هوالعزیز
کودکانه، جهان را زیستن، آرمان و آرزویی است که ما را به شادی، دانایی و صلح، وعده می دهد. تئاتر، جویایِ این جهان است و قابِ کوچکِ صحنه، کیمیایی است که «رنجِ خواستن» را به «گنجِ توانستن» بدل می کند. اگر نامِ دیگرِ تئاتر، «دیگری اندیشی» باشد، دشوار است به کودکانی اندیشید که «غولِ خشم و خشونت»، «قلعه شور و شوق شان» را تسخیر کرده است! دشوار است به کودکانی اندیشید که «اسبِ آرزوهای شان» در «هفتخوانِ امید و آرزو» از نفس افتاده است! دشوار است به کودکانی اندیشید که در «غیبتِ لبخند»، «نقاشی های غمگینی» دارند! دشوار است، اما کودکانه جهان را زیستن، یعنی امید و امیدواری.
جشنوارهی تئاتر کودک و نوجوان، در آزمونی دیگر و با حضور گروه های ارجمند نمایشی بر آن است تا با طرح دغدغه ها و دقیقه های کودکان و نوجوانان این مرز و بوم، تکلیفِ تربیتی و نقشِ ترغیبی خود را ادا کند. امیدوارم هنرمندان عزیز در این دوره، با الگوآفرینی و نشاط بخشی، مشوق خانواده هایی باشند که برای آموختن به تئاتر اعتماد کرده اند.
برگزاری این جشنواره در سرزمین کهن همدان، نکوداشت ایرانیانی است که بنا به تمدن دیرین و تعالیم دینی، از دیرباز تا کنون، به اصالت خانوادگی و هویت اجتماعی معتقد و مقیّد بوده اند. فروتنانه و به تعظیم، درودگوی خیرخواهی اصحاب جشنواره و خونگرمی اهالی همدان هستم.
