بحث های کارشناسی پیرامون فیلم ها در راهروی سینما بین منتقدان کارکشته و بهره برداری جوانان از این مباحثات پربار لذت حضور را دو چندان می کرد.در آن زمان،هم افراد کاربلد متولی برپایی جشنواره فیلم فجر بودند و هم اهالی رسانه عشق به سینما و کار خود داشتند.برای همین جشنواره با شکوه،منظم و لذت بخش برگزار می شد.
در آن زمان اگر منتقد یا خبرنگار عرصه سینما موفق نمی شد،برای تمام لحظات در سینما حضور داشته باشد،احساس می کرد گناه بزرگی را مرتکب شده است!
آن روز، بزرگان برنامه ریزی می کردند برای حضور منتقدان و خبرنگاران،امروز افراد تازه پا گرفته در عرصه رسانه های سینمایی!
ایام خوش زود گذشت و عنان کار از حدود ۲۰ سال پیش،دست کسانی افتاد که کاری جز ضربه زدن به این جشنواره معظم نداشته و ندارند.
انتظار این بود که با آمدن نسل جدید و گسترش دنیای ارتباطات،جوانان،نه تنها پای در جای بزرگان بگذارند،بلکه با ابتکار خویش جشنواره فیلم فجر را به فلک اعلی رسانده و باعث مباهات ایران در سینمای جهان شوند.حیف که آرزویی خام بود و خیالی واهی.
متاسفانه برخی که مسوولیت شناسایی منتقدان و خبرنگاران واقعی عرصه سینما را برای حضور در جشنواره داشتند و دارند، به جای شناسایی و انتخاب افراد اصلح،لیست ارسالی برخی از مدیران مسوول رسانه ها را ملاک قرار داده و می دهند که اکثر معرفی شدگان، اهل رسانه نبودند یا پست های فنی در مطبوعات داشتند!
آنانی که تجربه نگارنده را دارند یا کمتر از آن،به خوبی با این معضل آشنا هستند.کسانی که مسوولیت روابط عمومی جشنواره فیلم فجر را در این بیست و اندی سال به عهده داشتند،یا با عرصه رسانه بیگانه بودند و یا می خواستند با مدارا کردن دل مدیران مسوول را به دست آورند تا اخبار جشنواره را پوشش دهند.
امروز که ارتباطات بسیار گسترده شده و تعداد رسانه های مجازی و غیر مجازی بیشمار،اگر بخواهید منتقد خبره و خبرنگار کاربلد سینمایی را دستچین کنید،تعداد آنان بیشتر از ۵۰ نفر نخواهد بود،لیست های چند صد نفری از منتقدان و خبرنگاران سینمایی،نشان دهنده چیست؟!
در تمام جهان برای پیشکسوتان،به خصوص در عرصه هنر و رسانه احترام قائل می شوند،اما در ایران گویا تخم احترام را ملخ خورده است!پیشکسوت حرمت دارد و باید حریم حرمت وی حفظ شود،اما نمی شود.مگر چند پیشکسوت در عرصه نقد و خبر سینمایی در کشور وجود دارد که شناسایی آنان سخت باشد برای دعوت محترمانه؟
چندین سال است که نبود اهالی کارکشته رسانه های سینمایی در جشنواره و شرکت نکردن در نشست های بعد از نمایش فیلم،کیفیت این نشست ها را از عرش به فرش رسانده است. نشستن چند صد خبرنگار مستمع آزاد برای پر کردن سالن نشست،چه افتخاری برای جشنواره فیلم فجر و مسوولان آن دارد؟
تعدادی هم که با سوال های عجیب و غریب سطحی از عوامل فیلم ها باعث درگیری و دلخوری شده که نبودشان از بودن شان بهتر است.به راستی اگر کاربلدها و آشنایان به سینما در این نشست های پرسش و پاسخ حضور داشته باشند،از این گونه درگیری ها پیش می آید؟
مسوول روابط عمومی جشنواره فیلم فجر(در تمام این بیست و چند سال)،اگر منتقدان واقعی و خبرنگاران خبره عرصه سینما را نشناسد،چگونه می تواند سره را از ناسره تشخیص دهد؟ اگر هم بشناسد و احترام نگذارد،یا حرمت گذاشتن را بلد نیست و یا تسلیم اتفاقات پشت پرده شده است!
انتشار فهرست چند صد نفری متقاضیان حضور در سینمای رسانه‌های جشنواره فیلم فجر،نه تنها شفاف سازی و غربالگری نیست،بلکه تاییدی بر این مدعاست که بسیاری از این افراد نیز،علی رغم ادعای مسوول و دست اندرکاران روابط عمومی جشنواره، منتقد و خبرنگار واقعی سینما نیستند.
مدیر روابط عمومی جشنواره فیلم فجر که خود تجربه ای در این عرصه دارد،چند نفر از این افراد را می شناسد؟بنده و امثال بنده که نزدیک به ۳۰ سال است در این عرصه فعال هستیم،اگر دست بالا بگیریم،حداکثر ۲۰ درصد از کسانی که نام شان در لیست است را می شناسیم!مطمئنا مسوول روابط عمومی نیز به خوبی می داند که بسیاری از این افراد ،کننده کار نبوده و نیستند و مطابق سنوات گذشته توسط مدیران مسوول برخی از رسانه ها معرفی شده و فرم را پر کرده اند!
پس چه اتفاق تازه ای رخ داده است که آن را در بوق و کرنا کرده اند؟ هر کاری راهی دارد،اما تشخیص راه از چاه کار هرکسی نبوده،نیست و نخواهد بود.
