آرت کافه-سیدرضااورنگ:ملانصرالدین سال های متمادی است که در عرصه سینما پرسه می زند،هر از چند گاهی دست به قلم می شود برای نوشتن فیلمنامه یا آستین بالا می زند برای ساخت فیلم مستند،اما هرگز دلش رضا نمی شد مرتکب ساخت فیلم داستانی،به خصوص سینمایی شود.
دوستان و طرفدارن بسیار به او فشار می آوردند تا برای اثبات خودش و به خاطر دل هواخواهانش،چنین کاری بکند،اما دلش راضی نمی شد.
روزی یکی از سرمایه گذارانی که پولش از پاروی مکانیکی بالا می رود،پاپیچ ملا نصرالدین شد که الا و بلا شما باید یک فیلم سینمایی با سرمایه از آب گذشته من بسازید!
ملا به وی گفت:در این آشفته بازار سینما که کارگردانان کاربلد و با تجربه همه به گاراژ زده اند،من جایی از اعراب ندارم.
سرمایه گذار گفت:اتفاقا به خاطر همین بلبشوی حاکم بر سینماست که می خواهم فیلم بسازی،اگر اوضاع عادی بود که به تو پیشنهاد نمی کردم!
سرمایه گذار آن قدر شیرین زبانی کرد و مداهنه پیشه ساخت که گوش ملانصرالدین از گوش های الاغش دراز تر شد!
ملانصرالدین سریع دست به کار شد و داستان عاشق شدن الاغش به ماچه خر همسایه را تبدیل به فیلمنامه کرد،فیلمنامه ای که تنه به تنه نوشته های هالیوودی می زد!
فیلمنامه به شورای پروانه ساخت داده شد.پس از چندی شورا به ملانصرالدین پیام فرستاد که فیلمنامه شما بررسی شد و اعضا را به شوق آورد.این برای اولین بار در تاریخ سینمای ایران است که فیلمنامه ای،حتی بدون اصلاح یک «واو» مورد تصویب قرار گرفته است.
سرمایه گذار خرپول،سریع بستر را فراهم کرد.ملانصرالدین نیز الاغ خودش و معشوقه او را به عنوان آرتیست های نقش اول مرد و زن جلوی دوربین برد.
فیلم سینمایی «الاغ ها هم عاشق می شوند»، بدون تغییر حتی یک «واو» در فیلمنامه مورد تایید شورای پروانه ساخت،تولید و سریع تر ازآنچه که پیش بینی شده بود، آماده اکران شد.
نسخه ای از«الاغ ها هم عاشق می شوند» به شورای پروانه نمایش تحویل داده شد برای صدور مجوز نمایش.
پیش از تحویل فیلم به شورای پروانه نمایش،نمایندگانی از جشنواره جهانی فیلم ایران با ملانصرالدین ملاقات کردند تا وی را راضی کنند فیلمش را اول در این جشنواره نمایش دهد،اما وی نپذیرفت و به آنان گفت که از جشنواره های الف جهانی دعوتنامه دارد!
مدتی بعد از سوی شورای پروانه نمایش ملانصرالدین احضار شد.در ابتدای جلسه یکی از اعضا گفت:فیلم شما را با دقت زیاد چند بار بازبینی کردیم،همگی به این نتیجه رسیدیم که بعد از حذف فقط چند صحنه می توانیم به شما پروانه بدهیم!ملا نصرالدین از زحمت و دقت نظر آنان تشکر کرد.همان فرد نامه اعمال را به دست او داد.
ملا نصرالدین آن را گشود.در آن نوشته شده بود:جناب ملانصرالدین،فیلم شما با صرف زمان بسیار و دقت تمام توسط اعضا برسی شد و ۱۰۱ مورد اصلاحی به آن تعلق گرفت.شما پس از حذف موارد ذکر شده که در ذیل می آید،می توانید نسخه اصلاح شده فیلم «الاغ ها هم عاشق می شوند» را تحویل دهید تا نسبت به صدور مجوز اقدام شود.
ملانصرالدین گفت:تایم فیلم من ۸۰ دقیقه است،اگر من این ۱۰۱ مورد را حذف کنم فقط تیتراژ پایانی آن باقی می ماند!
یکی دیگر از اعضا گفت:این مشکل خودتان است،نه شورا!
پرسید:شما با استناد به کدام ماده یا بند آیین نامه نمایش این ایرادات را گرفته اید؟
عضو دیگری گفت:آیین نامه را خیلی وقت است که در کوزه گذاشته و آبش را خورده ایم! اینجا ما تصمیم می گیریم چی درست است یا غلط!
ملانصرالدین گفت:من مو به مو مطابق فیلمنامه تصویبی شورای پروانه ساخت فیلم را جلوی دوربین برده ام.مگر شما یکی نیستید؟
نفر اول گفت:یکی نیستیم،دو تا هستیم!اگر قرار باشد به حرف آنان تکیه کنیم که کلاه سینما پس معرکه است!
ملا نصرالدین دیگر چیزی نگفت و نگاهی به ۱۰۱ مورد ایراد انداخت.
۱-از نظر شورا الاغ ها هیچ گاه عاشق نمی شوند،بنابر این باید از فیلم حذف شود!
۲-الاغ ماده بسیار با قر و قمیش راه می رود،تحریک کننده است،باید حذف شود!
۳-چشم الاغ نر در صحنه ای به پشت ماچه الاغ می افتد!شائبه رابطه زناشویی در مخاطب ایجاد می کند،باید حذف شود!
۴-تصویر الاغ نر در آینه بغل سمت چپ ماچه الاغ افتاده است،از لحاظ اخلاقی مشکل دارد،اگر در آینه بغل سمت راست بود ایرادی نداشت!
۵-چشمان ماچه الاغ بسیار خمار است،در ذهن تصویرهای خاصی را تداعی می کند،باید حذف شود!
۶-در صحنه ای پالان الاغ نر به پالان الاغ ماده می خورد،غیراخلاقی است،حذف شود!
۷-آذین بندی پالان ماچه الاغ،شائبه تشویق به بی بند و باری و مصرف گرایی دارد،حذف شود!
۸-....
ملا نصرالدین طاقت از کف داد و فریاد کشید:آرتیست اول فیلم من الاغی است چموش و خونریز،من توان نشان دادن این ایرادات به وی را ندارم،فردا خودش را به حضور می آورم تا خودتان به او حالی کنید!
