ماریو جیروتی، معروف به ترنس هیل، ۱۵ ساله بود که در مدرسه هنرپیشگی ثبت نام کرد. بیش از هر چیز آبی غریب چشم‌هایش نظرها را به سوی او جلب می‌کرد. او پس از ایفای نقش‌هایی کوچک، از جمله در «یوزپلنگ» با کارگردانی لوکینو ویسکونتی در ۱۹۶۳ به نقش‌آفرینی در سری فیلم‌های آلمانی «کارل مای» پرداخت. هیل در پایان دهه ۱۹۶۰ هنر خود را تنها وقف بازیگری در فیلم‌های وسترن غربی کرد.
یک هفته از فیلمبرداری «گربه، سگ و روباه» نگذشته بود که یکی از هنرپیشگان نتوانست به کارش ادامه دهد. ترنس هیل بلافاصله با هواپیما روانه مادرید شد و سر صحنه چکمه گاوچرانان را به پا کرد، کلتی به کمر بست، لباس‌هایی ژنده به تن کرد و در همان نخستین صحنه مشغول کتک کاری شد. بازی در این فیلم رشته‌ای از فیلم‌های وسترن ایتالیایی (یا وسترن اسپاگتی) مانند «من هنوز ترینیتی هستم» را برای او به دنبال داشت.
ترنس هیل در واقع به شمایل قهرمانان فیلم‌های وسترن چندان شباهتی نداشت. او با سخنوری و طنز حریفان خود را درهم می‌پیچاند و به ندرت دست به اسلحه کمری می‌برد، اما رفیق او بود اسپنسر ترجیح می‌داد در سکوت و با مشت‌های آهنین به حریفان پاسخ دهد. ضربه‌های چکش‌وار مشت‌های او که بر سر و روی حریفان فرود آمده و آنان را از پای در می‌آورد تا امروز شهرت دارد.
هیل نیز مانند همتای بازیگر ایتالیایی‌اش نامی آمریکایی روی خود گذاشت. ماریو جیروتی به ترنس هیل و کارلو پدرسولی به بود اسپنسر بدل شدند. از خصوصیات مشترک این دو، جدا از زادگاه‌شان، عشق و علاقه مفرط به ورزش شنا بود، حتی آشنایی‌شان با یکدیگر نیز در یکی از استخرهای شنا در ایتالیا آغاز شده بود. بود اسپنسر دو بار در بازی‌های المپیک شرکت کرده بود.
ترنس هیل و بود اسپنسر چندین بار مهمان تاک‌شوهای تلویزیونی از جمله در تلویزیون آلمان بودند. مادر هیل، زاده شهر درسدن در ایالت زاکسن آلمان بود. وی در ایام کودکی شاهد بمباران این شهر توسط متفقین بود، اما پدر هیل ایتالیایی بود و پسرش سال ۱۹۳۶ در ونیز متولد شد.
ترنس هیل و بود اسپنسر تنها در برابر دوربین یکدیگر را برای سالیان دراز همراهی نکردند، خارج از دنیای سینما نیز رفاقتی گرم میان آن دو برقرار بود. پسر اسپنسر تابستان ۲۰۱۶ هیل را از مرگ دوستش باخبر کرد.
ترنس هیل در وطنش ایتالیا نیز بازیگر پرآوازه‌ای است. این محبوبیت تنها به دلیل بازی او در فیلم‌های وسترن غربی نیست. وی از سال ۲۰۰۰ در یک سریال تلویزیونی ایتالیایی به نام «دون ماتئو» نقش ایفا می‌کند. او در این سریال نقش کشیشی را بازی می‌کند. دون ماتئو به حل معماهای جنایی عجیبی می‌پردازد که در شهر کوچک گوبییو اتفاق می‌افتند.
}
هیل خارج از سینما و بر خلاف نقش‌هایش، در زندگی شخصی انسانی نرم‌خو و ملایم است. او عاشق ادبیات و موسیقی کلاسیک است. او مدت‌ها نیز دور از زندگی پرجنجال سینما در مزرعه‌ای واقع در ماساچوست خلوت خود را داشت. هیل بیش از ۵۰ است که با همسرش لوری زندگی می‌کند. آنها در این میان به ایتالیا بازگشته و یک بستنی‌فروشی راه انداخته‌اند.
ترنس هیل ۸۰ ساله ظاهرا تغییری نکرده و پیر نشده است. او حتی به تازگی به عنوان کارگردان فعالیت می‌کند. هیل سال ۲۰۱۸ فیلمی را با عنوان «نام من هیچ کس است ـ بازگشت دومین ترینیتی» کارگردانی کرد، فیلمی نیمه کمدی که بیینده را به یاد گذشته او در فیلم های وسترن ایتالیایی می‌اندازد. هیل برای معرفی فیلم خود در آلمان، شهر درسدن را انتخاب کرد که در آن دوران کودکی‌اش را گذرانده است.
