او درباره هنر و نقش آن در زندگی مردم گفت: ما بدون هنرآفرین در جهان هستی قادر به زندگی نیستیم، یعنی همه چیز به نوعی هنر است. روزانه همۀ انسان ها به اشکال مختلف هنر آفرینی می کنند، مثلاً دکور خانۀ همۀ ما هنر است، ترکیبی از فرم ها و رنگ ها. ای کاش همه به اندازه ای عاشق فرهنگ و هنر باشند که هیچ دیواری خالی از هنر نباشد و من در مصاحبه های قبلی ام گفته ام از دیدن دیوارهای خالی گریه ام می گیرد و این یک واقعیت است.
در این نمایشگاه حدود ۵۰ تابلو از دوره های معروف از جمله «درختها»، «ازدحام»، «ماسوله» و کلاژهای او به تماشاست، منوچهر نیازی در این باره عنوان کرد: تمام این کارها که در گالری بوم عرضه شده، پیش از این در جایی به نمایش در نیامده است. این آثار را با وسواس جمع‌آوری کردم و قصد داشتم در قالب یک نمایشگاه ارائه کنم که در این میان با مدیر گالری بوم وارد مذاکره شدم و پیشنهادشان را پذیرفتم.
قدیمی ترین آثاری که در این نمایشگاه به نمایش درآمده متعلق به سال ۱۹۵۷ است و جدیدترین کارها مربوط به سال های اخیر هنرمند مجموعۀ درختها ست.
نیازی گفت: راه من فعلا به همین درختها ختم شده است و بنا دارم فعلا روی همین مجموعه متمرکز باشم، برخی معتقدند که نیازی و سهراب سپهری کارشان را معطوف به تنۀ درخت ها کرده اند.
تحصیلات دانشگاهی نیازی در زمینۀ موسیقی- اپرا و نقاشی بوده و از دانشگاه کویین، کالج نیویورک درجۀ «مسترگرید» در رشتۀ تاریخ هنر و هنرشناسی دارد، از این رو دور از انتظار نیست که او با الهام از موسیقی آثارش را خلق کند، نیازی توضیح داد: من با الهام از موسیقی کلاسیک نقاشی می کنم. سمفونی شمارۀ پنج بتهوون، موتزارت و دیگر آثار موسیقی کلاسیک جهان. وقتی که موسیقی گوش می کنم تمام فرم‌های اثرم به من الهام می شود. البته از پیش کارها را اتود می زنم و در حین پرداختن به اتودها و بسط ایده اولیه بدون شنیدن موسیقی نمی توانم کارم را پیش ببرم و به اتمام برسانم. همه چیز فرم است؛ وقتی بتهوون می‌خواست سمفونی شمارۀ پنج را بسازد ابتدای کار مستأصل می ماند و وقتی که صاحبخانه برای گرفتن اجاره خانه به در می کوبد او از صدای در الهام می گیرد و سمفونی را می سازد. در عین حال این نگاه است که هنرمند را می سازد. پیکاسو، براک و ماتیس چرا موفق شدند ؟برای اینکه فرم ها را می شناسند. هنرمند در درون آتلیه نمی تواند هنرمند شود. باید بیرون رفت، زندگی کرد تا بتوان فرم ها را دید و شناخت.
درد است که هنرمند را می سازد، اصلا بدون رنج کشیدن اثری ساخته نمی شود، خاطرم است که در اوایل دهۀ ۶۰ من و منصور قندریز به خیابان لاله‌زار می رفتیم و تابلوهای‌مان را می فروختیم تا بتوانیم رنگ بخریم برای ساختن تابلوهای جدید.
نیازی در مورد ادامۀ کارش در سال های آتی گفت: من پیش از این روزی ۱۶ساعت کار می کردم ،اما این روزها با توجه به شرایط جسمانی و کهولت سن توان کار بیش از دو ساعت در روز را ندارم. اما مطمئن هستم تا جایی که جان در بدن داشته باشم کار می کنم ،چراکه نقاشی بخشی از من است.
تمامى آثار به نمایش درآمده در گالرى بوم در زمره گنجینه این گالرى است و در جهت حمایت از هنر ایران است و جنبه فروش ندارد.
نمایشگاه آثار منوچهر نیازی تا ۱۷ اسفند در گالری بوم ادامه دارد. این گالری در خیابان ولیعصر، بالاتر از نیایش، خیابان ارمغان غربی، پلاک ۱۱ قرار دارد
