شبنم فرهودی ،مهدی بوربور، سوده هادیزاده ،ساسان امینی، لیلا شایانی، الهه گلکار، نرگس فرج پور، مرضیه رحیمی، نگین تقدس، حمیدرضا کلانتری، علیرضا دلداری ومهدی عباس زاده بازیگران این دو نمایش بودند .
پریا ظهیری دستیار کارگردان ،مریم مرادی و فرشاد امیدی طراحان پوستر و اکرم محمدی روابط عمومی نیز با این نمایش ها همکاری داشتند.
اجرای تئاتر و دیدن آن همیشه برای هنرمندان و علاقه مندان لذت بخش است،حتی اگر گروهی آماتور و تازه نفس نمایشی را روی صحنه ببرد.
محمد فهمیزی کارگردان با تجربه،همت کرده و دور از ترس هنرجویان خویش را در قالب دو نمایش به نام های «مقصد کیش» و«پرسش» در تالار دیوار چهارم،برای اولین بار روی صحنه برده است.
شجاعت کارگردان، بازیگران و دیگر عوامل این دو نمایش را باید ستود و به آنان دست مریزاد گفت.اجرای تئاتر به خاطر اینکه هنری است زنده و هنرمندان و هنرجویان باید پیش چشم تماشاگران هنرنمایی کنند،همواره برای با تجربه ها و نورسیده ها هیجان خاص خویش را داشته و دارد،به خصوص برای کسانی که برای اولین بار روی صحنه حاضر و با جمع تماشاچیان روبرو می شوند.
با وجود زمان محدود و امکاناتی در حد صفر،کارگردان و گروه نمایشی، مشخص است تلاشی مضاعف را داشته اند تا بتوانند این دو نمایش را پشت سر هم اجرا کنند.
اجرای تئاتر در سالنی که چندان مناسب بازی تئاتر نیست و امکاناتی در حد چند صندلی و میز بسیار دشوار است،اما این هنرجویان نوکار توانستند از عهده کار برآیند.
جالب اینجاست که بازیگران نمایش های«مقصد کیش» و«پرسش»،حتی برای یک بار نیز روی این صحنه تمرین نکرده بودند تا خود را برای اجرا آماده کنند . این مهم کار را بسیار مشکل می کند،زیرا بازیگر باید صحنه را شناخته و با ابعاد آن آشنا باشد تا بتواند میزانسنی را که کارگردان چیده است پیاده کند.
این برای یک بازیگر بسیار مهم است تا بداند روی چه استیجی و با چه ابعادی قرار است بازی کند.اگر آشنا نباشد مطمئنا ضعف های آشکاری در حرکت و بیان وی به وجود خواهد آمد.
هرچند بازیگران این دو نمایش که برای اولین بار روی صحنه می رفتند،به خاطر ناآشنایی با صحنه و نبود تمرین،ابتدا کمی دچار مشکل و ترس و هیجان کاذب شدند،اما سریع تر از آنچه انتظار می رفت روی بازی خود مسلط شده و توانستند اجرای قابل قبولی در حد توان خود داشته باشند.
گرچه کارگردان،بازیگران و دیگر عوامل،توانستند با تلاش و کوشش کار را از آب و گل بیرون آورند،اما شجاعت این گروه آماتور را که هیچ کدام به جز کارگردان و استادشان هیچ کدام تجربه حرفه ای نداشتند را باید ستود و به همت بلندشان آفرین گفت.
تئاتر،هنری فرهنگساز است و هنرمند پرور،برای همین مردم باید حتما یا تماشاگر تئاتر باشند یا در صحنه حضور یابند،زیرا به توانایی ها آنان بسیار کمک کرده و باعث انتقال فرهنگ و ادب به نسل جوان نیز می شود.
بیش شک اگر کارگردان،یازیگران و دیگر عوامل نمایش های «مقصد کیش» و«پرسش» ترس به دل راه می دادند و از صحنه فرار می کردند،ضعف خود را نشان داده و فرصت پیش آمده را هدر می دادند،اما این گروه تازه کار ترس به دل راه نداد و با شجاعت روی صحنه آنچه را در توان داشتند پیاده کردند.مهم این است که این هنرجویان،کم کاری نکرده و هرچه در چنته داشتند را رو کردند.
مطمئنا کارگردان نمایش با کمک کارشناسان،نقاط ضعف اجراها را پیدا کرده و با تمرین بیشتر آنها را به نقطه قوت تبدیل خواهد کرد.
امیدواریم مدیران تئاتر کشور،شهرداری ها،سازمان ها و صاحبان سالن های نمایش از این هنرجویان نوکار حمایت کرده و فرصت عرض اندام به آنان بدهند.
@nasrodinmolla
