ملانصرالدین:کدام جایگاه قوی آقای وزیر ارشاد؟سینمای ایران در حال حاضر در بد ترین اوضاع خود در بعد از انقلاب به سر می برد!شما این اطلاعات را از چه کانالی دریافت کرده یا از کدام مشاور اعظمی مشورت گرفته اید که اینچنین برداشتی از سینمای امروز ایران دارید؟!
سینمای ایران در ساده ترین مسایل دارد دست و پا می زند.تشکیل شوراهای مختلف پر خرج که هیچ دستاوردی جز ضرر برای سینمای ایران ندارد،چند پاره شدن تهیه کنندگان سینمای ایران،مشکل اکران فیلم ها،ایجاد جشنواره های آسیب زننده و پر تعداد،ریزش شدید مخاطبان نسبت به دهه ۶۰ و ۷۰ ،سلیقه ای عمل کردن شوراها و شکایت مداوم سینماگران از وضع موجود ،تنها بخشی از این معضلات است.این نامش پسرفت است،نه پیشرفت!
شما به عنوان نمونه حتی به یک نشانه پیشرفت ادعایی خود نیز اشاره نکردید!مانند تمام وزیران این دو دهه و روسای سینمایی و مدیران سینمایی سابق و اسبق،فقط کلی گویی کردید.برای اثبات ادعا باید دلیل آورد.
تمام کارشناسان واقعی سینمای ایران و منتقدان به این باور رسیده اند که سینمای ایران دارد به قهقرا می رود.از مشکلات عدیده ای که سینمای ایران با آن مواجه است،حتی یکی از آنها نیز حل نشده است.
آقای وزیر،چرا فقط با یکی دو نفر مشورت کرده و می کنید؟این همه کارشناس متخصص و دلسوز در سینما و رسانه ها وجود دارد،چرا یک بار با آنان جلسه نگذاشته و نمی گذارید تا با حقایق آشنا شوید؟کتمان حقایق یعنی پسرفت،نه پیشرفت!اگر دلسوز سینمای ایران هستید با دلسوزان سینما مشورت کنید،نه با کسانی که فقط دنبال منافع خودشان هستند.مشاورانی که انتخاب کرده اید،حتی یکی از آنان نیز عاشق سینما نیستند،عشق که نباشد،پیشرفتی نیز نخواهد بود.
تمام وزرا،روسای سازمان سینمایی و مدیران ریز و درشت این حوزه بیایند بگویند در مدت حکمرانی شان بر سینمای ایران،چه دستاوردی برای آن داشته اند؟چه تحولی ایجاد کرده اند؟اگر فقط یک نمونه هم بیاورند،شاهکار است و همه می پذیرند.
آقای وزیر ارشاد،وقتی شما در صحبت های خود،حتی به یک دستاورد کوچک در حوزه سینما هم اشاره نمی کنید،معنی اش این است دستاوردی وجود ندارد که اعلام کنید،اگر بود،مطمئنا باد در غبغب انداخته و بلند فریاد می کردید!
این همه شما و مدیران زیر دست تان سخنرانی کرده و نشست خبری گذاشتید،اما حتی یک بار، نه از نشانه های پیشرفت حرفی به میان آوردید و نه حتی به مشکلی اشاره کردید!با این حساب فکر می کنید سینمای ایران پیشرفت کرده و می کند؟!
سینما ایران،امروز برای سینماگران اصیل یک رویا نیست،بلکه بختکی است سنگین که را نفس ها را بند آورده است!
هربار دل خوش می کنیم تا با ورود وزیر جدید و تغییر رییس سازمان سینمایی،وضعیت بهبود یابد،اما نه تنها بهبود نمی یابد،بلکه بغرنج تر نیز می شود،زیرا همه یا از روی دست گذشتگان دیکته خود را می نویسند یا مشاوران اعظمی که خودشان بزرگ ترین آسیب ها را به سینمای ایران زده و می زنند،به آنان دیکته می کنند!
با این حساب،اهالی دلسوز سینما و رسانه از ادامه حیات سینمای ایران ناامید شده اند،زیرا حتی در دوردست ها نیز،کورسوی امیدی به چشمان منتظرشان نمی آید!
