،آزادی است.انسان آزاد است تا انتخاب کند،اما حیوان بر طبق غریزه عمل کرده و می کند،البته همیشه استثنائاتی وجود داشته و خواهد داشت.همین آزادی عمل است که انسان را درست یا نادرست بر صدر مخلوقات نشانده است.
در برخی از موارد،حیوان بر انسان برتری دارد.یکی از این برتری ها این است که اغلب قریب به اتفاق حیوانات تنها برای بقای خویش شکار کرده و فقط به خاطر دفاع از خود،خانواده و حریم شان حالت تهاجمی به خود می گیرند،اما انسان ها،نه تنها موجودات زبان بسته را برای لذت قتل عام می کنند،بلکه همنوعان خویش را نیز از نفس انداخته و از این جنایت حظ وافر می برند.اینجاست که حیوان بر انسان شرافت پیدا می کند.
هیچ حیوانی انسان ها را به اسارت نگرفته و نمی گیرد،اما آدمی همواره انسان ها و حیوانات را به اسارت گرفته و می گیرد.امروز قفس باغ وحش ها و خانه ها آکنده از حیوانات گوناگون و رنگارنگ است و بسیاری از انسان ها دور از وطن خویش در اسارت به سر می برند.
سگ های وحشی به عنوان وحشی ترین حیوانات شناخته می شوند.وقتی در بین این همه وحوش،این حیوان لقب وحشی ترین را به خود اختصاص می دهد،تفاوتش با حیوانات دیگر مشخص می شود.
بر اجتماع این حیوانات وحشی قوانینی حاکم است که در جوامع انسانی هم کمتر دیده شده و می شود.مهم ترین قانون این سگ های وحشی این است که یا همه می خوریم یا هیچ کدام،انسانی تر از این قانون وجود دارد؟!اگر این قانون که خداوند در نهاد انسان نهاده توسط او اجرا می شد،هرگز گرسنه ای در جهان باقی نمی ماند،همچنانکه در اجتماع سگ های وحشی وجود ندارد.
سگ های وحشی از سگ های از شکار افتاده تا آخر عمر حمایت و نگهداری می کنند،اما در جامعه های انسانی،از کار افتاده ها را یا فراموش می کنند و یا به آسایشگاه های سالمندان تبعید!
سگ های وحشی توله های یتیم را مانند توله های خویش،بدون هیچ تبعیضی بزرگ می کنند و هرگز منتی بر گردن آنها نمی گذارند.
چه بسیار هستند یتیمان گرسنه و بی نوایی که در جوامع انسانی برای لقمه ای نان جان کنده و برای زنده ماندن تلاش می کنند،اما هیچ کس و ناکسی شکم شان را سیر نکرده و دست شان را نمی گیرد.
در همین مملکت ایران،از گذشته تا امروز،همواره مردم فقیر و گرسنه ای بوده و هستند که برای زنده ماندن محتاج تکه ای نانند،اما اکثر آنانی که دست شان به دهان شان رسیده و می رسد یا این لقمه نان را از آنان دریغ کرده یا با هزار منت می دهند که از شوکران هم کشنده تر و تلخ تر است،چرا باید انسان از سگ های وحشی پست تر باشد؟!
چگونه اغلب آدمیان، این همه سنگدل شده و می شوند که نه تنها مرهمی بر درد دردمندان نیستند،بلکه بر دردشان افزوده و بر زخم شان نیز نمک می پاشند!دیده ام و دیده اید که بسیاری از مرفهان بی درد از فقر و نداری مردم لذت برده و می برند!
در هر فامیلی،عده ای هستند که وضع مالی مناسبی دارند،اما حاضر نیستند به وابسته نزدیک و همخون خویش کمک کنند تا این همه در فقر و بیماری دست و پا نزنند.میلیارها پول از راه درست و نادرست ذخیره کرده اند،اما راضی نمی شوند ریالی به نزدیک ترین بستگان خود کمک کنند.
بارها دیده و شنیده شده که همین سنگدلان با تمسخر گفته اند:فلان فامیل از گرسنگی مرد یا پول دوا و درمان نداشت جان به سر شد!بر این اتفاقات شوم بارها و بارها خندیده و از آنها لذت برده اند.سگ های وحشی شرافت دارند یا این به اصطلاح آدمیان؟مگر می شود انسان باشی،درد مردم را ببینی و به یاری شان نشتابی؟!
بعضی از آنانی که پول مفت به دست آورده اند،با دست گذاشتن روی مایحتاج و ضروریات زندگی مردم از جمله خانه،قیمت های آنها را به اوج رسانده اند که غیر از خودشان هیچ کس یارای خرید نداشته باشد،آن قدر نفس مردم را این نو کیسه ها گرفته اند که دیگر نفسی برای کسی باقی نمانده است.دولت ها نیز فقط نظاره گرند و یارای مقابله با این ام الفسادها را ندارند.
عده ای کارنابلد و نوکیسه با بلع پول های بادآورده درسینمای ایران بسیار چاق شده و بر عکس آنان، جمعی دلسوز کاربلد که دست شان را از همه جا کوتاه کرده اند،در نداری و بیماری دست و پا زده و از گرسنگی شکم شان به پشت شان چسبیده است.اکثرآنانی که صاحب ثروت افسانه ای در این عرصه شده اند،حاضر نشده و نمی شوند،حتی ریالی به هم صنف های خود کمک کنند تا این همه سرشکستگی و فلاکت نکشند.مدیران سینمایی نیز به جای کمک به نداران از داراها حمایت می کند!به جای رفع مشکل ده ها نفر از اعضای خانه سینما که بیمه ندارند،عیدی های کلان به سردمداران آنجا می دهند!
امروز همه چیز برای پولداران است،حتی مقررات راهنمایی و رانندگی،به نفع همان هایی که خون همه را به شیشه کرده و می کنند.
بشر امروزی از انسانیتی که در نهاد او نهادینه شده،دور شده و دورتر نیز می شود.روزگاری بیاید که انسانیت حتی در موزه خاطرات نیز یافت نشود.
سگ های وحشی با رفتار جوانمردانه شان به آدمیان درس انسانیت می دهند.اگر آدمیان گرفتار را وارد جمع این حیوانات درنده کنند، مطمئنا از آنان به خوبی مراقبت می کنند، در حالی که در جوامع بشری توسط همنوعان خود تکه تکه شده و می شوند.
سگ های وحشی و برخی از موجودات،حیواناتی هستند با خصلت انسانی،اما بسیاری از مردم،بشری هستند با خصوصیات غیر انسانی!
اگر امروز در ایران و دیگر ممالک،مردم قانون سگ های وحشی را نصب العین خویش قرار دهند،دیگرهیچ گرسنه و گرفتاری در جهان باقی نخواهد ماند.
انسان ها باید از کار زشت خویش شرم کنند،اگر چنین کنند دنیا بهشتی خواهد بود بی بدیل.