مشکل و عیب بزرگ حسین انتظامی،گوش نکردن به نقد منتقدان دلسوز و آگاه است

آرت کافه:ملانصرالدین:حسین انتظامی فردی زرنگ بود که با لطایف الحیلی که از عهده هرکسی بر نمی آید،خیلی زود خود را با جاه طلبی تمام بالا کشید.در عرصه رسانه با توجه به شناختی که از این حوزه داشت به جایی که می خواست رسید،هم مادی و هم مالی!
وقتی معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد شد،عرصه را خالی از رقیب دید و تا هرکجا که خواست تاخت!در آن زمان نیز اصلا نقد پذیر نبود و آنچه خود می خواست انجام می داد،کسی هم نبود یا جرات نداشت به او بگوید پایت را بیش از حد گلیم خویش دراز مکن.آن زمان چون با حوزه کاری اش آشنا بود،توانست خود را تثبیت کند،اما از وقتی که ریاست سازمان سینمایی را به گردنش انداختند،ورق برگشت و انتظامی خود را در حوزه ای بیگانه دید که حتی یک گام نیز نمی تواند در این عرصه پر خوف و خطر به تنهایی بردارد.
انتظار می رفت حسین انتظامی مانند همیشه زرنگ باشد و با انتخاب مشاوران و مدیران کاربلد و دلسوز،از آنان به نفع خود استفاده کرده و در عرصه سینما نیز مانند مطبوعات برای خویش جایگاهی دست و پا کند،اما نتوانست و نمی تواند،زیرا مشاوری اعظم به ریشش بند کردند و مدیرانی کارمند صفت که به جز حفظ میز و حقوق ماهیانه و پاداش های آنچنانی،به چیزی فکر نکرده و نمی کنند.مشاوره های غلط و خانمان برانداز و ضعف مدیران تحمیلی زیر دست،عرصه را بر حسین انتظامی تنگ تر و تنگ تر کرد،اما وی یا نمی توانست و یا نمی خواست و نمی خواهد پایش را از دایره ای که روز اول برایش ترسیم کرده اند بیرون بگذارد!
گوش دادن و عمل کردن بی چون و چرای حسین انتظامی به مشاوره های غلط و سینماسوز مشاور اعظم و دیگر مدیران زیر دستش،امروز او را در تنگنایی قرار داده است که در تمام دوران مدیرت خود با آن روبرو نبوده و شاید نخواهد بود.
مشکل و عیب بزرگ انتظامی،بی اعتنایی به نقد منتقدان آگاه و دلسوز است.زمانی هم که معاون مطبوعاتی بود،هرگز با منتقدان بی ادعا و دانا جلسه نگذاشت و مشورت نکرد.او همیشه دلخوش به عشوه بادمجان دور قاب چینان بود و هست.دوست دارد همیشه و همه کس مجیزش را بگویند،حتی اگر کار نادرستی از وی سر بزند.افراد زرنگی نیز که مزه دهان حسین انتظامی را می دانند،فهمیده و می فهمند با او چگونه رفتار کنند تا نان شان همیشه در روغن باشد که هست!
امروز نیز که رییس سازمان سینمایی وزارت ارشاد است و حوزه مدیریتش بسیار حساس تر و خطرناک تر از معاونت مطبوعاتی است،باز حاضر نشده و نمی شود با منتقدان کاربلد و دلسوز جلسه بگذارد و همفکری کند.هنوز نیز دوست دارد چاپلوسان،چاپلوسی اش را بکنند و نازکشان،نازش را بکشند تا به آنان صله ای درخور دهد که می دهد!
حتی یک بار نیز اجازه نداده نقد منتقدان دلسوز سینما در سایت سازمان سینمایی منتشر شود،اما تا دل تان بخواهد مطالبی که نان به نرخ روزها در مدح او و حوزه ریاستش نوشته اند،منتشر می کند!حتی حاضر نیست در میان ده ها مدح،یک نقد منتشر شود!
قضیه اکران و توقیف فیلم کارگردان شریف و سالمی مانند کیانوش عیاری که نمونه اش نادر است نیز،توطئه مشاوران کارنابلد و مدیران عاشق میز بود تا هم جایگاه حسین انتظامی را متزلزل کنند و هم دوباره خون به دل کارگردان فیلم «خانه پدری».
ریاست محترم سازمان سینمایی،شما و مشاوران و مدیران تان به خوبی می دانستید که اکران کردن این فیلم چه سرنوشتی خواهد داشت،چرا چنین کردید؟برای کسب وجهه نداشته بود یا آزار و اذیت کیانوش عیاری و دوستدارانش؟مگر مشاور اعظم و مدیران ریز و درشت شما قضیه این فیلم و مشکلاتی که در این ۱۰ سال با آن روبرو بوده است را به سمع و بصر شما نرسانده اند؟اگر رسانده اند، چرا این اشتباه را مرتکب شدید؟اگر نرسانده اند، چرا چشم و گوش بسته به حرف آنان عمل کردید تا خویشتن و همه را به دردسر بیندازید؟
کیانوش عیاری، عزیز و محترم است.همواره فیلم و سریال های شریفی در سینما و تلویزیون ساخته و می سازد. فیلمفارسی ساز نیست که چنین رفتاری با او داشته باشید.عیاری هنرمندی است حساس و صبور که بارها برای همه ثابت شده است.
حالا با این اوضاعی که پیش آورده اید،دو راه بیشتر مقابل شما،مشاور اعظم و مدیران تان نمانده است.یا از کیانوش عیاری و فیلم اش احقاق حق کنید یا بروید و سازمان سینمایی را به امان خدا رها کنید.اعتقاد همه این است که در این اوضاع و شرایط، امور سازمان سینمایی ،بدون رییس بهتر و سالم ترمی چرخد!




@nasrodinmolla