رویکرد جامعه شناسی در نقد فیلم را بی شک باید با منظری تاریخی نگری است. جامعه شناسی که پیش از سینما متولد شده بود با تولد سینما، به دوسویه این مدیوم تاکید ورزید و به تحلیل هر کدام از آنها پرداخت، نخست وجهی بود که در تصویر فیلم – یا متن اثر قابل ردیابی بود و در دومین سویه جامعه شناسی به مخاطب اثر می پردازد و از مطالعه پویشی، میدانی در می یابد که چگونه باید از خارج از متن به درون آن رسید. آمارها در این نوع مطالعه مورد اهمیت قرار می گیرند و می توان گفت که توجه به مخاطب در مطالعات سینمایی، توجه به خوراک بعدی مخاطب را نیز از سوی جامعه شناسان به ارمغان می آورد.
سینمای درام شرق و غرب با آثاری چون پدر خوانده و داستان توکیو مباحث انتقادی خود که مربوط به جامعه شهرنشینی، طبقه بندی اجتماعی در آن و مهاجرت بود نیز توانستند توجه خود به جامعه و شهر نشینی را به تصویر بکشند و از رویکرد جامعه شناسی سینما مورد نقد و بررسی قرار گرفتند، البته باید توجه داشت که هر دو این فیلم ها با تمرکز و توجه نسبت به نهادی مهم یعنی خانواده توانستند درام خود را روایت کنند و رابطه خانواده و شهر یکی از مهم ترین مسائلی است که نقد جامعه شناختی سینما به آن می پردازد.
«شب سینما» با تهیه کنندگی سلمان وکیلی یکی از برنامه های «شب های هنر» محصول گروه ادب و هنر شبکه چهار سیماست و چهارشنبه ها ساعت ۲۳ به صورت زنده از شبکه چهار سیما پخش می شود.
آرت کافه:ساخت برنامه هایی با موضوع سینما،می تواند به رشد سینمای ایران و بالا رفتن سطح هنری مخاطبان ودانشجویان این عرصه کمک کند.تولید این گونه برنامه ها ساختار خاصی را می طلبد که از عهده هر کسی ساخته نیست.مهم تر از تولید این گونه برنامه ها،اجرای آن است.بسیاری از این دست برنامه ها بارها و بارها اجرا شده است،اما چون مجری توانا،مسلط و مودبی نداشته اند از سوی مخاطبان پذیرفته نشده اند.
مسعود فراستی فردی است که در حوزه تخصصی خویش مطالعات زیادی داشته است.وی به خوبی می داند که منتقد به عنوان داور بی طرف باید از بیرون به همه چیز بنگرد ،اگر خویش را درگیر مسائل شخصی و احساسی کند،هرگز نقد و تحلیلش مورد قبول مخاطبان و اهالی سینما قرار نخواهد گرفت.
منتقد ،در نوشتار،گفتار و رفتار، موظف است که با سازندگان اثر مورد نقد قرار گرفته مودبانه برخورد کند،حتی با ضعیف ترین کارگردان تاریخ سینما.منتقد حق ندارد برخورد تهاجمی داشته و از موضع بالا به هنرمند و اثرش نگاه کند.بزرگترین منتقدان دنیا،همیشه فیلم را به صورت فنی نقد کرده و در آخر نظر شخصی خویش را بیان می کنند.مخاطب از منتقد نظر شخصی نمی خواهد،بلکه نقد فنی با زبانی مودبانه و ساده می طلبد.
شاید اگر برنامه «هفت» ساخته نمی شد و مسعود فراستی منتقد آن نبود،هرگز مسائلی که اتفاق افتاد ،نمی افتاد. وظیفه منتقد،دیدن اثر و نقد فنی و مودبانه آن است.اگر منتقدی از فیلمی خوشش نیامد،می توتند آن را نقد نکند،اجباری وجود ندارد.هیچ منتقدی به نقد هیچ اثری مجبور نیست.اگر منتقدی را برای نقد فیلمی دعوت کردند،اگر مایل به نقد آن اثر نباشد،می تواند قبول نکند،اما اگر پذیرفت باید حرمت اثر و صاحب اثر را داشته باشد.
انتظارها از منتقد پیشکسوتی مانند مسعود فراستی، رواج فرهنگ گفت و گوی سالم و نقد مودبانه است.امیدواریم این منتقد قدیمی که مدتی است از متن دور و وارد حاشیه شده ،لحن نقد و گفت و گوی خود را کمی تغییر دهد تا مخاطبان مزه نقد درست،کارشناسانه و مودبانه را چشیده و از آن لذت ببرند.
مسعود فراستی، باید بداند که می داند نسل جوان به رفتار با تجربه ها توجه داشته و از آنان الگو می گیرد.اگر پیشکسوت خطا برود،او نیز بی شک راه خطا را پیش خواهد گرفت.
