سالن های سینما را هم باید موجوداتی زنده دانست که تا رمق داشتند به ماندگاری سینمای ایران کمک کردند.سال ها مقاوت و مداومت کردند و از هر کس و ناکسی هر چیزی را دیدند و شنیدند و دم برنیاوردند.با بی تدبیری و ندانم کاری بی مسوولان و تمامیت خواهان سینمای ایران،یکی یکی تعطیل شده و در لیست ویرانه ها به ثبت رسیدند!بعضی از آنها نیز شانس آورده و تبدیل به انبار کالا و علوفه شدند!
وقتی سالن های سینما را از نمایش فیلم های خارجی محروم کردند، آن زمان بود که اولین گلوله از تانک تعطیلی بر پیکر آنها فرود آمد و از نفس شان انداخت.
سالن هایی که هنوز برپا هستند از خود خجالت می کشند که روی پرده شان چنین فیلم های ضعیف و سخیفی را نمایش می دهند.سینماهای تازه ساز که قدمت و ریشه ندارند،اصلا شرمنده نشده و نمی شوند،زیرا اصالتی ندارند که بابتش نگران شده و نسبت به آن تعصب داشته باشند!معنی اصالت و تعصب را سینماهای لاله زار می دانستند که از شرم فرو ریختند و دم برنیاوردند.
وضعیت سینماهای شهرستان که اسفبار تر است.اکثر سینماهای خاطره انگیز آنها نیز تعطیل شده و زیر گرد و غبار فراموشی از یادها رفتند.
سالن سینمای هتل تاریخی رامسر که دیگر طاقتش طاق شده بود و شرمندگی اش از وضعیت امروز سینمای ایران لبریز،تاب نیاورده و خودسوزی کرد،پیش از آنکه بسوزانندش!مرحبا به غیرت تو،ای سینمای با اصالت که بیش از این نتوانستی توهین و تحقیر را نسبت به خود و دیگر سینماهای با اصالت و خاطره انگیز تاب بیاوری.خوش به حالت که آسوده شدی و دیگر اخبار بد سینمای ایران بگوشت و بوی مشمئز کننده فیلم های ضعیف و سخیف به مشامت نمی رسد!
@nasrodinmolla
