روابط تئاتر و رسانه ها هیچ گاه در بازی با حاصل جمع صفر قابل تعریف نبوده است؛ نه درجهان و نه در ایران. این ارتباط نه با اصل مصالحه و نه از اصل تعارض، هیچ یک مفهوم نمی گیرد؛ بلکه تعاملی دائمی را بازنمایی می کند که صحنه گرایش‌های هم راستا، حتی متعارض، گاهی متناقض و البته در کل، در یک روند تحول دائمی با هم را به صورتی هم افزا نشان می‌دهد.
این نیز نه در چارچوب وابستگی این دو به یکدیگر، که در حیات همواره با هم ممکن شده است. این ارتباط به دلیل ذات تئاتر و همین طور رسانه ها، پدیده ای است پیدایشی، همواره زایا و در تحول همواره پویا.
حضور چندبعدی این دو پدیده در صحنه های یکدیگر، یعنی این دو را با رویکرد روابط مکمل در گرایش‌های حتی متضاد نظاره کردن، نهادی فراهم می‌کند که به صحنه آفرینش می‌انجامد.
فنون مهندسی خبر در رسانه ها همچون گزینشگری، انگاره‌سازی، برجسته‌سازی، تصویرسازی و تفسیر در مواجهه با انگاره ها، گفتمان‌ها و بازنمایی‌های تئاترال ترکیبی جدید از اندیشه، احساس و اشتیاق را می آفریند که در هیچ همنشینی دیگری دست یافتنی نیست؛ طیفی از آوای هارمونیک صلح تا مارش انتقاد تا انتهای مسیر تعارض.
اگر موفقیت در عرصه تئاتر و رسانه ها و در ارتباط این دو با یکدیگر پدیده ای در حال تحول مداوم تصور شود؛ بنابراین ارتباط رسانه ها و تئاتر باید درباره مدیریت تعاملات این دو باشد و نه کنترل فعالیت‌های یکدیگر. با اتخاذ این رویکرد و از آنجا که انتخاب همزمان منطقی، احساسی و فرهنگی می تواند بطن یک پویش نو در رسانه نگاری تئاترال محسوب شود؛ هیأت داوران هجدهمین مسابقه مطبوعاتی سالیانه انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر تلاش کرد تا در جریان داوری خود به جای داوری آنچه هست به آنچه می تواند سرمنشاء فرایندهای آفرینندگی منجر شود، رای دهند.
دیدگاهی که فقط به کیفیت صرف سمبولیک خود آثار توجه نداشته، بلکه فراتر از آن به کیفیت تعاملات میان تئاتر، رسانه ها و اجتماع انسانی می اندیشد و بر آن متمرکز است. آنچه می تواند بنیاد فرایندهای در حال رشد در عرصه رسانه نگاری تئاتر را آغازگر باشد و باز آفرینندگی را نوید بخشد.
دیدگاه داوران در انتخاب آثار برگزیده، نه براساس اصل رقابت صرف در تعیین برگزیدگان، که همچنین براساس رویکرد بهترین‌ها در ایجاد چرخه آفرینندگی همواره پویا اعمال شده است.
از این دیدگاه نقطه اوج روزنامه نگاری عرصه تئاتر امسال را می توان نقد مطبوعاتی تئاتر دانست که مانند سال‌های گذشته از کیفیت و تفاوت قابل ملاحظه‌ای نسبت به سایر انواع محتوای رسانه ای حوزه تئاتر برخوردار بود. در بخش عکس، داوران از تلفیق زیبایی شناسی هنری تئاتر و نگاه ژورنالیستی در عکس‌ها مواجه بودند که این خود داوری و انتخاب را دشوار می کرد.
در این میان بیشترین حوزه ای که روزنامه نگاری تئاتر از آن رنج می برد، یادداشت نویسی بود که در آن با تبدیل ساحت روزنامه نگاری هنری به فرم و محتوای سطحی و هرج و مرج موجود و رنج آور فضای مجازی مواجه بودیم.هیأت داوران در این بخش با تبدیل ساحت روزنامه نگاری هنری به فرم و محتوا، و نیز آشفتگی های اغلب فاقد بن مایه محتوایی در فضای مجازی مواجه بودند؛ و در مجموع در بررسی آثار رسیده برای داوری، فقدان نظارت دبیری و سردبیری مطالب کاملا مشهود و باعث تأسف شناخته شد.
هیأت داوران هجدهمین مسابقه مطبوعاتی سالیانه انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر دارند که نتایج انتخاب این دوره، راهگشای ژورنالیستی اندیشه محور با دیدگاهی زیبایی شناختی در عرصه تئاتر باشد.
براین اساس اسامی نامزدهای بخش‌های مختلف هجدهمین مسابقه مطبوعاتی سالیانه انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر به شرح اعلام می‌شود:
بخش گفت و گو:
نظر احمدی تنگانی از فصلنامه نمایش شناخت، آتوساسادات قاضی از فصلنامه نمایش شناخت و عباس غفاری از سایت هنرآنلاین.
بخش گزارش:
هدیه‌السادات میرمرتضوی از خبرگزاری رضوی و بهزاد خاکی‌نژاد از وبلاگ شخصی.
بخش نقد:
محسن خیمه‌دوز از روزنامه ایران، عبدالرضا فریدزاده از ماهنامه نمایش و شهرام خرازی‌ها از ماهنامه نمایش.
بخش یادداشت:
امید بی‌نیاز از سایت آفتاب و آزاده فخری از سایت ۳۱ نما.
بخش ترجمه:
سارا منصوری از دو ماهنامه نقد هنر، الهه کاشانی از دو ماهنامه نقد هنر .
بخش عکس:
پری‌ناز آل‌آقا، مونا تهرانی موید و کیارش مسیبی.
بخش مقاله:
در این بخش هیأت داوران، نامزدی را معرفی نمی‌کند.
از برگزیدگان هجدهمین مسابقه مطبوعاتی سالیانه انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر، عصر پنجشنبه ۲۴ مرداد ۹۸، طی مراسمی تقدیر خواهد شد.
@nasrodinmolla
