بهنام کامرانی با بیان این مطلب که مدرنیست ها اصرار داشتند که هنر را قایم به ذات خود تلقی کنند وهرگونه آرایه ای را ازهنر حذف کردند٬ گفت:اگر به مدل آلفرد بار درموزه مدرن نیویورک نگاه کنید درمی یابید که هنرها براساس پیشرفت فرم طبقه بندی شده اند. کسانی مثل کلمنت گرینبرگ نیز روی وجه فرمالیستی هنر درآمریکا تاکید کرده اند. در واقع حذف آرایه های هنر٬ پیرو همین ماجرا شکل گرفته است.
او افزود: اگر به آثار حتی مینی مالیست ترین هنرمندان نگاه کنید آثارشان کانتکست وموضوع دارند ،حتی می توان آثارموندریان را بررسی کرد که چگونه تحت تاثیرگرایش تئوسوفی بوده است. گرایش تئوسوفی روی پیوندهای عالم و خلوص بحث می کند واین موضوع را می توان به وضوح در آثار موندریان بررسی کرد
کامرانی گفت:موضوع ٬ کانتکست و تم دربسیاری ازمواقع از هنرمدرن حذف شده است. برای همین بسیاری ازآثارمدرن بدون عنوان نام گذاری شده اند. بی شک بسیاری از افراد با اثری که بدون عنوان نامگذاری شده، نمی توانند ارتباط برقرار کنند، به ویژه ایرانی ها که همواره در جست وجوی تم هستند. آوانگاردترین هنرمندان ایرانی ها حاضر نمی شوند که یک تابلو بدون رنگ را روی دیوار خانه شان بزنند،اما بیشتر اروپاییان از تابلوهای مینی مالیستی لذت می برند و فرم محض اثر برای شان جذابیت دارد. این گرایش ناشی از این می شود که درجریان زبان یا فرهنگ این نوع مجسمه سازی قرار گرفته اند.
او افزود:این مسئله که هنر موضوع ندارد خواب و خیال مدرنیستی است. امکان ندارد که شما زندگینامه ون گوگ را خوانده باشیدهنگام تماشای آثارش در خوانش اثرش، زندگینامه اش روی ذهن تان تاثیر نگذارد.
وی گفت: موضوع٬ کانتکست و زمینه درفضای هنر وجود داشته اند، حتی در نقاشی مدرنیستی که تاکید وارجاعش روی خودش است. بازهم تناقضاتی این شکلی را داریم٬ مثلا کلاژ یک تناقض مدرنیستی است.
این نقاش با بیان این مطلب که از اهمیت مطرح کردن تم دریک رویداد هنری دفاع می کند توضیح داد: زمانی که تم را مطرح می کنیم مسائلی چون موضوعات اجتماعی٬ زنان به استقبال هنر می روند و ما می توانیم خوانش های متعددی از یک اثر هنری داشته باشیم و وارد مسائل شگفت آوری می شویم. امروز ما درون فرهنگ ویژال کالچربه سرمی بریم. بسیاری از فلاسفه معتقدند که چیزی جز تصویر دراین جهان وجود ندارد.همه دریافت های ما نسبت به مد٬ اجتماع حتی خصوصی ترین رفتارهای انسانی تصویری است.
کامرانی گفت: اگر بینال ها را به صورت بین المللی برگزار کنیم، شرایطی برای هنرمندان فراهم می شود که خودشان را با هنرمندان سایر کشورها مقایسه کنند و این گونه توقع شان از بینال دیگر یک نمایشگاه نیست. به نظر من انجمن های هنری باید با برگزاری نشست های تخصصی زمینه ای را برای مطرح کردن مباحث نظری فراهم کنند تا به مرور بسیاری از نقایصی که دربینال ها با آنها روبرو هستیم برطرف شوند.
روح الله شسمی زاده نیزگفت: امروزه ما ازپاردایم ساختارگرایی عبور کرده ایم و وارد پارادایم پساساختارگرایی شده ایم. محور بودن بسیاری از نمایشگاه هایی که درسطح جهان برگزار می شود نشان از این دارد که تجسد تفکرهنرمند به صورت کلام و متن چقدر اهمیت دارد.
او با بیان این مطلب که بهتر است بینال مجسمه سازی تهران را شبه بینال بدانیم گفت: اگر بینال تهران را با بینال های چون ونیز یا نمونه شرقی اش شانگهای و یا گوانجو مقایسه کنیم درمی یابیم که این بینال به هیچ وجه استاندارد نیست.
او افزود: یک رویداد کانسپت می خواهد. بینال شانگهای کانسپت رویداد را عنوان می کند. عنوان یا تم زاییده یک رویداد است. اگر رویدادی کانسپت نداشته باشد طبعا عنوانی هم نمی تواند داشته باشد و هرعنوانی که پیدا کند طبعا آن عنوان تزئینی است. تمی که برای بینال هفتم انتخاب شد به نظرم با فضای جامعه ما همخوانی داشت. انگار تم به جایی رسیده بود که بازتابی از خود بینال بود.
کامبیز صبری هم گفت: به نظر من تم نحوه نگرش و فضای سیاستگذران یک رویداد است و ارتباط مستقیمی با شبیه سازی کلماتش ندارد. این اشتباه بزرگی است که افراد سعی کنند که اثرشان را شبیه به کلمات تم خلق کنند، بلکه باید فضای ذهنی تم را باید دریافت. مثلا اگر دربینالی تم گسترش فضاست فرد باید بررسی کند تم با چه عناصری درارتباط است وبعد اقدام به خلق اثرهنری کند.
این مدرس دانشگاه هنربا اشاره به اهمیت انتخاب درست تم توضیح داد: دبیر رویدادی که تم را انتخاب می کند باید به موارد متعددی توجه کند٬ تم باید متناسب با شرایط آن جامعه انتخاب شود. مثلا ایران در دوران گذار است. اگر تم متناسب با حال وهوای جامعه انتخاب نشود عملا نه هنرمند می تواند اثر قابل تاملی خلق کند و نه رویدادحرفی برای گفتن خواهد داشت. ازاین منظر تم وضیعت برای بینال هفتم مجسمه سازی ایران انتخاب هوشنمدانه ای بود.
صبا سبطی عضو هیات مدیره انجمن هنرمندان نقاش نیز گفت: تم گفت وگو میان چندین هنرمند است. در واقع تم به این هنرمند جهت می دهد. مثل آهن ربایی که از زیر کاغذ براده های آهن را به سویی می کشد. کانسپت وکانتکست وجود خارجی دارند و تم این دو را هم جهت می کند. اگر قراراست تم نمایشگاهی موفق باشد باید بتواند کانتکست و کانسپت را با خودش هم جهت کند وگفت وگویی ایجاد کند.
نگار نادری پورمدیرمسوول انجمن هنرمندان مجسمه سازان ایران هم گفت: همواره نقدهای متعددی نسبت به شیوه برگزاری بینال، دبیر نمایشگاه گردان ها و حتی تم رویداد وجود دارد،اما بیاید کمی صادق باشیم ببینیم توان مجسمه سازی ما چه بود و چه آثاری برای شرکت در بینال مجسمه سازی هفتم به دبیرخانه این رویداد رسیده و درنهایت براساس توان همین مجسمه سازان بود که بینال هفتم به این شکل و شمایل برگزار شد.
