آرت کافه-سیدرضااورنگ:وقتی مردم متمدن شدند، قانونی برای هدایت و کنترل جامعه وضع کردند که شامل همه می شد و می شود. قانون وضع شده باید برای همه فصل الخطاب باشد. هر کسی از چارچوب قانون پا فراتر نهاد، باید مطابق عرف با او رفتار شود. عمل به قانون برای همه واجب است و زیر پا گذارنده قانون از طرف هر کس یا هر قشر جامعه که باشد باید با او برخورد کرد. وزیر، وکیل، دانشمند، هنرمند، کارگر و غیره از نظر قانون یکسان هستند. نمی شود قانون را برای قشری خاص یا کسی اعمال کرد و برای دیگران نه، اگر چنین شود، هم تبعیضی ظالمانه و بزرگ شکل گرفته و هم مملکت از مدار قانون خارج شده و هرج و مرج حاکم خواهد شد.
در قانون جمهوری اسلامی و بسیاری از کشورهای بزرگ، حمل و مصرف مواد مخدر جرم محسوب شده و با مجرم برخورد قانونی می شود.قانون هرگز استثنا قائل نشده که فلان قشر جامعه و یا فلان کس به خاطر جایگاه اجتماعی اش، این بند از قانون شامل او نمی شود. مجرم، مجرم است و باید با آنان یکسان برخورد شود. وقتی معتادی از خیابان جمع شده و با شکل خفت باری به شور آباد یا مراکز دیگر ترک اعتیاد فرستاده می شود، باید با دیگران نیز این گونه رفتار شود. چرا وقتی یک سیاستمدار، فیلمساز، خواننده، کارگردان ،بازیگر، پزشک و دیگر اقشار تافته جدا بافته جامعه به عمل زشت مصرف و حمل مواد مخدر اقدام می کنند با آنان مانند دیگر معتادان و قاچاقچیان برخورد نمی شود؟! چه فرقی بین آنان و دیگران است؟ هر دو گروه قانون شکنی کرده اند و باید تاوان قانون شکنی خود را بپردازند.
چرا از دیگر اقشار جامعه آزمایش اعتیاد در ادارات و جاهای دیگر گرفته می شود، اما از جامعه به اصطلاح سیاسی،هنری ، روشنفکری و از ما بهتران آزمایش گرفته نشده و نمی شود؟! وقتی روشنفکری مواد مصرف کرده و یا حمل می کند، پس از دستگیری فوری با سلام و صلوات آزاد و در رسانه ها نیز به دروغ تکذیب می شود که چنین اتفاقی افتاده است!
فرق گذاشتن بین اقشار جامعه، زهری هلاهل است که قدرتمندان را هم بر زمین می افکند. آیا قانون بین اقشار مختلف جامعه فرق گذاشته و برای هر قشری قانونی خاص وضع کرده؟ آیا بندی یا بندهایی به این قانون اضافه شده که از آن بی خبریم؟اگر چنین است که حرفی باقی نمی ماند، اما اگر این گونه نیست، چرا تبعیض قائل می شوند؟
بارها و بارها اتفاق افتاده برخی از اقشار به اصطلاح روشنفکر جامعه را در مجالس لهو و لعب و در حال مصرف مواد مخدرگرفته اند، اما برخورد چندانی با آنان نشده و خیلی زودتر از زمانی که قانون مشخص کرده آزادشان کرده اند! قشر به اصطلاح روشنفکر برای بسیاری الگو هستند، وقتی آنان کاری نادرست انجام می دهند دیگران هم پیروی می کنند. مصرف مواد مخدر از سوی برخی از به اصطلاح روشنفکران جامعه باعث تبلیغ خواسته یا ناخواسته مصرف آن می شود. برای همین است که بعضی از جوانان ساده لوح آن را مستمسک قرار داده و به عنوان یک کار خوب به اعتیاد می نگرند،نه یک عمل زشت.
باید جلوی فساد و گسترش آن را گرفت. بهترین کار، شناسایی این گونه افراد و جدا کردن شان از دیگران است تا فساد گسترش نیابد. همان گونه که در ادارات مختلف از مردم آزمایش اعتیاد می گیرند یا از ورزشکاران تست دوپینگ گرفته می شود، از قشر به اصطلاح روشنفکر نیز باید لااقل هر یک سال یک بار تست اعتیاد گرفته شود، اگر سالم بودند به کارشان در سینما، تلویزیون، تئاتر یا هر جای دیگری ادامه دهند، اگر ناسالم بودند، اجازه کار به آنان داده نشود تا زمانی که پاک شوند.
اگر از آغاز با قضیه اعتیاد بنیادی برخورد می شد، امروز جامعه با فاجعه اعتیاد روبرو نبود. برخی از ورزشکاران و به اصطلاح روشنفکران نیز مصرف مواد مخدر را «پز» هنری محسوب نمی کردند.
بارها وزرای ارشاد در دوره های مختلف،روسای سازمان سینمایی، مدیران تلویزیون،مدیران خانه سینما و افراد مسوول و غیرمسوول دیگر با صدای بلند اعلام کرده اند،عالم هنر و روشنفکری سالم بوده و آلوده به هیچ منکری نیست.حالا که همه چنین اعتقادی دارند،بهتر است برای رفع هرگونه شائبه ای،همه افرادی که در این عرصه ها فعال هستند داوطلبانه در آزمایشگاه های تعیین شده تست اعتیاد داده و مدرک پاکیزگی شان را به چشم این و آن بکشند تا دیگر کسی جرات نکند به آنان انگ اعتیاد بزند.
مراجع قضایی، قانونی و اجرایی باید هر چه زودتر طرح آزمایش اعتیاد را در بین همه اقشار جامعه به اجرا بگذارند تا سره از ناسره مشخص شود. با قانون شکن از هر قشری که باشد باید قانونی برخورد و از تبعیض پرهیز کرد. جامعه ای موفق و سالم خواهد بود که تبعیض در آن رواج نداشته باشد، پس بهتر است در جامعه ما هر چه زودتر ریشه تبعیض خشکانده شود تا جامعه به صلاح برسد.
