آرت کافه-سیدرضااورنگ:سینما برای عده‌ای هدف شده است، هدفی که تیرهای خود را به سمت آن رها کنند و در دلش بنشانند. سینما در جهان، هدفی است برای پیشرفت هنر و سعادت انسان و در سطح پایین‌تر، کسب درآمد و رونق اقتصاد. در کشور ما، اما سینما بهانه‌ای شده است برای عقده‌گشایی عده‌ای که هیچ هنری در چنته نداشته، ندارند و نخواهند داشت، زیرا اگر هنری داشتند آن را به پای سینما می‌ریختند و در برابرش به احترام می‌ایستادند، نه آنکه با تمام قوا هرچه در دست دارند و بر زبان، بی‌رحمانه به سر و صورت زخمی‌اش بکوبند. گناه سینما چیست که میان گروه‌های متاخصم قرار گرفته است؟! آنان که حیات خود را در هتاکی، سنگ‌اندازی، دشمن تراشی، دو بهم زنی و چنگ اندازی می‌بینند، بروند جای دیگری عرض اندام کنند. چرا به جای یقه‌گیری دشمنان و رقبای خود، گریبان سینما را چسبیده‌اند؟ درگیری آنان چه ارتباطی به سینما دارد که آن را بهانه قرار داده‌اند؟!
در گذشته‌ای نه چندان دور، آنان که با سینما دشمنی داشتند، دور از چشم دیگران و برای عقده‌گشایی با ترس و لرز از دور به سمت‌اش کلوخ پرتاب می‌کردند،اما امروز دشمنان دوست‌نما و دوستان دشمن‌نمای سینما، به سوی آن تیرهای سمی و آتشین پرتاب می‌کنند! تیرهای سمی و آتشین، تنها زمانی از چله کمان‌ها رها می‌شوند که قصدشان نابود کردن باشد.
تن رنجور سینمای ایران با این رگبار های مکرر، رنجورتر شده و طاقت از کف داده است. دیگر توانی ندارد تا روی پا بایستد، اما همچنان به سمت آن تیرهای زهرآلود پرتاب می‌شود.
لحظه‌ای به این سینمای بخت برگشته امان نمی‌دهند تا به التیام زخم‌های سطحی و عمیق خود بپردازد. آیا وقت آن نرسیده تا از سینمای ایران دلجویی کنید؟ چرا شمشیرها را غلاف نمی‌کنید و تیرها را به ترکش‌ها باز نمی‌گردانید؟
چه نصیب شما و سینما شده از این جنگ و جدل‌های بیهوده و دشمن‌پروری‌ها؟ چرا پرچم‌های صلح خود را تکان نمی‌دهید و دست دوستی به سوی یکدیگر دراز نمی‌کنید؟ یا سینما را رها کنید و به امان خودش بسپارید یا دست‌به‌دست هم دهید و با تمام توان، به تن ناتوان آن توان بخشید.
سینما مایملک هیچ‌کس نیست، چه دولتی و چه غیردولتی. سینما به مردم و علاقه‌مندان واقعی آن تعلق دارد، پس به اموال مردم دست درازی نکنید. آنان که دل شان واقعاً برای سینما می‌تپد و پیشرفت آن را می خواهند، دست از دشمنی بردارند و به سینمای ایران خدمت صادقانه کنند. آنانی هم که همچنان بر طبل دشمنی می‌کوبند، حالا که خیرشان نمی‌رسد، هرچه زودتر سایه شوم شان را روی سر این سینمای مظلوم و بیگناه کم کنند،اگر نکنند مردم و سینماگران راستین این کار را خواهند کرد!
تکه‌تکه شدن آدم‌های سینما، یعنی بندبند شدن وجود سینما. بیایید با دست محبت ترک‌های سینما را بند بزنید و به آن حیاتی دوباره ببخشید. با افکار و عقاید مختلف، کنار هم بنشینید، دست در دست هم گذاشته و سرود همدلی بخوانید. سینمای ایران محتاج همدلی و یکرنگی است.
