نمایشنامه «یرما» اثر فدریکو گارسیا لورکا بارها توسط گروه های مختلف تئاتری در سراسر جهان روی صحنه رفته است.در ایران نیز چندین بار توسط کارگردانان ایرانی اجرا شده.
فاطمه نصرتی،کارگردان جوان و تلاشگر،بر اساس این نمایشنامه، نمایش «خنده مدوسا» را نوشته و با بازیگرانی جوان ،تازه نفس و جویای نام روی صحنه برده است.
هرچند سالن استاد خسرو شکیبایی مناسب چنین نمایشی نیست،اما کارگردان و دیگر عوامل این نمایش، سعی کرده اند با میزانسن صحیح صحنه ،حرکت بازیگران و نور،تا آنجا که می توانند کمبودهای سالن را جبران کنند که تا حد زیادی موفق بوده اند.
این نشان دهنده این است که این کارگردان جوان به کار خویش آشناست و می داند از عوامل نمایش و آکسسوار محدود چگونه بهترین استفاده را ببرد که برده است.
آنچه بعد از میزانسن صحنه توجه مخاطب را به خود جلب می کند،تلاش ایثارگونه بازیگران است که با تمام وجود و بی توجه به امکانات محدود،آنچه را که متن نمایش و میزانسن کارگردان از آنان خواسته است، مقابل تماشاگران به اجرا می گذارند.تشویق متوالی و طولانی تماشاگران بعد از پایان نمایش،تاییدی بر این مهم است.
اگر گفته یا نوشته شود نمایش «خنده مدوسا»،بدون ضعف بود،عدالت رعایت نشده است،اما این ضعف ها آنچنان درشت نبود که به چشم همه بیاید.بازیگران نیز تمام تلاش خود را به کار بردند تا ضعف ها را پوشش دهند.مطمئنا بعد از چند اجرا این ضعف ها و ایرادات ریز نیز رفع خواهد شد.
حسن کارهای آماتوری این است که منتقدان و مخاطبان برای ایراد و مچ گیری به سالن نمایش نمی آیند،برای همین به کاستی ها کمتر توجه می کنند،اگر نقدی هم داشته باشند آن را فریاد نمی زنند تا گوش فلک کر شود،بلکه به صورت دوستانه و حرفه ای به کارگردان،بازیگران و عوامل نمایش تذکر می دهند تا ناامید نشده و با قوت به کار خویش ادامه دهند.
این گروه جوان،از کارگردان گرفته تا بازیگران،رنج بسیاری کشیده و زخم های بسیاری برگرده خویش متحمل شده اند تا این نمایش را روی صحنه آورند.آن قدر تلاش کرده و این در و آن در زده اند تا موفق شده اند این سالن کوچک و کم امکانات را در اختیار بگیرند.
با وجود این همه سختی و خون دلی که خوردند،هرگز نگذاشتند تماشاگران متوجه این موضوع شوند تا به گونه دیگری به نمایش شان نگاه کنند.باید دست مریزاد گفت به کارگردان،بازیگران،عوامل و دیگر افرادی که برای به اجرا رفتن نمایش«خنده مدوسا»تلاش کردند.
مسوولان ومدیران عرصه نمایش کشور،به خصوص معاون هنری وزارت ارشاد و مدیر کل اداره کل مرکز هنرهای نمایش باید به این گروه های جوان و تلاشگر توجه ویژه داشته باشند که استعداد آنان شکوفا تر شده تا آینده تئاتر ایران زمین را به دست باکفایت شان سپرد.
صاحبان سالن های دولتی،خصوصی و به ویژه دانشگاهی نیز با این هنرمندان جوان و زحمتکش که عاشق هنر تئاتر هستند،مهربان تر برخورد کرده و با روی باز و لبخند به لب سالن های شان را به آنان بدهند و امکاناتی نیز در حد توان در اختیارشان بگذارند.
@nasrodinmolla
