آرت کافه-سیدرضااورنگ :هدف اصلی از برگزاری انواع جشنواره های هنری در دنیا،گردهم آوردن هنرمندان و نمایش آثار آنان برای مخاطبان است.زیرا تعامل بین هنرمندان و علاقه مندان هنر، می تواند به پیشرفت و هنر و گسترش آن کمک کند.جشنواره های سینمایی نیز از این قاعده مستثنی نیستند،تنها فرقش وجه سرگرم کننده آن است که این نیز به خاطر ماهیت سینماست.کسانی که به تماشای فیلم ها در جشنواره های مختلف می نشینند،چه منتقد و چه تماشاگر، ابتدا لذت بردن از فیلم های نمایش داده شده است،سپس نقد آن.
جشنواره فیلم فجر،زمانی آینه تمام نمای سینمای ایران بود،اما دیگر این خاصیت را ندارد.دلیل عمده آن خارج شدن جشنواره از اهداف اولیه و ضعف مدیران در چندین سال اخیر است.بیش از ۲۰ سال است که جشنواره فیلم فجر عظمت گذشته خود را ندارد و مدام در باتلاق حاشیه ها دست و پا می زند.
در این ۲۰ سال اخیر،همیشه بهانه گیری،اعتراض،عقده گشایی و مسایلی از این دست گریبان جشنواره را محکم گرفته و رها نمی کند.
در این سال ها،تریبون اختتامیه جشنواره فیلم فجر،شده است محملی برای دعواهای شخصی و سیاسی.چرا باید چنین باشد؟هنرمندان و مخاطبان آمده اند از هیجان و برگزاری مراسم لذت ببرند یا گله گذاری ها و اعتراضات را بشنوند؟برای زدن این گونه حرف ها،همیشه وقت هست و خواهد بود،به ویژه که امروز الاماشاءالله رسانه ، کارشناس و خبرنگار داریم که در فضای مجازی جولان می دهند و سرشان درد می کند برای انتشار حاشیه های دردسر ساز.
باید به مهمان هایی که در مراسم هستند احترام گذاشت،به ویژه پیشکسوتانی در محل حضور دارند.کف و سوت کشیدن های گروهی و سیاسی با تشویق واقعی فرق دارد.در مراسم های اینچنینی باید هنر مورد تشویق قرار بگیرد،نه دیدگاه های سیاسی و گروهی.
سال های سال است که به خاطر ضعف مدیران جشنواره و هیات انتخاب و داوران آن،مدام فریاد اعتراضات بلند است،چرا باید چنین باشد؟آیا در تمام جشنواره های دنیا چنین فریادهای کر کننده ای شنیده می شود؟ چینش ترکیب هیات انتخاب و هیات داوران جشنواره فیلم فجر مهندسی شده است،این دردسر ساز بوده و خواهد بود.معنای هیات انتخاب و داوری این نیست که فقط چند مدیر،کارگردان،تهیه کننده،بازیگر یا غیره بنشینند و فیلم ها را قضاوت کنند.باید در بین این افراد متخصصان با دانش سینما باشند تا این جمع را هدایت و راهنمایی کنند.اگر غیر از این باشد،همیشه فریاد های اعتراض بلند خواهد بود و بلندتر نیز خواهد شد.
از زمانی که جشنواره فیلم فجر تبدیل به یک «شو» و بیلان اداری شد،مشکلات و اعتراضات نیز آغاز و در هر دوره نیز شدت گرفت.
جشنواره فیلم فجر برای سینمای ایران،اهالی آن،منتقدان،خبرنگاران و مردم علاقه مند به سینما بسیار مهم است و روی آن تعصب دارند.
اگر در جلسات پرسش و پاسخ ،مدتی است بزرگان عرصه نقد حضور نداشته و ندارند،به خاطر این است که این جلسات را دیگر در شان خود نمی دانند.نبود آنان در جلسات کاملا مشهود است.دیگر کمتر سوال فنی از عوامل فیلم پرسیده می شود و آنان نیز به علت ضعف پرسشگر، به نوعی از خود رد تکلیف کرده و می کنند.
جشنواره فیلم فجر ۳۷هنوز آغاز نشده، حواشی آن مدت هاست شروع شده و ادامه خواهد داشت.
ضعف ها و اعتراضات در این دوره نیز به شدت دیده و شنیده می شود. این هشداری است تا در نحوه برگزاری جشنواره فیلم فجر بازنگری اصولی صورت گرفته و اساسنامه ای غیر قابل تغییر توسط اشخاص تدوین شود تا این همه به طور سلیقه ای دچار تغییر و آسیب نشود.
جشنواره های آینده اگر با تغییرات اساسی برگزار نشود،هر روز بر ضعف آن افزوده خواهد شد.یکی از موارد مهمی که باید در جشنواره تغییر کند،نحوه چینش هیات های انتخاب و داوری است.
