او درباره سابقه پرداخت به طبیعت بیجان در کارهای خود اضافه کرد:شروع توجه به طبیعت بیجان در بعضی از کارهای قبلی‌ام بود با این حال در این مجموعه به صورت مستقل روی این موضوع کار کرده‌ام.
پیش از این از همین مجموعه موزه مونیخ نیز از او کار خریده است؛ ضمن این که دو اثر از این مجموعه در موزه ویلیام بنتون نیویورک نگهداری می‌شود. این هنرمند ۴۰ ساله که نمایشگاه‌های متعددی در جهان برگزار کرده، سال‌ها پیش نمایشگاهی در لندن برپا کرد که منتقدان زیادی از جمله ادوارد لوسی اسمیت منتقد برجسته بریتانیایی به بازدید از آن آمدند و بر آثار او نقد نوشتند. او در مقطعی از فعالیت هنری اش، تمرکز خود را از هنرهای سنتی به سمت هنرهای جدید چرخاند تا جایی که مجله «آرت رادار» آمریکا درباره‌اش نوشت: «امانی هنرمندی چندوجهی است که با مدیاهای گوناگون کار می‌کند؛ خواه نقاشی یا عکاسی یا خوشنویسی و گاه ترکیب آنها. کارهایش برای مخاطبان قابل شناسایی و دارای هویت ایرانی‌اند و برخلاف بسیاری از هم نسلانش با نگاهی مثبت به فرهنگ ایرانی می‌نگرد». آثار او که در مرز نقاشی، عکاسی، تصویرسازی و چیدمان ایستاده‌اند، گاه با هنر محیطی همپوشانی دارند، گاه با پرفورمنس. روش هنری او را هم «پروسس آرت» و «پسا نئو پاپ» نامگذاری کرده‌اند.
موزه هنرهای اسلامی قطر، سال ٢٠١٥ نمایشگاهی با عنوان «سیمای زنان ایران در قرن ١٩» برگزار کرد که سه ایرانی از جمله حجت امانی، شادی قدیریان و محمود سبزی در آن شرکت کردند.
آخرین نمایشگاه انفرادی امانی در ایران دی ماه ۹۶ در گالری شهر کتاب فرشته برگزار شد که «خیال مشترک» نام داشت. «خیال مشترک» ادای دینی بود به زنان عشایر که بدون هیچ نقشه‌ای از خیال خود می‌بافند.
