مسلما هر کسی می تواند اصول بازیگری را در لا به لای کتب مربوط به هنر بازیگری بیابد و بخواند، اما هر کسی نمی تواند آن را به کار ببندد. اگر هم کسی توانست این اصول را به کار ببندد دلیل بر آن نیست که بازیگر است و می تواند با پز بازیگری زمین و زمان را به هم بدوزد. نقش آفرینی هزار و یک فوت و فن دارد.
برای بازیگر شدن باید به فروع هم توجه داشت، فروع، آن روش ها و فاکتورهایی است که در هیچ کتبی مکتوب نشده. فروع توانایی هایی است که در وجود شخص بازیگر وجود دارد و می تواند آنها را به کار بندد. هیچ بازیگری با خواندن اصول بازیگر نشده و نخواهد شد.
دانشگاه ها و مراکز آموزشی می توانند اصول را به هنرجویان حقنه کنند، اما هرگز نمی توانند استعدادهای خدادادی که در وجود انسان ها نهاده شده را تدریس کنند. تنها کاری که اگر توانایی اش را داشته باشند می توانند انجام دهند کشف استعداد است.
چه بسیار افرادی هستند که به عنوان بازیگر مقابل دور می روند، اما نمی توان نام بازیگر بر آنان نهاد، چون هیچ گونه خلاقیتی در وجودشان جلوه گر نیست. معلوم نیست چه اجباری در کار است که عده ای می خواهند به زور خویش را بازیگر قلمداد کنند!
بازیگران آینه تمام قد فیلم ها هستند و مخاطبان نتیجه زحمات و هنر گروه فیلمسازی را در هنرنمایی هنرپیشه ها به تماشا می نشینند.به همین دلیل است که هرکسی نتوانسته یا نمی تواند یک بازیگر تمام عیار باشد تا مخاطبان را جذب فیلم کند.
هنرپیشه ها اگر می خواهند محبوب قلوب شوند،باید در کنار هنرمندان با تجربه و توانا تجربه اندوزی کرده و علاوه بر هنر بازیگری،اخلاق حرفه ای و رموز ارتباط با مخاطب را بیاموزند.انتقال مناسب حس به تماشاچیان، تنها کلیدی است که می تواند قفل موفقیت را بگشاید.
