آرت کافه-سیدرضااورنگ:چاپلوسی و کاسه لیسی از مذموم ترین صفات بشر است که وی را از انسانیت دور کرده و می کند.متاسفانه چون عده ای کار خود را با این عمل شنیع پیش برده و می برند،همچنان در جوامع بشری،به ویژه ایران از رونق خاصی برخوردار است.
وقتی وزیری مبرز و مدیری مدبر زمام امور را در دست نداشته باشد،چاپلوسان و کاسه لیسان مثل کرم از زمین جوشیده ،مسوولان بی مسوولیت را با مداهنه سحر کرده و گریبان هدایت شان را در دست می گیرند.
وزیران و مدیران بی کفایت نیز برای اینکه همچنان بر مسند قدرت بمانند،خودخواسته یا ناخواسته به این کار تن در می دهند.
آقای وزیر،جناب مدیر،تا کنون کدام منتقد دلسوزی را امین و مشاور خود قرار داده اید؟!منتقدان دلسوز صلاح کار و جامعه را می دانند یا چاپلوسان خانمان برانداز؟کاسه لیسان فقط به منافع خویش می نگرند،نه منافع ملی؟!
آقای وزیر ،آیا می دانید چه افراد دلسوزی در عرصه هنر و مطبوعات جان کنده و می کنند و کار را با خون دل پیش می برند تا وجدان شان از هر گزندی در امان باشد؟!
این افراد نه توان مالی دارند و نه حتی حقوق بازنشستگی که حق مسلم هر انسانی است،اما شرف ذاتی دارند و عزت نفس عالی.
می دانید هرکدام از این زحمتکشان بی ادعا اگر به مرضی دچار شوند،چون نه بیمه دارند و نه توان مالی یا باید آن قدر زمین را از درد چنگ بزنند تا جان شان به لب آید یا خویش را حلق آویز کنند تا تن شان بیاساید!
جناب وزیر، اگر اینها را می دانید هرچه زودتر آستین بالا بزنید و اگر بی خبرید، دستور پیگیری دهید. شما در این دنیا و آن دنیا پاسخگو هستید و باید به قادر مطلق جواب پس بدهید.بی شک عقوبت خداوند منتقم مهیا خواهد بود.
آقای وزیر، چقدر تلاش کرده اید تا این فرهیختگان بی ادعا را شناسایی کرده،مرهمی بر دردشان بنهید و از تجربه و دانش شان بهره مند شوید؟این افراد با وجدان هستند که می توانند در عرصه هنر،به خصوص سینما و مطبوعات به شما مشاوره عالی و تخصصی بدهند.
معاونت های مطبوعاتی و سینمایی شما کدام یک از این گنجینه های نهفته را امین خود قرار داده اند تا امور به اصلاح برسند؟
اگر مشکلات وزارت ارشاد همچنان باقی است و بیشتر نیز شده به خاطر استفاده نکردن از اهل فن دلسوز است.
امروز کسانی به این معاونت ها مشاوره می دهند که شاگرد شاگرد این فرهیختگان با تجربه نیز محسوب نمی شوند.
کار را باید به دست کاردان سپرد تا امور به خوبی پیش برود،نه افراد بی کفایت و کارنابلد.
نباید فقط ناظری بی منظور باشید.باید کمربند همت را سفت کنید و این افراد را شناسایی و با گرفتن مشورت از آنان به اصلاح امور بپردازید.
اگر هنوز در این وزارتخانه مشکلات باقی است و بسیار هم بیشتر شده،به خاطر سوء مدیریت ها و اداره امور به صورت فامیلی و مخحفلی است!
شوراهایی که نماینده های واقعی هنرمندان و منتقدان نیستند،نه تنها به کار نمی آیند،بلکه مشکلات را صدچندان می کنند.
نگذارید بادمجان دور قاب چین ها بیش از این به هنر و فرهنگ این جامعه آسیب برسانند.کسی که مدام کرنش می کند و یکریز مجیز می گوید خائن است،نه خادم.
کسی که کار بلد باشد هرگز پیش هیچ وزیر و مدیری گردن کج نمی کند، زیرا به کار خود ایمان دارد.
آقای وزیر، شما مانند اسلاف خود نباشید و هنرمندان و روزنامه نگاران دردمند،اما با عزت و شریف را دریابید تا هم رضایت خدا را جلب کنید و هم کارهای تان رو به صلاح برود.
دوستان مطبوعاتی،هنری و سینمایی،حفظ استقلال سخت است و ماندن بر عزت نفس سخت تر،اما اگر فشارهای مالی و یا حب جاه و مقام خدای نکرده باعث شود پا روی ارزش های خود بگذارید،دیگر به عنوان انسانی صاحب عزت شناخته نخواهید شد،حتی روی آن را نخواهید داشت که چهره خویش را در آینه ببینید!
آنانی هم که برای رسیدن به مال و منال و دست و پا کردن نامی دروغین،چاپلوسی پیشه کرده و مجیز گوی هر وزیر و مدیری می شوند،هرچند ممکن است در کوتاه مدت منافعی به دست آورند،اما طولی نخواهد کشید که تشت شان از بام رسوایی خواهد افتاد و خودشان نیز از خودشان متنفر خواهند شد!
ریشه کن کردن این پدیده منفور و مذموم از کل جامعه،امری است محال،اما می توان با یک عزم جمعی، چاپلوسان و کاسه لیسان را از ساحت هنر،سینما و رسانه بیرون انداخت و به زباله دانی تاریخ تبعید کرد.با همت همه اهالی هنر،سینما و مطبوعات که از پدیده مشمئز کننده چاپلوسی متنفر هستند،می توان به این خواسته رسید و فضای هنر و رسانه را از این آلودگی بزرگ پاک کرد.
