سی و چند سال تجربه، کافی نبوده تا بتوانند حتی مشکلات ساده را نیز برطرف کنند؟ این نشان دهنده واقعیتی است انکار ناکردنی که مسوولان جشنواره فیلم فجر همواره سعی دارند آن را انکار کنند.واقعیت این است که دبیران منتصب جشنواره در این بیست و چند سال اخیر،در حد و اندازه این رویداد ملی و بین المللی نبوده وتنها با سفارش و لطایف الحیل حکم دبیری شان صادر شده است.
ضعف های آشکار مدیریتی دارد جشنواره فیلم فجر را به سوی نابودی می کشاند.دبیران منتصب نورچشمی،خود را علامه دهر دانسته و حتی حاضر نیستند از استادان و موی سپید کرده های سینما راهنمایی بطلبند.همواره کسانی را دور میز خویش جمع کرده و می کنند که همفکر و هم کاسه شان باشد.گاهی نیز برای به راه انداختن «شو» تعدادی بازیگر را به عنوان مشاور با پول کلان به کار گرفته اند.
اگر از افراد کار بلد در حوزه سینما و رسانه مشاوره می گرفتند،بی شک مشکلات حل یا به حداقل می رسید.
یکی از معضلات همیشگی جشنواره فیلم فجر،به خصوص در این بیست و چند سال اخیر،نحوه حضور خبرنگاران و روزنامه نگاران در جشنواره و خدمت رسانی به آنان است. هر سال قول می دهند که در جشنواره بعد این مشکلات را حل خواهند کرد،اما بد تر از پیش می شود،زیرا مدیر کاربلدی در کار نیست که بتواند مشکلات را حل کند.اصلا برای شان هم مهم نیست،زیرا فقط می خواهند بیلان کار خود را به بالادستی ها بدهند.بالا دستی ها نیز که کلا در باغ نیستند،پس از پایان جشنواره به خاطر غیر حرفه ای برگزار شدن جشنواره فیلم فجر، از دبیر و مدیران زیردستش با اهدای هدایا قدردانی می کنند.
در ایامی طولانی که از برگزاری جشنواره فیلم فجر می گذرد،هرگز نیامدند از روزنامه نگاران کار کشته این عرصه و جوانان کاربلد این حوزه،مشورت بخواهند و راهکار بگیرند.هرگز فکر نکرده یا نخواسته اند فکر کنند که اهالی رسانه بهتر می دانند و بیشتر می فهمند که کمبودها چیست و چگونه می توان آن را برطرف کرد.
درگذشته ای نه چندان دور،اتاق فکری را با حضور تعدادی از اهالی رسانه تشکیل دادند.در ابتدای جلسه گفتند می خواهیم خدمت رسانی به رسانه ها و انتخاب سینمای خبرنگاران را به خودشان واگذار کنیم.بنابر این هر تصمیمی که در اینجا اعضای اتاق فکر بگیرند،بی چون و چرا اجرا خواهد شد.اعضای اتاق فکرنیز بعد از بحث های مفصل و اعلام دلایل، با رای گیری سینما فلسطین را به جای برج میلاد انتخاب کردند.دبیر جشنواره نیز قول داد چنین عمل کند. ساعاتی بعد از جلسه رسانه ها خبر زدند که برج میلاد به عنوان سینمای اهالی رسانه انتخاب شده است!هنوز مرکب صورتجلسه اتاق فکر خشک نشده بود که این اتفاق افتاد!معلوم شد که معاون سینمایی وقت و شهرداری تهران با هم به توافق رسیده اند.دبیر جشنواره نیز که دوام کار خویش را در اطاعت امر بالادست می دید،خط بطلان بر انتخاب اعضای اتاق فکر کشید!با این اوصاف اهالی رسانه چطور می توانند به قول دبیرهای جشنواره و مدیران زیر دست اعتماد کنند؟
سال گذشته نیز که پردیس ملت میزبان اهالی رسانه بود،فریاد همه به خاطر کمبود ها و ندانم کاری ها درآمد.
حالا دست اندرکاران جشنواره فیلم فجر برای رفع تکلیف از خود،نظر سنجی هایی را به اهالی رسانه داده اند تا نظر خود را برای خدمت رسانی بهتر اعلام کنند!
این نظر سنجی کذایی،بی شک برای اغفال اهالی رسانه است.
اگر نظر خبرنگاران برای آنان مهم بود،می توانستند با برپایی جلساتی با حضوربزرگان این عرصه و جوانان خوشفکر،به راهکار خوبی دست پیدا کنند،اما نخواسته،نمی خواهند و نخواهند خواست.زیرا اختیار دست آنان نیست و تنها به فکر رفع مسوولیت از خود به هر طریقی هستند.اگر دبیران و مدیران تمام ادوار جشنواره فیلم فجر،غیر از این فکر می کردند،برپایی یک جشنواره قدیمی بعد از این همه سال،نباید کوچک ترین بی برنامگی یا مشکلی در آن دیده می شد.
جای نظرسنجی پراکنی و اعمالی از این دست،دنبال راهکاری واقعی و کارساز باشید که یک عمر دوام آورد.
