در هفته گذشته دو اتفاق مهم در سینمای ایران رخ داد،اول اعلام اکران فیلم های نوروزی و دوم بحث افزایش بلیت سینماها.در این بین غیب گویی سیدجمال ساداتیان هم درباره مخاطب ۶ میلیونی فیلمش نیزجالب توجه است.
اکران فیلم درسینماها که امری سهل در جهان است در مملکت ما مشکلی است لاینحل و گرهی کور که باز کردنش کار ازمابهتران است.سخت تر و پر دردسر تر، انتخاب فیلم های اکران نوروز است.
بعد از کش و قوس های فراوان و جنگ های زرگری در رسانه ها و محافل،سرانجام در آخرین لحظه قدرت های سینمایی،قدرت نمایی کرده حرف خود را به کرسی نشانده و فیلم های شان را در حلق تنگ سینما به زور فرو کردند.
سازمان سینمایی هم که اصرار داشت فقط فیلم هایی که در جشنواره فیلم فجر حضور داشتند می توانند در لیست اکران نوروز قرار بگیرند،مثل همیشه در برابر گردن کلفت های سینما دستانش را بالا برده و پرچم سپید به دست از موضع خویش پایین آمد!
هنوز مسئله اکران نوروز هضم نشده بود که بحث افزایش قیمت بلیت سینما پیش آمد.برخی مظلوم نمایی کرده و درخواست عاجزانه کردند به خاطر مردم قیمت بلیت ها را افزایش ندهید.بعضی هم اصرار داشته و دارند که باید افزایش قیمت باشد.
سید محمود رضوی که بودجه فیلم را از جیب خودش نداده،دلش برای مردم به رحم آمده و درباره طرح افزایش قیمت بلیت سینماها نوشته است: ازهمکارانم تهیه کنندگان،پخش کنندگان و سینماداران محترم تقاضا دارم،علی رغم افزایش سرسام‌آور کلیه هزینه های تولید، توزیع واکران، عدم تغییر قیمت بلیت سینما در ابتدای سال‌نو را به مردم عیدی داده واجازه دهیم درایام نوروز سینما ارزان ترین تفریح برای همه باشد!
سیدجمال ساداتیان هم که فعلا روی گنج خوابیده است ،دراین باره گفته است:در سال ٩٧ همه هزینه ها تقریبا سه برابر شد و نیاز است بلیت سینماها نیز گران شود تا امکان ساخت فیلم های با کیفیت فراهم شود و فیلمسازان به سمت سینمای لو باجت و آپارتمانی نروند!
علی سرتیپی سخنگوی شورایعالی اکران نیز میانه را گرفته و گفته است: هنوز به نتیجه قطعی در این زمینه نرسیده‌ایم، این امکان وجود دارد که افزایش حداقلی در بلیت سینماها داشته باشیم که البته این مسئله هنوز مشخص نیست.
گران شدن بلیت سینماها مطمئنا از تعداد معدود مخاطبان سینمای ایران خواهد کاست،زیرا ممکن است برای آنان دیگر صرف نکند بلیت فیلم های بی کیفیت و ضعیف ایرانی را با مبلغ بالاتر بخرند.گران کردن بلیت ایرادی ندارد،اما در قبال این افزایش، تهیه کنندگان بر کیفیت فیلم های شان خواهند افزود یا مثل نان های سنگک،بربری و غیره که هرچه بر نرخ شان افزوده می شود از عرض و طول شان کاسته می شود،خواهد بود؟!اگر توانایی دارند که بر کیفیت فیلم ها بیفزایند که بعید است،ایرادی ندارد،هرچه می خواهند قیمت ها را بالا ببرند،زیرا مخاطب برای چیزی که ارزش دارد، نرخ آن را خواهد پرداخت.متاسفانه در ایران تجربه ثابت کرده که هرچه قیمت ها بالا می روند،کیفیت ها پایین می آیند.بارها قیمت بلیت سینما در ایران افزایش یافته و مردم بهای آن را داده اند،اما همواره کیفیت فیلم ها پایین و پایین تر آمده است!
در سینماهای آمریکا و اروپا نیز بارها قیمت بلیت ها افزایش یافته،اما آنها از کیفیت فیلم ها نکاسته و مدام در تکاپو هستند تا آثار با کیفیت تری را تولید کرده و روی پرده بفرستند،مخاطبان هم راضی بوده و لب به شکایت باز نمی کنند.
مخاطبان ایرانی نمی توانند بپذیرند که مدام پول بیشتر دهند،ولی کار بی کیفیت تحویل بگیرند.تهیه کنندگان ایرانی کمی به خود زحمت داده و فیلم هایی مانند هالیوود و اروپا بسازند،آن وقت هرچه می خواهند قیمت بلیت ها را افزایش دهند،نوش جان شان!
عده ای از تهیه کنندگان، به تهیه کننده یادداشت نویس طعنه زده اند که چون بودجه فیلم تان را از جیب مبارک نداده و دست درجیب سازمانی متول کرده اید،درخواست عاجزانه داشته اید تا قیمت بلیت افزایش نیابد!
سیدجمال ساداتیان در یک برنامه رادیویی گفته است:فکر می کنم «متری شیش و نیم» به راحتی ظرفیت جذب مخاطب پنج تا شش میلیون نفر را دارد و می توانیم رکورد فروش را ارتقا دهیم!
باید در جواب این تهیه کننده برج عاج نشین گفت:کشاندن این همه مخاطب به سالن های سینما،برای جماعت عظیمی که فقط نوزده درصدشان پا به سینما نهاده اند، رویایی بیش نیست،اما با وجود گنج پایان ناپذیری که یافته اید،هر چیز شدنی است،مثلا خودتان می توانید ۱۰ میلیون بلیت بخرید و رکورد بزنید!
