آناهید آباد، کارگردان فیلم «یه وا» در پاسخ به اینکه چه شد ساخت این فیلم به ذهنش خطور کرد گفت: «یه وا» از فیلمنامه‌هایی بود که پیش از این نوشته بودم و دوست داشتم روزی آن را بسازم. ابتدا تصویری در ذهن از ته مایه موضوع داشتم، بعد تصاویر بیشتر شدند و به مرور قصه شکل گرفت.
وی درباره اینکه آیا روایت این فیلم به حقیقت تاریخ معاصر ارمنستان نزدیک است؟ توضیح داد: در واقع آن جغرافیا و برهه از تاریخ یک بستر است، با این حال من سعی کردم بفهمم حقیقت زندگی مردم آن منطقه چگونه است و به آن وفادار باشم.
آباد درباره تردید شخصیت «یه وا» میان آشکار شدن حقیقت و تمایلات شخصی‌اش گفت: «یه وا» در فرایند زندگی خود به سمت واقعیت سوق داده شد و توانایی روبه‌رو شدن با واقعیت را داشت. او نمونه‌ای از انسان‌ها در همه جای دنیاست. به هرحال توانایی انسان در مواجهه با واقعیت متغیر است.
وی درباره ارتباط فیلم با تجربیات شخصی خود عنوان کرد: بخشی از فیلم حس و حال من در جنگ ایران و عراق است و همان اضطرابی که بعد از بمباران داشتیم. «یه وا» هم نمی‌تواند دور از من باشد و جزو دغدغه‌های شخصی من بود.
او ادامه داد: معتقدم فیلم باید به خود فیلمساز نزدیک باشد و بخشی از دل‌مشغولی‌های او را به تصویر بکشد. با این حال اعتراف می‌کنم همه چیز از یک عکس شروع شد، زنی با چتری در دست دارد فرار می‌کند، چرا فرار می‌کند؟ کجا می‌رود؟ و..
آباد درباره اینکه آیا سویه‌های اخلاقی مواجهه با حقیقت را در فیلم ترسیم کرده است؟ گفت: آدم‌های آن روستا هرکدام از زاویه خود با حقیقت مواجه می‌شوند. مدیر مدرسه «یه وا» را خطرناک می‌پندارد و برخی برای او احترام قائل‌اند. این زاویه دیدها جزو جذابیت‌های داستان بود. با این حال قصد من دادن درس اخلاق نبود، بلکه می‌خواستم قصه‌ای تعریف کنم و موقعیتی باور پذیر ایجاد کنم.
کارگردان «یه وا» درباره بازخوردهای اکران فیلم در ارمنستان توضیح داد: این اکران خیلی خوب و دور از انتظار بود، اما طبعا نقدهایی هم شد. برخی انتظار داشتند فیلم نسبت به جنگ موضع گیری داشته باشد، در حالی که فیلم ضد جنگ بود.
وی در پایان گفت: اگر «یه وا» را دوباره می‌ساختم صحنه‌هایی که امکان فیلمبرداری‌اش مهیا نشد را می‌گرفتم. صحنه عروسی که هم‌اکنون در فیلم هست را حذف می‌کردم و عروسی پرنشاط فیلمنامه را می‌گرفتم، چون در فیلم خیلی تراژدی داریم ،اما طنز فیلم کم است.
